Βιβλία που διαβάσαμε σε λιγότερο από 24 ώρες

Το να διαβάσεις ένα βιβλίο σε λιγότερο από 24 ώρες μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό επίτευγμα. Η γρήγορη ανάγνωση μπορεί να είναι ένα φυσικό ταλέντο, μπορεί να είναι αποτέλεσμα εξάσκησης μετά από χιλιάδες αναγνώσματα ή να οφείλεται στην ευκολία του ίδιου του βιβλίου.

Κεντρικό θέμα αυτού του άρθρου είναι το ίδιο το βιβλίο που μας προδιαθέτει να το διαβάσουμε σε λιγότερο από 24 ώρες αλλά και προϋποθέσεις για να θεωρήσουμε επιτυχημένη μια ταχεία ανάγνωση.

Στην διαδικασία αναζήτησής μου και με αφορμή κάποια πρόσφατα λογοτεχνικά αναγνώσματά μου ζήτησα την βοήθεια της Όλγας Συκάκη για να αναπτύξουμε και να ανταλλάξουμε ιδέες για το τι θεωρούμε εύκολο ανάγνωσμα, πως συμβαίνει και σε ποιες περιπτώσεις καταφέραμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο σε λιγότερο από 24 ώρες.

Τα αποτελέσματα αυτής της μικρής εσωτερικής αναζήτησής είναι τα εξής:

Ποιο βιβλίο διάβασε σε λιγότερο από 24 ώρες η Όλγα Συκάκη;

Ένα από τα βιβλία που διάβασα μέσα σε 20 ώρες ήταν το βιβλίο “I’m Glad My Mom Died” της Jennette McCurdy. Η Jennette McCurdy είναι η κοπέλα που έπαιζε στο iCarly, μια πολύ δημοφιλή τηλεοπτική σειρά στην Αμερική. Το βιβλίο αυτό είναι πολύ διαδεδομένο, ειδικά στο Bookstagram και μου κίνησε την περιέργεια.

Advertising

Ποια βιβλίο διάβασε σε λιγότερο από 24 ώρες η Δήμητρα Τουρλίδα;

Θα αναφέρω δύο βιβλία, προσπαθώντας να αναπτύξω τόσο την θετική όσο και την αρνητική πλευρά της ανάγνωσης ενός βιβλίου σε λιγότερο από 24 ώρες.

Ξεκινώντας από τα αρνητικά – για να γλυκαθούμε με τα θετικά – θα ήθελα να σας πω πρώτα τις ώρες. Μέσα σε περίπου 5 ώρες ασταμάτητου διαβάσματος τελείωσα το «Τελειώνει με εμάς» της γνωστής σε όλους μας Colin Hoover. Όμως δεν το θεωρώ επίτευγμά μου καθώς το ίδιο το βιβλίο το βρήκα μέτριο. Παραμένει ένα βιβλίο ευκολοδιάβαστο όμως στο τέλος της ανάγνωσης δεν νιώθεις τον διακαή πόθο να το μοιραστείς με άλλους βιβλιόφιλους και δε νιώθεις ότι έχεις πάρει κάτι. Δεν θα ήθελα να είμαι πολύ σκληρή με το συγκεκριμένο ανάγνωσμα γιατί ξέρω ότι δεν προτάθηκε για Νόμπελ λογοτεχνίας, αλλά με κάνει και αναρωτιέμαι γιατί τόσος μεγάλος χαμός με τη συγκεκριμένη συγγραφέα; Το θέμα του είναι μια ιστορία δυνατής αγάπης και κατάκτησης που περιγράφεται από την πρωταγωνίστρια. Η ιστορία αυτή μετατρέπεται σε κτητική και κακοποιητική σχέση. Παράλληλα με την εξιστόρηση των ερωτικών γεγονότων στην ζωή της πρωταγωνίστριας παρακολουθούμε και την επαγγελματική της πορεία και το τόλμημα να κάνει επάγγελμα αυτό που αγαπά. Η γραφή ήταν εύκολη, χωρίς δύσκολες λέξεις και νοήματα κάτι που βοηθά τον αναγνώστη να παρασυρθεί και να διαβάσει το βιβλίο σε λιγότερο από 24 ώρες. Το ίδιο το θέμα, ενώ θα μπορούσε να έχει αποδοθεί αλλιώς – γιατί είναι όντως ένα σοβαρό θέμα και το νόημα είναι σημαντικό – έχει μια γεύση κακού ρομάντζου. Δεν βρήκα τον πόνο ούτε την ευαισθησία που έπρεπε να δοθεί στο συγκεκριμένο θέμα – στην ενδοοικογενειακή βία. Στο τέλος μένει περισσότερο μια γλυκόπικρη γεύση για το τέλος που δόθηκε σε αυτόν τον παράφορο έρωτα παρά δικαίωση για την επιλογή της πρωταγωνίστριας να φύγει από μια τέτοια σχέση. Το βιβλίο το διάβασα σε λιγότερο από 24 ώρες γιατί το βρήκα εύκολο μεν αλλά με εθιστική γραφή (μεγάλα γράμματα, εύκολο λεξιλόγιο, απλές προτάσεις, δομημένο λόγο).

Διαβάστε επίσης Έξι βιβλία που εξυμνούν τη γυναίκα από άντρες συγγραφείς

Επειδή πιστεύω ότι μπορεί να έγινα πολύ σκληρή με το συγκεκριμένο βιβλίο θα προσπαθήσω να το ισορροπήσω με ένα θετικό. Διάβασα λοιπόν «Το πείραμα» του S. Fitzek μέσα σε 7 ώρες το οποίο δεν απέχει πολύ στην γραφή του από το βιβλίο της C. Hoover. Για να γίνω πιο κατανοητή – το συγκεκριμένο βιβλίο του Fitzek (όπως και τα υπόλοιπα βιβλία του) έχουν εθιστική, απλή γραφή, δομημένο λόγο, μεγάλα γράμματα, καθαρές μικρές προτάσεις και καλή μετάφραση. Σε αυτά τα στοιχεία υπάρχουν ομοιότητες με το προαναφερθέν βιβλίο και αποτελούν κάποιους από τους λόγους που το διάβασα σε λιγότερο από 24 ώρες. Όμως, γνωρίζοντας ότι δε διαβάζω και κλασική φιλοσοφία, το βιβλίο αποκτά όλα τα θετικά ενός καλογραμμένου, γεμάτου εντάσεις και ανατροπές ψυχολογικού θρίλερ. Ο Fitzek έχει ένα φυσικό ταλέντο σκέψης και γραφής που κάνει τον αναγνώστη να μην θέλει να αφήσει τα βιβλία του από τα χέρια του. Είχε ένταση, αρχή μέση και τέλος, ανατροπές, εξαιρετικά δομημένους χαρακτήρες και προσωπικότητες που δεν ξεχνάς και μια διαφορετική ιστορία που σε κάνει να αγωνιάς για το τέλος. Έτσι λοιπόν είναι φυσικό και επόμενο να διαβάσεις αυτό το βιβλίο σε λιγότερο από 24 ώρες. Είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα που θα θες να μοιραστείς με τους φίλους σου και ίσως διαγωνιστείτε για το ποιος το διάβασε πιο γρήγορα. Η ιστορία ξεκινάει από ένα πείραμα με μερικούς φοιτητές που καλούνται να διαβάσουν μια ιατρική γνωμάτευση, ένα ιστορικό και μια διήγηση κάποιων γεγονότων που έλαβαν μέρος στο ίδιο φυσικό περιβάλλον που βρίσκονται εκείνοι πριν πολλά χρόνια. Ο φάκελος αυτός περιλαμβάνει τρομακτικές αναφορές για έναν κατά συρροή δολοφόνο. Ο δολοφόνος αυτός παγιδεύεται σε μια ψυχιατρική κλινική μαζί με το προσωπικό αλλά και τους φιλοξενούμενους του ιδρύματος. Και μόνο αυτή η πληροφορία σε κάνει να θες να ρουφήξεις κάθε σελίδα του βιβλίου όσο πιο γρήγορα μπορείς.

Διαβάστε επίσης Ο Νηφομανής-Η Ποιητική του Σεφέρη, του Δημήτρη Λιαντίνη

Advertising

Εσείς θα μπορούσατε να σκεφτείτε μερικά βιβλία που διαβάσατε σε λιγότερο από 24 ώρες αλλά και για πιο λόγο επιτεύχθηκε αυτή η γρήγορη ανάγνωση; Είναι φυσικό χάρισμα ή γρήγορη ανάγνωση ή το ίδιο το βιβλίο σας ενέπνευσε και σας έκανε να εθιστείτε;