Οκτώ ταινίες, για να ξεχάσεις την καλοκαιρινή πλήξη και να γίνεις και εσύ, ένα μέρος της κάθε ιστορίας, αλλά και να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και το κρυφό νόημα της ζωής. Ταξίδια στο Παρίσι, στην Ρώμη, βόλτες στην πόλη του Μιλάνου, εκδρομές σε γραφικά χωριουδάκια, βουκολικοί περίπατοι σε όμορφα ανοιξιάτικα ή φθινοπωρινά δάση, καταρράκτες και αγροκτήματα. Ξέγνοιαστα πάρτυ στις επαύλεις της καλής κοινωνίας, με φιλοσοφίες και στοχαστικές συζητήσεις. Έρωτες που φουντώνουν και σβήνουν, απογοητεύσεις, φιλίες που θα χτιστούν, μουσική, χορός και ξέγνοιαστη τρέλα.
1) Η Νύχτα (La Notte, 1961)
Το δεύτερο μέρος της τριλογίας (L’avventura – LA Notte – L’eclisse) του Μικελάντζελο Αντονιόνι, με θέμα την αποξένωση και την μοναξιά. “Η Νύχτα” είναι από τις αριστουργηματικές ταινίες της εποχής της, που, η αξία της, όμως, φτάνει και μέχρι σήμερα. Με πρωταγωνιστές τον εξαιρετικό Μαρτσέλλο Μαστογιάνι και Ζάν Μορό, το La Notte απέσπασε το βραβείο της Χρυσής Άρκτου στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Υπόθεση: Ένα παντρεμένο ζευγάρι, ο Τζιοβάνι και η Λίντια, επισκέπτονται σε μια κλινική τον αγαπημένο τους φίλο Τομάζο, που είναι βαριά άρρωστος. Στην συνέχεια, πηγαίνουν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου, του Τζιοβάνι. Η Λίντια, βαριεστημένη, εγκαταλείπει την δεξίωση και περιπλανιέται μόνη της στους δρόμους του Μιλάνου. Το βράδυ, μετά από μια έξοδο σε ένα βαρετό νάιτ κλαμπ, πηγαίνουν σε ένα πάρτυ, όπου είναι καλεσμένοι, στην βίλα ενός βιομηχάνου. Η νύχτα κυλά και η επικοινωνία του ζευγαριού μειώνεται όλο και περισσότερο και η αδιαφορία, η μοναξιά και η κούραση γίνονται όλο και πιο εμφανείς.
2) Γλυκιά Ζωή (La Dolce Vita, 1960)
Για τις δροσερές καλοκαιρινές βραδιές, η “Γλυκιά Ζωή” είναι από τις καλύτερες προτάσεις ταινιών, για να δεις. Με σκηνοθέτη τον Φεντερίκο Φελίνι, πως αλλιώς θα μπορούσε να ονομάζεται η πιο χαριτωμένη, η πιο γλυκιά δεξιοτεχνική σάτιρα για την υποκρισία των ΜΜΕ, της θρησκείας και της χλιδάτης ζωής των ευκατάστατων αστών. Πως αλλιώς θα μπορούσε να εκφραστεί η μοναξιά, η διαφθορά, η παρακμή και η αποσύνθεση της σύγχρονης κοινωνίας μας, χωρίς την ματιά του Φελίνι και χωρίς την παρουσία του κορυφαίου Ιταλού ηθοποιού Μαρτσέλλο Μαστογιάνι, της Anita Ekberg, Anouk Aimee, Yvonne Furneaoux, αλλά και πολλών άλλων εξαιρετικών ηθοποιών.
Υπόθεση: Ένας δημοσιογράφος σκανδαλοθηρικού περιοδικού, Μαρτσέλο Ρουμπίνι, αναλαμβάνει να ξεναγήσει στην Ρώμη, μια διεθνή σταρ. Παράλληλα, συμμετέχει και σε ένα πάρτυ της υψηλής κοινωνίας.
3) Μεσάνυχτα Στο Παρίσι (Midnight In Paris, 2011)
Νοσταλγία, ρομαντισμός, Bell Epoque, φιλοσοφίες και στοχασμοί μέσα από τα μάτια του Γούντι Άλεν, από τις πιο ωραίες ταινίες του είδους.
Υπόθεση: Ένας χολιγουντιανός σεναριογράφος, που αναζητά έμπνευση για να τελειώσει το βιβλίο του, ταξιδεύει μαζί με την αρραβωνιαστικιά του και τους γονείς της στο Παρίσι. Αξεπέραστα ρομαντικός και ερωτευμένος με το Παρίσι, χάνεται μέσα στην μαγεία των ονειροπολήσεων του, μόλις το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα. Εκεί, περπατώντας, ολομόναχος, στους μαγικούς δρόμους του Παρισιού, ο χρόνος θα σταματήσει και θα τον οδηγήσει στην εποχή των 20s. Θα γνωρίσει τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, την Γερτρούδη Στάιν, τον Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, τον Σαλβαδόρ Νταλί και άλλους αγαπημένους λογοτεχνικούς του ήρωες, συγγραφείς και καλλιτέχνες του μεσοπολέμου.
4) Διακοπές Στην Ρώμη (Roman In Holiday, 1953)
Κομψότητα, γλυκύτητα και ποιότητα. Σαν διαφήμιση δεν ακούγεται; Κι όμως, όσο παράξενο και να είναι, το Roman In Holiday, τα έχει όλα.
Μία σύγχρονη Σταχτοπούτα, η Audrey Hepburn, υποδύεται υπέροχα τον ρόλο της, ως η καταπιεσμένη πριγκίπισσα που το σκάει. Μια αστεία, ρομαντική κομεντί από τον σκηνοθέτη Γουίλιαμ Γουάιλερ, που γυρίστηκε εξολοκλήρου στην Ιταλία. Από τις ταινίες που αγαπάμε να βλέπουμε.
Υπόθεση: Η πριγκίπισσα Άννα, πηγαίνει μια επίσημη επίσκεψη στην Ρώμη. Όντας καταπιεσμένη από τα αυστηρά καθήκοντα της και την αυστηρή ρουτίνα του πρωτοκόλλου, αποφασίζει να το σκάσει και να περιπλανηθεί μόνη της στους δρόμους της Ρώμης. Κουρασμένη, και υπό την επήρεια ενός ηρεμιστικού, θα κοιμηθεί σε ένα παγκάκι. Εκεί, θα γνωρίσει έναν δημοσιογράφο (Γκρέγκορι Πεκ), και θα περάσουν τις πιο αστείες και ξέγνοιαστες στιγμές τους, κάνοντας βόλτες και τρέλες στους δρόμους της ιταλικής πρωτεύουσας.
5) Το Mέλλον (L’Avenir, 2016)
Από τις αγαπημένες ταινίες, από την σκηνοθέτη Mia Hansen – Love. Μια ταινία για την μέση ηλικία και για την κρίση που αυτή φέρνει, μέσα από την κεντρική και μοναδική ηρωίδα, που υποδύεται η εξαιρετική Isabelle Huppert.
Υπόθεση: Μία καθηγήτρια φιλοσοφίας, που διδάσκει σε ένα λύκειο του Παρισιού, έχει μια ικανοποιητική ζωή. Είναι παντρεμένη, έχει δύο παιδιά, η επαγγελματική της ζωή κυλάει όμορφα, όλα είναι αρμονικά και ήρεμα. Όμως, όλα θα αλλάξουν όταν ξαφνικά, θα βρεθεί απατημένη σύζυγος, θα χάσει την μητέρα της και τα παιδιά της θα φτιάξουν την ζωή τους. Θα μείνει μόνη της και θα βρεθεί σε μια διαφορετική κατάσταση, από ό, τι είχε συνηθίσει μέχρι πριν.
Πέρα από το σενάριο, την ιστορία και την σκηνοθεσία, όλη η εικόνα της ταινίας έχει κάτι μαγικό. Η φωτογραφία είναι υπέροχη, καθώς η ηρωίδα μας ταξιδεύει και περιπλανιέται μέσα σε υπέροχα τοπία και ακρογιαλιές.
6) Πριν Το Ξημέρωμα (Before Sunrise, 1995)
Ρομαντική ταινία, του Richard Linklater, με πρωταγωνιστές τους: Ethan Hawke και Julie Delpy.
Υπόθεση: Η Σελίν και ο Τζέσσι γνωρίζονται σε ένα τρένο, με προορισμό την πανέμορφη Βιέννη. Μετά από μια μακροσκελή συζήτηση για διάφορα θέματα, αποφασίζουν να συνεχίσουν την κουβέντα τους τριγυρνώντας στην πόλη της Βιέννης. Συζητούν για βιβλία, για μουσική, για την θρησκεία, για την αγάπη, την ποίηση, την ζωή και τον θάνατο. Περνούν από λούνα παρκ, από κλαμπ, παίζουν βελάκια, ακούνε μουσική και ερωτεύονται.
7) Σαββατοκύριακο Στο Παρίσι (Le Week-end, 2013)
Ρομαντική κομεντί, του Ρότζερ Μισέλ. Πρωταγωνιστούν: Τζίμ Μπρόντμπεντ, Λίντσεϊ Ντάνκαν, Τζέφ Γκόλντμπλαμ
Υπόθεση: Ένα ζευγάρι Βρετανών, η Μέγκ και ο Νίκ, επισκέπτονται το Παρίσι για να γιορτάσουν την τριακοστή επέτειο του γάμου τους. Αν και η σχέση τους μοιάζει να έχει ταλαιπωρηθεί και να τους έχει κουράσει, αποφασίζουν να την ξανά ζωντανέψουν, μέσα από αυτό το ταξίδι. Η αρχή θα είναι δύσκολη, όμως το τέλος θα τους ενώσει.
8) Η Θυσία (The Sacrifice, 1986)
Ένα αριστούργημα της 7ης τέχνης, η “Θυσία” του Άντρει Ταρκόφσκι, είναι μια ταινία για τον χρόνο, που κυλά αργά και βασανιστικά. Ο χρόνος, όπως τον αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, όταν περιμένουν να έρθει κάτι. Ο χρόνος αυτός είναι αργός, δεν συγχρονίζεται με τα ρολόγια, αλλά με το μυαλό και την αντίληψη μας. Όπου το δευτερόλεπτο κρατάει όσο ένα λεπτό και το κάθε λεπτό όσο μια ολόκληρη ώρα.
Υπόθεση: Σε ένα απόμερο κτήμα της Σουηδίας, ο Αλεξάντερ προσκαλεί την οικογένεια του και ένα ζευγάρι φίλων του, να γιορτάσουν τα γενέθλια του. Ομως, η γιορτή διακόπτεται, όταν πληροφορούνται την έναρξη του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου και την απειλή ενός πυρηνικού ολέθρου.
Οι πρωταγωνιστές στρέφονται στα εσωτερικά αισθήματα τους, στον τρόμο και στον θάνατο.
Ο Αλεξάντερ οδηγείται στην “Θυσία”, να ξεφύγει από το σκοτάδι του μυαλού του, να σταματήσει την παράλυση του πνεύματος, να δράσει. Αλλά, παράλληλα, με την “Θυσία”, ο Ταρκόφσκι θέλει να αναγκάσει τον ήρωα του να καταφύγει στην θρησκεία, ως η μοναδική διέξοδος για το αναπόφευκτο. Να εξυψώσει το πνεύμα του και να οδηγηθεί στην κάθαρση.
Μέσα από τις “ποιητικές” εικόνες, την ένωση του πρωταγωνιστή με την φύση, ως μέρος της, ο Ρώσος σκηνοθέτης μας αφήνει μια ανεξίτηλη μαγεία και μια υπαρξιακή νοσταλγία, από τις ταινίες που αξίζει να δείτε.
