Σήμερα ανακοινώθηκε πως χθες, 14 Οκτωβρίου 2023, η Αμερικανίδα ηθοποιός Piper Laurie απεβίωσε σε ηλικία 91 ετών. Στις απαρχές της δεκαετίας του ‘50, μια γλυκύτατη παρουσία ονόματι Rosetta Jacobs υπέγραψε συμβόλαιο με τα στούντιο της Universal και αμέσως ξεκίνησε μια πολυετή καριέρα που παραπέμπει σε «καρδιογράφημα» υπό το καλλιτεχνικό πλέον όνομα, Piper Laurie. Μια καριέρα με τα πάνω της και τα κάτω της, μια καριέρα με περιόδους ανομβρίας και άλλες εξαιρετικά καρποφόρες. Στα 50’s ξεκινά το κινηματογραφικό της ταξίδι στην κωμωδία με ταινίες όπως: «The Milkman», «No Room for the Groom» και «Has Anybody Seen My Gal?» ενώ στην πορεία, οι υποκριτικές της ικανότητες είχαν ήδη αρχίσει να ξεδιπλώνονται σε δράματα, περιπέτειες και western («Donnie Socorro», «Until They Sail») πριν η δεκαετία να φτάσει στο τέλος της.
Όμως το ‘61 έρχεται η πρώτη και πιο σημαδιακή αλλαγή για την καριέρα της ως ηθοποιού, όταν ο Robert Rossen σκηνοθετεί το «Hustler» όπου υποδύεται το ερωτικό ενδιαφέρον του «Fast Eddie», την Sarah Packard απέναντι στον θρυλικό Paul Newman, ένας ρόλος που τις χάρισε και τις πρώτες της σημαντικές υποψηφιότητες ανάμεσα στις οποίες υπήρξε και εκείνη για Όσκαρ. Την αμέσως επόμενη χρονιά, η Laurie παντρεύεται τον κριτικό κινηματογράφου Joe Morgenstern μαζί με τον οποίο υιοθετούν μια κόρη. Σε εκείνο το σημείο η αναδυόμενη σταρ, που με ευχέρεια μεταπήδησε πολλάκις από την κωμωδία στο δράμα και από την μετριοπαθή επιτυχία στον δρόμο για τα Όσκαρ, αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα από το σινεμά και να αφοσιωθεί στην οικογένειά της.
Έχοντας πια μια πιο πλήρη εικόνα για το σύνολο της εξελικτικής της πορείας, αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι τέτοιο ίσως και να της έδωσε το έναυσμα για κάτι μεγαλύτερο. Μια αλλαγή που θα σηματοδοτούσε την εικόνα ενός χαρακτήρα που την στιγμάτισε αλλά και της έδωσε μια άλλου βεληνεκούς ποιότητα στη δουλειά της. Το 1976, στα χέρια της πέφτει το σενάριο της κινηματογραφικής προσαρμογής του μυθιστορήματος του Stephen King, ένα βιβλίο το οποίο περικλείει μια πολυτάραχη ιστορία και που κάτω από διαφορετικές συνθήκες μπορεί ακόμη και να μην είχε κυκλοφορήσει, με τίτλο: «Carrie». Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του μυθικού Brian De Palma. η Piper Laurie αποκτά μια άκρως ανανεωμένη φήμη ενώ η υποκριτική της πια χαρακτηρίζεται από ένα λιγότερο χαριτωμένο προσωπείο, οριακά σαν να επρόκειτο για μια ολική μεταμόρφωση για το μέχρι τώρα υποκριτικό της έργο. Εδώ η Laurie έπρεπε να πάρει απόφαση ότι η κωμική της περίοδος είχε μείνει οριστικά στο παρελθόν και την θέση της παίρνει μια δυναμική περσόνα με επιβολή και κυρίαρχο λόγο στην οθόνη.
Την αρχή σε αυτή την αλλαγή κάνει ο ρόλος της Margaret White, μητέρα της Carrie White (Sissy Spacek), ο οποίος για ακόμη μια φορά μετά το εποικοδομητικό της διάλειμμα της χαρίζει άλλες δύο υποψηφιότητες, μια για Χρυσή Σφαίρα και μια για Όσκαρ. Η φιλμογραφία της ξαφνικά αποκτά μια ροπή προς το μυστήριο και τον τρόμο αλλά προπαντός σε πιο μεγαλεπήβολους ρόλος, οι περισσότεροι εκ των οποίων στην μνήμη μας έχουν «κολλήσει» ως εκείνοι της μαμάς. Το ‘86 ενσαρκώνει μια ακόμη «μαμά» κι αυτή την φορά εκείνη της κωφάλαλης Sarah στην ταινία «Children of a Lesser God», με την οποία φτάνει και πάλι στην πηγή των Όσκαρ αλλά για ακόμη μια φορά δεν πίνει νερό.
Παράλληλα η επιτυχία της στην μικρή οθόνη ακολουθεί μια ταυτόχρονη ανοδική πορεία με αυτή της μεγάλης. Το ‘90 γίνεται μέλος της πρωταγωνιστικής ομάδας του «Twin Peaks» στον ρόλο της επιβλητικής Catherine Martell, η οποία είναι και η χαρακτήρας που την εξοπλίζει για πρώτη και μοναδική φορά με Χρυσή Σφαίρα.
Τα τελευταία της χρόνια στο σανίδι συμμετείχε σε πιο ανεξάρτητες παραγωγές και με αυτό τον τρόπο μπορούμε δικαίως να παραδεχτούμε ότι η Laurie πέρασε από όλα τα υποκριτικά και χρονολογικά στάδια. Ενώ λίγα είναι γνωστά για τον θάνατό της, η διάσημη «μαμά» του σινεμά έφυγε διακριτικά από την ζωή και για μια τελευταία φορά επικύρωσε πως το κεφάλαιο της προσωπικής της ζωής, για εκείνη γράφεται με Π κεφαλαίο…!
