To Bicycle Thieves θεωρείται από πολλούς η ταινία-σταθμός για την άνοδο του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Σύμφωνα με τον Γάλλο κριτικό André Bazin είναι ένα από τα πρώτα «δείγματα καθαρού κινηματογράφου». Να προσθέσουμε ότι κέρδισε ειδικό βραβείο ‘Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, αρκετά χρόνια πριν θεσπιστεί η συγκεκριμένη κατηγορία. Οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστές δεν είναι ηθοποιοί αλλά βιοπαλαιστές και φτωχά παιδιά. Το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινημαγράφου κατέταξε το έπος του Vittorio De Sica στις δέκα καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Υπόθεση
Τα γεγονότα της ταινίας Bicycle Thieves λαμβάνουν χώρα στην μεταπολεμική Ρώμη. Ο Antonio, ένας καθημερινός βιοπαλαιστής, μετά από πολλές ώρες αναμονής στις ουρές αναλαμβάνει χρέη αφισοκολλητή. Η δουλειά όμως αυτή απαιτεί ένα ποδήλατο. Ανγκάζεται λοιπόν να μαζέψει όλη σχεδόν την προίκα του ίδιου και της γυναίκας του, για να πάρει ένα ποδήλατο από το ενεχυροδανειστήριο. Η ελπίδα για επιβίωση αρχιζεί να αχνοφαίνεται.
Την πρώτη κιόλας μέρα στην δουλειά του κλέβουν το πολύτιμο ποδήλατο. Μαζί με τον γιο του θα ξεκινήσουν την αναζήτηση του στους δρόμους όλης της αφιλόξενης πόλης. Όταν θα βρουν τον κλέφτη θα τον καταδιώξουν αλλά αυτός θα βρει καταφύγιο στο σπίτι του. Μόλις έρθει η αστυνομία ο Antonio δεν θα μπορέσει να αποδείξει τον ισχυρισμό του, οπότε θα αναγκαστεί να κλέψει ένα άλλο ποδήλατο. Στη συνέχεια θα συλληφθεί αλλά ο ιδιοκτήτης του κλεμμένου ποδηλάτου, μόλις δει τον μικρό του γιο να κλαίει τους λυπάται και αφήνεται ελεύθερος.
Κριτική
Οι πρωταγωνιστές του Bicycle Thieves αποτελούν παράδειγμα με την υποκριτική τους ικανότητα για τους επαγγελματίες ηθοποιούς. Όπως δήλωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης αργότερα για τον Lamberto Maggiorani «οι κινήσεις του, ο τρόπος που καθόταν, οι χειρονομίες με τα χέρια του εργάτη και όχι του επαγγελματία ηθοποιού..όλα ήταν τέλεια». Οι απλοί καλλιτέχνες του Bicycle Thieves δίδαξαν τα ακριβοπληρωμένα αστέρια την έννοια του ρεαλισμού στον κινηματογράφο.
Τα λόγια είναι περιττά για τον Vittorio De Sica στην σκηνοθεσία του Bicycle Thieves. Μέχρι σήμερα θεωρείται η κορυφαία ταινία του Ιταλικού Νεορεαλισμού. Χωρίς την βοήθεια των ψηφιακών εφέ και με ελάχιστο μπάτζετ καταφέρνει να “εξαφανίσει” την κάμερα. Τρανταχτό παράδειγμα η απλότητα της σκηνής στο εστιατόριο την ώρα του φαγητού υπό τους ήχους μιας ορχήστρας. Παράλληλα ο σκηνόθετης καταγράφει τα κατάλοιπα που άφησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ιταλία. Ανασφαλείς ανθρώπους έτοιμους να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλο χωρίς αφορμές.
Αξίζει να την δω;
Η ταινία Bicycle Thieves αξίζει την προσοχή όλων των κινηματογραφόφιλων. Ένα κλασικό και διαχρονικό έργο που απεικονίζει πολλά κοινωνικά θέματα. Χωρίς μελοδραματισμούς αλλά με ρεαλισμό ο θεατής θα παρακολουθήσει την επανασύνδεση μιας μεταπολεμικής κοινωνίας. Παρουσιάζεται μια κινηματογραφική αλήθεια χωρίς δραματουργικά τρικ, φέρνοντας δάκρυα στα μάτια. Για τους βιβλιόφιλους μπορούν να διαβάσουν το αντίστοιχο βιβλιό που εκδόθηκε το 1946 και μετέφερε με τεράστια επιτυχία ο Vittorio De Sica.
