City of God: Όταν ο Θεός απουσιάζει

Το City of God του άγνωστου μέχρι τότε σκηνοθέτη Fernando Meirelles, συγκλόνισε τον παγκόσμιο κινηματογράφο το 2002. Απευθείας μπήκε στην λίστα με τις καλύτερες ξενόγλωσσες ταινίες, παρά την ωμότητα και την σκληρότητα του περιεχομένου της. Ακόμα, κέρδισε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ και μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης εργάστηκε με αρκετούς ερασιτέχνες ηθοποιούς που βρήκε σε διάφορους καταυλισμούς.

Σενάριο

Η ταινία City of God λαμβάνει χώρα στην πιο διάσημη φτωχογειτονιά της Βραζιλίας: στην Πόλη του Θεού. Ο μικρός Buscape μένει στην συγκεκριμένη συνοικία όπου η βία και τα ναρκωτικά ανθίζουν. Όσοι ζουν εκεί σπάνια περνάνε την ηλικία των είκοσι. Ο έντονος πόλεμος μεταξύ συμμοριών έχει σαν αποτέλεσμα, την ίδια την αστυνομία ανίκανη να αντιδράσει. Μαζί με τον κολλητό του μεγαλώνουν σε αυτόν τον εξαιρετικά βίαιο κόσμο. Τα δύο παιδιά έχουν σαν σκοπό της ζωής να επιλέξουν δύο τελείως διαφορετικά μονοπάτια.

Ο φοβισμένος και εύθραυστος Buscape πιστεύει ότι θα βρει την σωτηρία του μέσα από την φωτογραφία. Ο φίλος του θέλει να γίνει ένας από τους πιο γνωστούς κακοποιούς στην Πόλη του Θεού. Στη συνέχεια, ο δεύτερος τα καταφέρνει με αρκετή επιτυχία. Αντίθετα, ο φιλόδοξος μικρός φωτογράφος θα συνεχίσει να ασχολείται τέχνη της φωτογραφίας, όσο ο πόλεμος των τελευταίων συμμοριών γίνεται πιο αιματηρός..

Advertising

Advertisements
Ad 14

Κριτική

Οι ηθοποιοί στο City of God όπως αναφέραμε παραπάνω είναι ως επί το πλείστον ερασιτέχνες. Όμως, ο ιδιοφυής σκηνοθέτης τους άφησε να αυτοσχεδιάσουν με σκοπό τον αγνό ρεαλισμό. Πραγματικά, κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να πετύχουν την ατμόσφαιρα του ρεαλισμού σε όλη την ταινία. Ιδιαίτερα, οι ρεαλιστικές ερμηνείες δημιουργούν στον θεατή μια αίσθηση του ντοκιμαντέρ. Τέλος, οι σκηνές δράσης είναι τόσο αυθεντικές, που μοιάζουν σαν να εξελίσσονται ακριβώς δίπλα σου.

Η σκηνοθετική άποψη του Fernando Meirelles είναι όλα τα λεφτά. Με άλλα λόγια, η προσέγγιση είναι πιο ανθρωποκεντρική χωρίς να γίνει κουραστική ή υπερβολική. Επίσης, τα κοφτά μοντάζ, οι σωστά προσεγμένοι διάλογοι και ο συνδυασμός παρόν με μέλλον, δείχνουν γιατί το City of God είναι ένα αγνό κομψοτέχνημα. Η πανέμορφη φωτογραφία και η μουσική υπόκρουση συμπληρώνουν αυτό το υπέροχο πάζλ.

Αξίζει να την δω;

Advertising

To City of God είναι μια ταινία που όσοι την δουν θα μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι. Αποφέυγει την εύκολη συγκίνηση και τον φτωχό ενυπωσιασμό και παρουσιάζει τα γεγονότα με πειστικότητα. Η έννοια του “happy end” είναι άγνωστη σε αυτό τον κόσμο της εγκληματικότητας. Ο βραζιλιάνικος κινηματγράφος μας δείχνει ότι η ειρήνη δεν υπάρχει παντού και πρέπει να παλεύουμε γι΄αυτήν με όλα τα μέσα και τις δυνάμεις μας!!

Δείτε το τρέιλερ:

Ταινίες, ταινίες και πάλι ταινίες. Μόνος ή με παρέα. Από κωμωδία μέχρι σπλατεριά. Αγαπημένος ηθοποιός Denzel Washington. Αγαπημένη ταινία Μan on fire. Αγαπημένη ατάκα “What we do in life echoes in eternity.” – Maximus, “Gladiator”.

Περισσότερα από τη στήλη: Κινηματογράφος

Κινηματογράφος

«Spielberg in the ’70s–’80s» στα Ιωάννινα!

  «Spielberg in the ’70s–’80s» στον υπαίθριο χώρο του Μουσείου Αργυροτεχνίας στα Ιωάννινα! Το Πολιτιστικό…

Κινηματογράφος

Από το Βιβλίο στην Οθόνη!

Στον ειδυλλιακό κήπο του ΕΛΙΒΙΠ στο Παλαιό Ψυχικό, το Athens Open Air Film Festival υπογράφει…

Κινηματογράφος

«The Descent»: Τι έχει απομείνει να σε τρομάξει όταν έχεις δει την κόλαση;

Το «Descent» του 2005, είναι η δεύτερη ταινία του Άγγλου Neil Marshall (σκηνοθέτης των «Doomsday»,…

Κινηματογράφος

Run – Ένα θρίλερ για την σκοτεινή πλευρά της μητρικής αγάπης

Μητρική αγάπη ή έλεγχος; Η μητρική αγάπη αποτελεί ένα από τα πιο αγνά και προστατευτικά…

Κινηματογράφος

Sophia Loren: Τι να δεις μετά το «Παιδί και το Δελφίνι»

Σίγουρα έχεις ακούσει το όνομα της, αλλά, αν δεν είσαι φαν του «παλιού καλού κινηματογράφου»,…

Κινηματογράφος

Το 4ο Ευβοϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου ολοκληρώθηκε!

Το Ευβοϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου ολοκληρώθηκε με επιτυχία φέτος, αφήνοντας το στίγμα του στον πολιτιστικό χάρτη…

Κινηματογράφος

Crimson Peak – Μια ιστορία με φαντάσματα, όχι για φαντάσματα

Η αναγέννηση της γοτθικής αισθητικής και τεχνικής αφήγησης, που αναδύεται στον κινηματογραφικό τρόμο τα τελευταία…