Η σχέση της μόδας και του κινηματογράφου πηγαίνει πίσω αρκετές δεκαετίες, λίγο μετά τη γέννηση του δεύτερου. Ήταν γύρω στη δεκαετία του 1930 όταν οι σχεδιαστές συνειδητοποίησαν πως πιο πολύ μπορούσαν να επηρεάζουν τον τρόπο που ντύνονται οι άνθρωποι και το στυλ στην καθημερινότητά τους δημιουργώντας ή δίνοντας ρούχα σε ταινίες και στους μεγάλους πρωταγωνιστές του Hollywood παρά με τις επιδείξεις τους. Από τότε βέβαια έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτές οι δύο «βιομηχανίες» δύσκολα επιβιώνουν η μία χωρίς την άλλη. Αυτές είναι μόνο λίγες από τις ταινίες που κατάφεραν να ξεχωρίσουν, ενώ άφησαν εποχή για τις ενδυματολογικές επιλογές των χαρακτήρων τους:
- Gone with the Wind (1939)
To «Όσα παίρνει ο άνεμος» εξακολουθεί να είναι μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες όλων των εποχών και αφενός να θαυμάζεται για την εντυπωσιακή για τα δεδομένα εκείνης της εποχής παραγωγή του, αφετέρου να κατηγορείται για ρατσισμό εναντίων των Αφροαμερικανών. Κι αν μια ταινία που παρουσιάζει την οπτική των Νοτίων -υποστηρικτών της δουλείας- πάνω στον αμερικανικό εμφύλιο ήταν υπερβολικά ριψοκίνδυνη ακόμη και για τη δεκαετία του ’30, το βέβαιο είναι ότι χάρισε στο κοινό μερικούς από τους πιο αξέχαστους κινηματογραφικούς χαρακτήρες. Στο κέντρο της, η πεισματάρα Scarlett O’Hara, ερμηνευμένη εξαιρετικά από τη Vivien Leigh, που με τα τεράστια, εντυπωσιακά φορέματα της εποχής του 1860, σχεδιασμένα από τον Walter Plunkett, έκλεβε την παράσταση σε κάθε σκηνή που συμμετείχε.
- Breakfast at Tiffany’s (1961)
Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξεις μία μόνο ταινία της πάντα κομψής Audrey Hepburn, όμως αυτή η κομεντί του Blake Edwards αναπόφευκτα ξεχωρίζει από τις πρώτες. Στο ρόλο της Holly Golightly, ενός call girl, ο οποίος αρχικά προοριζόταν για τη Marilyn Monroe, η Audrey είχε μια απλή και διαχρονικά κομψή γκαρνταρόμπα, δημιουργημένη από το στενό της φίλο Γάλλο σχεδιαστή Hubert de Givenchy. Αυτή η ταινία ξαναέκανε διάσημες τις καμπαρντίνες, τις μπαλαρίνες και φυσικά το «μικρό μαύρο φόρεμα». Το εν λόγω διάσημο μαύρο φόρεμα της εναρκτήριας σκηνής πουλήθηκε σε δημοπρασία το 2006 για πάνω από 900.000$ !
- The Great Gatsby (2013)
Η πιο πρόσφατη κινηματογραφική μεταφορά του διάσημου μυθιστορήματος του F.Scott Fitzgerald προκάλεσε ανάμεικτες αντιδράσεις σε κοινό και κριτικούς, αλλά σίγουρα εντυπωσίασε με τα πλούσια κοστούμια της, τα οποία είχαν αναλάβει η Miuccia Prada και η Catherine Martin. Ο πλουσιοπάροχος τρόπος ζωής του Gatsby (Leonardo di Caprio) και του περίγυρού του, καθώς και τα έξαλλα πάρτι και η χλιδή της δεκαετίας του 1920 στα υψηλότερα κοινωνικά στρώματα της Αμερικής αναβίωσαν και με τα κοστούμια των χαρακτήρων, που συνδύαζαν τη μόδα εκείνης της εποχής με τη σημερινή.
- Heathers (1988)
Καλτ ταινία της δεκαετίας του ΄80 (μιας περιόδου που δε φημίζεται ιδιαίτερα για την καλαισθησία της!), με τη Veronica (η νεαρή Winona Ryder) να συνεργάζεται με έναν ψυχοπαθή συμμαθητή της που υποδύεται ο Christian Slater για να σκοτώσουν τα cool παιδιά του σχολείου που κάνουν τη ζωή δύσκολη στους υπόλοιπους. Καταφέρνει να είναι αστείο με έναν εντελώς κυνικό και σκοτεινό τρόπο, όπως καταφέρνει να είναι και στιλάτο με την κλίκα των δημοφιλών κοριτσιών του σχολείου στην οποία είναι μέλος και η Veronica να ξεχωρίζει με τα έντονα σακάκια, τις βάτες και τα πολύχρωμα κολάν της.
5. Marie Antoinette (2006)
Όλες οι ταινίες της Sofia Coppola είναι αισθητικά πανέμορφες και με προσεγμένα κοστούμια, αλλά σίγουρα σε καμία άλλη δεν κρύβεται από πίσω τόση δουλειά όσο στη «Μαρία Αντουανέτα». Η Milena Canonero, μια από τις σπουδαιότερες ενδυματολόγους του Hollywood, έφερε ξανά στη ζωή το απίστευτα φορτωμένο στυλ του 18ου αιώνα και τις εκκεντρικότητες της βασίλισσας της Γαλλίας με τα κοστούμια που σχεδίασε, ενώ ο Manolo Blahnik κλήθηκε να δημιουργήσει τα παπούτσια. Μπορεί η ταινία να μην είναι κι η επιτομή της ιστορικής ακρίβειας, κάτι που πιθανότατα δεν ήταν ο σκοπός της εξαρχής, αλλά είναι ένα μικρό έργο τέχνης για τα μάτια, με την Canonero να κερδίζει επάξια το τρίτο της Όσκαρ Κοστουμιών για τη δουλειά της.
- Annie Hall (1977)
Ίσως η καλύτερη ταινία του Woody Allen, πρόκειται για την ιστορία της σχέσης ενός Νεοϋορκέζου νευρωτικού κωμικού με την ιδιόρρυθμη Annie Hall (Diane Keaton) που δανείστηκε στοιχεία και από την πραγματική σχέση του Allen με την Keaton. Τα ίδια στοιχεία από την πραγματική ζωή είχαν και τα ρούχα της Keaton σε αυτή την ταινία αφού ήταν στην πλειοψηφία τους δικά της κομμάτια που εξακολουθούσε να φοράει στα γυρίσματα. Το ανδρόγυνο, ξεχωριστό look της προκάλεσε μια μικρή υστερία στον κόσμο της μόδας όταν κυκλοφόρησε η ταινία, ενώ συνεχίζει να εμπνέει σχεδιαστές μέχρι σήμερα.
7. Almost Famous (2000)
Η ημι-αυτοβιογραφική ταινία του Cameron Crowe διηγείται τις μέρες που πέρασε ένας δεκαπεντάχρονος ακολουθώντας ένα ανερχόμενο ροκ συγκρότημα στην περιοδεία του, με σκοπό να γράψει ένα άρθρο για το περιοδικό Rolling Stone. Διαδραματίζεται στη δεκαετία του ’70 και προβάλλει ένα τελείως διαφορετικό στυλ από αυτό της Annie Hall , αφού είναι βασισμένο στο ντύσιμο των πραγματικών συγκροτημάτων και των groupies εκείνης της εποχής. Ο χαρακτήρας που αναμφίβολα ξεχωρίζει είναι αυτός της Penny Lane, που υποδύεται η Kate Hudson, με το bohemian στυλ που δημιούργησε για λογαριασμό της η Betsy Heimann να μοιάζει εξίσου επίκαιρο και για το 1973 και για το 2016.
- Gentlemen Prefer Blondes (1953)
Μπορεί να ήταν στο The Seven Year Itch η περίφημη σκηνή με το λευκό φόρεμα της Marilyn Monroe να σηκώνεται απ’ τον αέρα, αλλά σε αυτή την ταινία ακούστηκε το εξίσου διαβόητο “Diamonds are a girl’s best friend”. Η εμφάνιση της Marilyn με το ροζ φόρεμα του William Travilla έχει βρει δεκάδες μιμητές (από το video του “Material Girl” της Madonna ως την… Paris Hilton). Αλλά πέρα απ’ αυτό, όλες οι εμφανίσεις της Marilyn και της Jane Russell στους ρόλους των λαμπερών showgirls είναι μία πολύ καλή αρχή για όποιον θέλει να γνωρίσει καλύτερα τη μόδα της δεκαετίας του ’50.
https://www.youtube.com/watch?v=XTDSwAxlNhc
- The Devil Wears Prada (2006)
Η Andy (Anne Hathaway) προσλαμβάνεται ως βοηθός μιας αρχισυντάκτριας ενός φανταστικού μεγάλου περιοδικού μόδας που θυμίζει επικίνδυνα την αμερικάνικη Vogue, όσο επικίνδυνα θυμίζει και η αυταρχική αρχισυντάκτρια (που ερμηνεύει μοναδικά η Meryl Streep) την Anna Wintour. Το «Ο Διάβολος φοράει Prada» βρίσκεται ανάμεσα στις ταινίες με τα πιο ακριβά κοστούμια ever, αφού όπως είναι λογικό όλοι οι σχεδιαστές προθυμοποιήθηκαν να προσφέρουν κομμάτια για να ντύσουν τις πρωταγωνίστριες. Η μεταμόρφωση της Andy από το άχαρο κορίτσι του γραφείου σε κομψή, δυναμική επαγγελματία ήταν εμφανής και στο ντύσιμο και στην προσωπικότητά της, ενώ ακόμα και η ίδια η Anna Wintour παραδέχτηκε πως η ταινία της άρεσε και η απολαυστική Meryl Streep κέρδισε τη 14η υποψηφιότητά της για ‘Οσκαρ.
- Clueless (1995)
Η ταινία αποτελεί μεταφορά-με μικρές διαφορές – της πλοκής της Emma της Jane Austen σε ένα αμερικάνικο λύκειο στο Beverly Hills τη δεκαετία του ‘90. Η Alicia Silverstone που πρωταγωνιστεί στο ρόλο της κακομαθημένης αλλά καλοπροαίρετης Cher είναι απασχολημένη με το να διοργανώνει προξενιά μεταξύ των συμμαθητών της και να διαπραγματεύεται τους βαθμούς της με τους καθηγητές της, όμως τα σχέδιά της ναυαγούν όταν τα συναισθήματα των υπόλοιπων μπαίνουν στη μέση. Τα ρούχα της ταινίας για τα οποία μάλιστα διατέθηκε σχετικά χαμηλό budget αποτυπώνουν μερικές από τις μεγαλύτερες τάσεις του στυλ των 90s, ενώ διαμόρφωσαν και καινούριες. Το Clueless έχει παραμείνει εμβληματικό στη μόδα και την ποπ κουλτούρα είκοσι χρόνια μετά την πρεμιέρα του (το video του “Fancy” της Iggy Azalea και της Charli XCX για παράδειγμα ήταν εξολοκλήρου ένας φόρος τιμής σε αυτή την ταινία.)
Φυσικά αυτή η λίστα θα μπορούσε να είναι ατελείωτη, αφού υπάρχουν πολλά ακόμα παραδείγματα κινηματογραφικού στυλ: από την Grace Kelly στις ταινίες του Hitchcock, το ανδρόγυνο glamour της Katharine Hepburn και της Marlene Dietrich και την ψυχρή κομψότητα της Catherine Deneuve μέχρι την Julia Roberts στο “Pretty Woman” και σχεδόν όλους τους χαρακτήρες σε όλες τις ταινίες του Wes Anderson. Από τον James Dean ως «Επαναστάτη χωρίς αιτία» μέχρι το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Stanley Kubrick και πολλές από τις ταινίες του Tarantino. Ωστόσο θα βάλουμε εδώ μια τελεία και ίσως συνεχίσουμε κάποια άλλη φορά!
