EuroTrip (2004)
Αγαπητοί αναγνώστες, προειδοποίηση: Ακολουθεί περιττά φλύαρος και απολύτως μη αναγκαίος πρόλογος. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη.
Feel free to skip!
Ένας εντελώς αχρείαστος πρόλογος
Πάρτε θέσεις, δέστε ζώνες και ελάτε μαζί μου σε ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο του 2004! Τότε που τα κινητά άνοιγαν σαν κοχύλια, το MSN Messenger ήταν το πιο σημαντικό social, η λέξη «Instagram» ακουγόταν σαν κάποιο άγνωστο είδος φαρμάκου, «TikTok» έκαναν μόνο τα ρολόγια, ενώ το Facebook μόλις είχε γεννηθεί σε ένα φοιτητικό δωμάτιο του Harvard με το όνομα «TheFacebook» και μηδενικό engagement rate. Η Ελλάδα ακόμα δεν είχε γευτεί τη γλυκιά νίκη της Eurovision (θα έρθει το 2005, υπομονή), αλλά ετοιμαζόταν να διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες με άγχος, φιλοδοξία και κάμποση μπετόβεργα (και απευθείας αναθέσεις, το εθνικό μας σπορ).
Το 2004 ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης ζούσε κοσμοϊστορικά γεγονότα με ταχύτητα dial-up. Στις 4 Ιουλίου, η Εθνική Ελλάδος αφήνει όλη την Ευρώπη με το στόμα ανοιχτό. Στο Champions League, ο Ζοζέ Μουρίνιο βάζει ένα λεωφορείο μπροστά απ’ το τέρμα και κατακτά την κούπα με τα μεγάλα αυτιά με την Πόρτο. Παράλληλα, η Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ κάνει το αδιανόητο και παίρνει Πρωτάθλημα Αγγλίας χωρίς να χάσει ούτε ένα ματς! Ενώ σε Ισπανία και Γερμανία, η Βαλένθια και η Βέρντερ Βρέμης κλέβουν τη δόξα από Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και Μπάγερν και πάνε κόντρα στα ποδοσφαιρικά κατεστημένα, σπάζοντας δίπολα και μονοπώλια!
(ναι εχει κι άλλο, υπομονή)
Πιο πέρα, στην Αμερική, ένας άγνωστος, νεαρός με το όνομα Μπαράκ Ομπάμα μπαίνει στη Γερουσία, με ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό, να γίνει ο πρώτος Αφροαμερικανός Πρόεδρος των ΗΠΑ (spoiler alert: θα το πετύχει). Στην Κύπρο, το Σχέδιο Ανάν πάει σε δημοψήφισμα, αλλά οι Ελληνοκύπριοι του ρίχνουν μια μεγαλοπρεπή χυλόπιτα, και το νησί μένει διχασμένο. Παράλληλα, ο Μίχαελ Σουμάχερ βάζει ακόμα έναν τίτλο στη Ferrari του (έβδομος παρακαλώ), και η Μαρία Σαράποβα (μόλις στα 17 της) κατακτά το Wimbledon με στυλ και κραυγές που ακούγονταν μέχρι το Σότσι. Ενώ στον τελικό της Ευρωλίγκας η Μακάμπι Τελ Αβίβ έχει στήσει πάρτι με καλεσμένη την Skipper Μπολόνια, κάνοντας μας να αναρωτιόμαστε αν κατέβηκαν οι Ιταλοί να παίξουν με το παιδικό, με το τελικό σκορ να γράφει 118-74, διαφορά 44 πόντων, την μεγαλύτερη στην ιστορία της διοργάνωσης σε τελικό.
Όλα αυτά όμως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου του 2004. Για να τα πεις όλα, θες εγκυκλοπαίδεια. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: το πιο σοβαρό, βαθύ, συγκλονιστικό και πολιτιστικά σημαντικό γεγονός εκείνης της χρονιάς ήταν, φυσικά… η κυκλοφορία της ταινίας EuroTrip στις 20 Φεβρουαρίου. Γράφει ο Γρηγόρης Βασιλόπουλος!
(Εγώ σας το είχα πει, ο πρόλογος είναι αχρείαστος.)
Το καστ:
- Scott Mechlowicz ως Scott Thomas
- Jacob Pitts ως Cooper Harris
- Michelle Trachtenberg ως Jenny
- Travis Wester ως Jamie
- Kristin Kreuk ως Fiona
- Matt Damon ως Donny
- Jessica Boehrs ως Mieke
- Vinnie Jones ως Mad Maynard
- J.P. Manoux ως Robot Man
- Patrick Rapold ως Christoph
- Lucy Lawless ως Madame Vandersexxx
- Fred Armisen ως Creepy Italian Guy
- Jana Pallaske ως Anna (Camera Store Girl)
Η πλοκή:
Η αποφοίτηση είναι πάντα μια σημαντική στιγμή για όλα τα λυκειόπαιδα. Για τον Scotty όμως είναι η μέρα που διάλεξε η κοπέλα του, Fiona, για να τον χωρίσει, λέγοντάς του κατάμουτρα ότι είναι προβλέψιμος και βαρετός. Λίγο αργότερα το ίδιο βράδυ, σε ένα πάρτι αποφοίτησης, ο Scotty μαθαίνει και το κερασάκι στην τούρτα: η Fiona τον απατούσε εδώ και καιρό, κάτι που φυσικά ο Scotty δεν ήξερε (so don’t tell Scotty). Σαν γνήσιος απόφοιτος που σέβεται τον εαυτό του (ή και όχι, κυρίως όχι), πνίγει τον πόνο του στο αλκοόλ, μεθάει και αποφασίζει να στείλει email στον Mieke, τον πιστό του Γερμανό φίλο διαδικτυακής αλληλογραφίας. Όμως, υπό την επήρεια αλκοόλ και της καζούρας του κολλητού του, παρεξηγεί τις προθέσεις του Mieke, οι δύο τους τσακώνονται και ο Mieke τον κάνει block!
Σε μια κωμική αλληλουχία γεγονότων, την επόμενη μέρα μαθαίνει από τον μικρό του αδερφό πως το Mieke είναι όνομα … γυναικείο! Και στην πραγματικότητα ο πρώην φίλος του διαδικτυακής αλληλογραφίας είναι μια πολύ γλυκιά Γερμανίδα. Ο Scotty συνειδητοποιεί πως είναι ερωτευμένος μαζί της. Και έτσι αφού πλέον δεν μπορεί να της στείλει email, παίρνει την παράτολμη απόφαση να ταξιδέψει μέχρι την Ευρώπη για να τη βρει και να της ζητήσει συγγνώμη. Έτσι ξεκινά ένα τρελό EuroTrip με τους φίλους του, γεμάτο slapstick χιούμορ, πολιτισμικά σοκ, και όλων των ειδών κωμικές καταστάσεις σε Μάντσεστερ, Παρίσι, Άμστερνταμ, Μπρατισλάβα, Βερολίνο και Ρώμη!
Και όλα αυτά για έναν έρωτα που ξεκίνησε με e-mail (πάλι καλά που δεν πήγε στα spam).
Δείτε το trailer της ταινίας με ένα κλικ ΕΔΩ!
«Που είσαι; Που είσαι; Έφαγα τον κόσμο όλο να σε βρω…»
Στο κομμάτι της σκηνοθεσίας και την πλοκής, η παλιοπαρέα του Harvard, Jeff Schaffer, Alec Berg και David Mandel, όλοι τους γνωστοί για την εξαιρετική τους δουλειά και συνεργασία στο επιτυχημένο sitcom “Seinfeld”, επιστρέφουν δυναμικά ως δημιουργική τριπλέτα. Δημιουργούν μια ταινία με ξεκάθαρη ταυτότητα. Η πλοκή, ένα χάος, ραμμένη με όλη την αφηγηματική συνοχή ενός μεθυσμένου backpacker που λέει ιστορίες σε κάποια pub έχοντας πιει 7 Guinness. Το χιούμορ στα συνήθη στάνταρ του 2000s: slapstick, με πολλά sex jokes και γεμάτο (ευρωπαϊκά) στερεότυπα και καρικατούρες. Ενώ σκηνοθετικά, η ταινία μας ταξιδεύει σε μαγευτικά τοπία σε όλη την Ευρώπη, από την Ρώμη στο Παρίσι, και από το Βερολίνο στο Άμστερνταμ με κινηματογραφικά πλάνα που θα ζήλευε ακόμα και ο Ευτύχης Μπλέτσας. Τέλος το μοντάζ είναι «ταξιδιωτικό» και γρήγορο, στα συνήθη στάνταρ που επιβάλλει το είδος της κωμωδίας.
«Years ago, when I was backpacking across Western Europe»
Από πλευράς ερμηνείας, το καστ αγκαλιάζει και κουμπώνει εξαιρετικά στο κωμικό χάος που χαρακτηρίζει την ταινία. Ο Scott Mechlowicz ως πρωταγωνιστής είναι συμπαθής με έναν απόλυτα golden retriever τρόπο. Ο Jacob Pitts αποδίδει γνήσιο, αφιλτράριστο εφηβικό χιούμορ, καθιστώντας τον είτε τον καλύτερο είτε τον χειρότερο φίλο που θα μπορούσες να πάρεις μαζί σου σε ταξίδι στο εξωτερικό. Η Michelle Trachtenberg μια φωνή λογικής μέσα στο χάος, με μπόλικη ειρωνεία και eye-rolling σαρκασμό. Και ο Travis Wester ως ο απόλυτος geek, exchange-student που είναι εδώ για τις πληροφορίες και όχι για την ζωή.
Bonus: το iconic cameo του Matt Damon (που προς έκπληξη όλων αυτή την φορά δεν υποδύεται τον αστυνομικό, τον στρατιωτικό ή τον αστροναύτη)!
Αξίζει να το δω;
Αρχικά, το EuroTrip δεν είναι κάτι το σκηνοθετικά ριζοσπαστικό, ενώ από άποψη πλοκής δεν έχει να δώσει κάποιο τρομερό plot-twist. Δεν θα μείνει στην ιστορία του σινεμά ως κάποιο αριστούργημα της τέχνης. Ούτε θα συζητηθεί ποτέ ως μια ταινία που άλλαξε το σινεμά. Δεν είναι πομπώδες, δεν είναι φανταχτερό και σίγουρα δεν είναι κουλτουριάρικο. Το EuroTrip έχει slapstick, ανώριμο εφηβικό 2000s χιούμορ, με μια χαοτική πλοκή και πολλά sex jokes. Αν δεν ψάχνετε να δείτε κάτι τέτοιο απόψε (ή γενικώς), τότε κλείστε το άρθρο και ψάξτε αλλού.
Αλλά αν έχετε διάθεση να θυσιάσετε λίγα εγκεφαλικά κύτταρα και να αφήσετε το επίπεδο της κινηματογραφικής σας κουλτούρας να κάνει ελεύθερη πτώση και να κυλιστεί στον «βούρκο» των slapstick 00’s κωμωδιών, τότε το EuroTrip αξίζει πέρα για πέρα την θυσία. Ενώ αποτελεί και την ιδανική εισαγωγή σε ένα κινηματογραφικό είδος που σιγά σιγά εκλείπει στις μέρες μας.
Σε μια εποχή που το κάθε άκυρο B-movie της σειράς προσπαθεί (και αποτυγχάνει) να είναι αριστούργημα που συνδυάζει βαθυστόχαστα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα, χιούμορ, plot-twist, ιδιόρρυθμες χρωματικές παλέτες, επιρροές από τον Σαίξπηρ, τον Κάφκα, τον Πεσσόα, τον Ουμπέρτο Έκο τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, και παράλληλα να αποδίδει φόρο τιμής στον Κιούμπρικ, τον Κουροσάβα, τον Φελίνι, τον Ταρκόφσκι και τον Μπέργκμαν. Το EuroTrip στέκει ως απομεινάρι μιας εποχής, που μια B-movie κωμωδία μπορούσε να είναι απλά γελοία, χωρίς βαθύτερα μηνύματα, με μόνο σκοπό το (φθηνό) χιούμορ!
Μια δεύτερη ματιά:
Η ταινία έχει εισπράξει μέτριες κριτικές από κοινό και κριτικούς. Συγκεκριμένα:
- IMDb: 6.6/10
- Rotten Tomatoes: 75% από κοινό, 46% από κριτικούς
- Letterboxd: 3,1/5
Προσωπικά, θα την βαθμολογήσουμε με 7/10 και σας προτείνουμε να την δείτε. Και θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας μέχρι το επόμενο άρθρο, ίσως με κάτι πιο κουλτουριάρικο την επόμενη φορά (ίσως και όχι)! Καλές βουτιές!
