Το 1986, ήταν η χρονιά ενός no budget διαμαντιού να λάμψει παρά το σκοτεινό, μουντό περιεχόμενό του μεταφέροντας την πραγματική ιστορία του Henry Lee Lucas και του συνεργού του, Ottis Toole, που ξεκλήρισαν δεκάδες ανθρώπους στο άνομο Σικάγο και έλαβαν δράση κατά το διάστημα 1960-1983. Με ένα αναίτιο εκδικητικό μίσος να τους διέπει, διασκέδαζαν σκοτώνοντας σωρηδόν αθώους πολίτες, προς τέρψη του ακόρεστου μένους τους για το ανθρώπινο είδος. Το «Henry: Portrait of a Serial Killer» δεν δίνει τόπο στην οργή, παρά αφήνει την ωμότητα και τον μινιμαλισμό να γαλβανίσει τα πλήθη που θα τολμήσουν να το παρακολουθήσουν απνευστί.
O Henry είναι ένας κατακυριευμένος από απύθμενο μίσος υπάνθρωπος, που διασκεδάζει να κατακρεουργεί ελλείψει κινήτρου τα ανυποψίαστα θύματά του, με περίσσια ωμότητα και απάθεια. Έπειτα από την αποφυλάκιση του για την εσχάτη των εγκλημάτων, σκοτώνοντας την μητέρα του, αφού την χτύπησε -όπως λέει- αλύπητα με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ, δεν τον κατατρύχει καμία Ερινύα που θα λειτουργούσε ως ανασταλτικός παράγοντας στην συνέχιση του «σερί» του. Με μότο της ζωής του «ή εγώ ή αυτοί» και έχοντας βιώσει ένα τραυματικό περιστατικό που τον έχει στιγματίσει στο ενδοοικογενειακό περιβάλλον εξαιτίας της μητέρας, καταπατάει κάθε ηθικό φραγμό με τον μέγιστο βαθμό φρικαλεότητας και απαξίωσης για την ζωή των υπόλοιπων άτυχων γυναικών (και ανδρών) που θα βρεθούν στο δρόμο του. Ο Henry είναι ένας από εμάς, δεν κατέχει σούπερ δυνάμεις ούτε είναι αποκύημα της φαντασία ενός δαιμόνιου συγγραφέα, αλλά ένας άνθρωπος (;) που αυτή τη στιγμή μοιράζεται το κοινωνείν με τον έξω κόσμο αναπνέοντας το ίδιο οξυγόνο του οποίου χωρίς κανέναν ενδοιασμό θα κόψει την παροχή, σε οποιονδήποτε του κάνει «κέφι». Με καταφανή προτίμηση στο γυναικείο φύλο -για ευνόητους λόγους- φροντίζει να παρακολουθεί και ύστερα ουσιαστικά να σκοτώνει ασταμάτητα την μητέρα του, απλώς κάθε φορά με την όψη μιας τυχαίας γυναίκας σαν μια αέναη τιμωρία στο πρόσωπό της που δεν ξεθυμαίνει με κανέναν τρόπο.
Zεί προσωρινά (μετά την αποφυλάκισή του) ως φιλοξενούμενος, στο σπίτι ενός εφάμιλλου εγκληματία της ίδιας συνομοταξίας που ήταν και συν-τρόφιμοι στη φυλακή, τον Otis, ενός συμπλεγματικού, διαταραγμένου «αποβράσματος» που αρέσκεται σε άνομες πράξεις και σε αναίσχυντες ενέργειες, όπως η πώληση ναρκωτικών σε πιτσιρίκια, ανθρωποκτονίες άνευ λόγου και αιτίας και κάθε είδους σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βιασμούς. Ο Henry θα γνωρίσει την αδερφή του φίλου του, Mary, επίσης έμπλεη ψυχολογικών τραυμάτων και σοβαρών κακοποιητικών κατάλοιπων πρότερης κακοποιημένης εφηβικής ζωής (από τον πατέρα της) και θα δημιουργηθεί ένα ερωτικό σκίρτημα μεταξύ των δύο ή μάλλον στην πραγματικότητα ένα αποκούμπι στοργικότητας για τον ανάλγητο Henry. Οι δύο φίλοι θα συνεχίσουν ως συνεργατικό δίδυμο πλέον, μια σειρά ανελέητων εξευτελιστικών δολοφονιών στο μουντό, υποφωτισμένο Σικάγο «κυοφορώντας» την νοσηρότητα της Αμερικής της ίδιας, με την κοπέλα όχι μόνο να είναι αμέτοχη αλλά και να έχει μαύρα μεσάνυχτα για τα μυστήρια ξεπορτίσματα των δύο κακοποιών.
Η ταινία «Henry: Portrait of a Serial Killer», με σχεδόν ντοκιμαντερίστικη τακτική, απαθανατίζει- όπως οι ίδιοι οι χαρακτήρες της- τις ασχημονίες και τα ανεκδιήγητα εγκλήματα που διαπράττουν, με μινιμαλιστική ακεραιότητα και αποστασιοποιημένη προσέγγιση καταγράφοντας -με την ίδια ωμότητα των χαρακτήρων- τα τεκταινόμενα. Αξίζει να παρατηρήσει κανείς, ότι ακολουθεί τους πρωταγωνιστές με σκηνοθετική συνέπεια καταγράφοντας ουδέτερα αλλά με απόλυτη ωριμότητα τις αμήχανες απεικονίσεις που λαμβάνουν χώρα, με διόλου όμως αμήχανο τρόπο. Μια νοσηρή, πνιγηρή ατμόσφαιρα «αγκαλιάζει» την ταινία και οι χαρακτήρες πλήρως εναρμονισμένοι με τους ρόλους τους δεν θέτουν σε καμία στιγμή υπο αμφβισβήτηση, τον ρεαλισμό της. Μηδενιστικό, τρομακτικά ωμό και αδυσώπητα «βρώμικο», το πόνημα του John MacNaughton σφράγισε την θέση του στο πάνθεον των ταινιών του είδους, εξασφαλίζοντας εις στο διηνεκές μια ειδική μνεία σε ταινίες που έχουν να κάνουν με serial killers.
Δείτε εδώ το trailer της ταινίας «Henry: Portrait of a Serial Killer»:
