Το Νέο Κύμα του Χονγκ Κονγκ (Hong Kong New Wave)
Ναι, θα μιλήσουμε για το κομμάτι του παγκόσμιου κινηματογράφου στο οποίο κάθε λάτρης του σινεμά έχει αδυναμία. Και αν δεν είχατε ιδέα για αυτό, τώρα ήρθε η ώρα να το αγαπήσετε και εσείς, με τον τρόπο σας. Η Ασιατική ήπειρος μας έχει δώσει δικαίως πολλά κινηματογραφικά διαμάντια, και ακόμα καλύτερους σκηνοθέτες, αλλά θα επικεντρωθούμε στην Κίνα, ξεκινώντας από το πιο εύπεπτο και πρόσφατο, για να φτάσουμε σε κάποιο άρθρο να μιλάμε για τον Κουροσάβα και τον Ομπαγιάσι (Ιαπωνικό σινεμά).
Τοποθετούμαστε χρονικά στα τέλη του 20ου αιώνα όταν αναδύθηκε ένα νέο κινηματογραφικό κίνημα που ήρθε για να μπει στις καρδιές μας και να αλλάξει τον σύγχρονο κινηματογράφο όπως τον ξέραμε. Από τους δρόμους της Κίνας,στην οποία λίγος κόσμος έχει την τύχη να ταξιδέψει από την χώρα μας, που την δεκαετία του 70 και του 80 περνούσε και εκείνη τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της. Γεμάτο αβεβαιότητα το Χονγκ Κονγκ λοιπόν, με την αλλαγή να χτυπάει την πόρτα εκκόλαψε καλλιτέχνες που ένιωθαν την αλλαγή τόσο βαθειά, που μπήκε στην τέχνη τους. Την ίδια περίοδο υπήρχε στην Αμερική το Νέο Χόλυγουντ που πολύ λατρεύουμε και νοσταλγούμε( Φράνσις Φορντ Κόπολα, Μπράιαν Ντε Πάλμα, πρώτες ταινίες του Σκορτσέζε κ.α.) και στην Γαλλία η Νουβέλ Βαγκ (Γαλλικό Νέο Κύμα), για το οποίο έχουμε ξαναμιλήσει. Ο κινηματογραφικός κόσμος του Χονγκ Κονγκ διαμορφωνόταν για χρόνια από τις πολεμικές τέχνες και από μελοδραματικά σενάρια. Ο Τσούι Χαρκ, ένας από τους πρωτοπόρους του κινήματος, συνέβαλλε στην μεγάλη αλλαγή, και σήμερα θεωρείται ο Κινέζος Σπίλμπεργκ, σε επίπεδο σκηνοθεσίας και παραγωγής.
Το σήμα κατατεθέν του κύματος αυτού έγινε η ωμή αναπαράσταση ενός Χονγκ Κονγκ που άλλαζε. Με εξαιρετικά αναπτυγμένα ειδικά εφέ και αντίστοιχα καλή ηχοληψία, δοκιμάστηκαν τα πρώτα κυρίως εξωτερικά γυρίσματα της εποχής εκείνης. Το Νέο Κύμα του Χονγκ Κονγκ άφησε ιστορία και διότι έφερε στις αίθουσες τις πρώτες ταινίες μεγάλης παραγωγής στα Καντονέζικα. Ενδεχομένως οι αρχικές ταινίες του κύματος να μην εμφανίστηκαν στις αίθουσές μας, ή, στις τηλεοράσεις μας, αλλά είδαμε τον απόηχο τους. Μπορεί μεν, το Νέο Κύμα του Χονγκ Κονγκ να έγινε αρχικά γνωστό γιατί γέμιζε τον θεατή αδρεναλίνη, να έθιγε πολιτικά ζητήματα και να έφερε το Χονγκ Κονγκ στα μάτια των θεατών παγκοσμίως, αλλά δε εμείς θα το θυμόμαστε για άλλους λόγους.
Ο Πάτρικ Ταμ επι παραδείγματι, υπήρξε ο μέντορας του Γουονγκ Καρ-Γουαι, εμβληματικού σκηνοθέτη του κινήματος, και εκπροσώπου του στην σύγχρονη εποχή. Και επειδή, όπως καταλαβαίνετε δεν γινόταν να μιλήσουμε για Χονγκ Κονγκ χωρίς μια αναλυτική αναφορά στον Γουόνγκ Καρ-Γουάι, ας το κάνουμε τώρα. Διότι όποιος κινηματογραφόφιλος θέλει να σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να έχει δει τουλάχιστον μια ταινία του Καρ-Γουάι. Αυτός και άλλοι δύο σκηνοθέτες, ξεχώρισαν στο παρόν κίνημα: Ο Τζον Γου, που σκηνοθετεί κυρίως ταινίες δράσης, και η Αν Χουι, η μόνη γυναίκα που έχει βραβευτεί στο Φεστιβαλ Βενετίας για το συνολικό της κινηματογραφικό έργο.
Ο Γουονγκ Καρ Γουαι, πρωτίστως, γκρεμίζει και ξαναχτίζει το Χονγκ Κονγκ μέσα από τον φακό και τα ατμοσφαιρικά χρώματά του. Το λούζει με πετρέλαιο, το ξεπλένει και πάλι από την αρχή. Μας δείχνει ανεκπλήρωτους έρωτες, ποιητικές εντάσεις, επιτρέποντάς μας να ταξιδέψουμε με τους χαρακτήρες του. Επηρέασε τον Κουέντιν Ταραντίνο και την Σοφία Κόπολα και στιγμάτισε για πάντα το παγκόσμιο σινεμά. Κατάφερε, αυτό που κάθε επίδοξος σκηνοθέτης επιθυμεί: να έχει τόσο χαρακτηριστικό στυλ που μπορεί να καταλάβει κανείς από οποιοδήποτε στιγμυότυπο της ταινίας ότι είναι σκηνοθετημένη από αυτόν. Προτείνω την Ερωτική Επιθυμία, και ακόμα περισσότερο το 2046 που αποτελεί και συνέχειά της τρόπον τινά. Αν έχετε όρεξη να ψάξετε βαθύτερα, ωστόσο, σίγουρα αξίζουν οι Έκπτωτοι Άγγελοι, που έχουν και κατ’εμέ το καλύτερο σάουντρακ του σκηνοθέτη στην φιλμογραφία του, το Ευτυχισμένοι Μαζί, και, δεν μπορούμε να παραλείψουμε το εμβληματικότατο Τσάνκινγκ Εξπρές. Οι ταινίες μπορούν να βρεθούν εύκολα, κυρίως σε ελληνικές στρίμινγκ πλατφόρμες.
Εν ολίγοις, με τούτη την συντομότατη αναφορά στο Νέο Κύμα του Χόνγκ Κόνγκ, ευελπισθώ να σας κίνησε την περιέργεια ο Ασιατικός Κινηματογράφος λίγο παραπάνω, και να κάνετε με την σειρά σας οι ίδιοι την έρευνα σας, κατά προτίμηση στους τρεις προαναφερθέντες σκηνοθέτες. Προτείνω επίσης το Boat People της Άν Χουι και το The Killer (όχι του 2023), του Τζον Γου. Οι ταινίες του Χονγκ Κονγκ συναγωνίζονται εκείνες του Χόλιγουντ και δυστυχώς απουσιάζουν από τις τελετές απονομής βραβείων κατα κόρον, πράγμα που…θα έπρεπε να μας εντείνει το ενδιαφέρον.
Καλή προβολή!
