Η ταινία “Η αδελφή μου κι εγώ” κυκλοφόρησε το 2009 με σκηνοθέτη τον Nick Cassavetes. Είναι μία ταινία που είχε κυκλοφορήσει αρχικά στις χώρες του Καναδά, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιρλανδίας, του Μεξικού και της Μ. Βρετανίας και ήρθε αργότερα και στην ελληνική τηλεόραση. Η ταινία ανήκει στην κατηγορία του δράματος, με την οικογένεια, της ασθένεια και την αγάπη να είναι οι κύριες θεματικές.
Πλοκή Ταινίας
Η οικογένεια Fitzergald έχει τρία παιδιά: την Kate, την Anna και τον Jesse. Η Kate πάσχει από καρκίνο και βρίσκεται σε ένα αρκετά κρίσιμο στάδιο το οποίο χρειάζεται εγχείρηση. Στην αρχή της ταινίας, έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την άλλη τους κόρη, την Anna. Η Anna είναι η μικρότερη της οικογένειας αλλά αρκετά συνειδητοποιημένη για την ηλικία της. Από μικρή, οι γονείς της την έχουν χρησιμοποιήσει ως δότρια, για να μπορέσουν να δώσουν στην Kate οτιδήποτε χρειαστεί για την κατάστασή της. Από αίμα μέχρι και βλαστοκύτταρα, η Anna έχει μπει πολλές φορές στη διαδικασία να γίνει δότρια για την αδελφή της. Αργότερα, μαθαίνουμε πως για αυτόν ακριβώς τον λόγο γεννήθηκε: για να δώσει στην αδερφή της οποιοδήποτε μέρος του σώματός της χρειαστεί.
Στην ηλικία των 15, αποκαλύπτεται ότι η Kate έχει νεφρική ανεπάρκεια, και η Sara, η μητέρα της οικογένειας, θεωρεί δεδομένο ότι η Anna θα είναι σε θέση να δώσει το ένα της νεφρό, το οποίο θα επιδεινώσει την ποιότητα της υπόλοιπης ζωής της. Η Anna αποφασίζει ότι δεν θέλει να το κάνει και με τη βοήθεια ενός δικηγόρου, που την υπερασπίζεται αφιλοκερδώς, καταφέρνει να κάνει μήνυση στους γονείς της για να μην έχουν δικαίωμα στο να αποφασίζουν για τέτοιες κρίσιμες αποφάσεις για τη ζωή της Anna. Είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι η Anna αγαπάει τόσο τους γονείς της όσο και την αδερφή της. Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς σου αποφασίζουν ότι η ζωή του ενός παιδιού τους είναι πιο σημαντική από τη δική σου;
“Η αδελφή μου κι εγώ” είναι μία ταινία που θίγει πολύ ευαίσθητα θέματα που σχετίζονται με την οικογένεια και τις ασθένειες. Είναι μία ταινία που δείχνει στον θεατή πόσο περίπλοκες μπορεί να είναι οι σχέσεις μίας οικογένειας σε στιγμές κρίσης και συναισθηματικού πόνου. Μας υπενθυμίζει πως, ακόμη και σε στιγμές χαοτικού οικογενειακού ολέθρου, σημασία δεν έχει μόνο να βγεις από μία κατάσταση ζωντανός, αλλά να αξίζει.
Πολλές φορές, άτομα που πάσχουν από θανατηφόρες ασθένειες κουράζονται τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, και δεν θέλουν να ζουν πλέον. Η Sara, η μαμά της Kate, δεν μπορούσε να αποδεχτεί ότι η κόρη της δεν είχε άλλες μέρες ζωής. Ήθελε να αναποδογυρίσει τη γη για να βρει μία λύση που θα έδινε λίγο ακόμη χρόνο στην Kate. Όμως θα τις έδινε μέρες μη ποιοτικές για τη ζωή της, κλεισμένη μέσα σε ένα νοσοκομείο παλεύοντας για ένα αύριο που δεν υπάρχει. Θα της έδινε μερικές ακόμη στιγμές πόνου που θα ήταν επώδυνες όχι μόνο για την Kate αλλά και για την οικογένειά της. Και όλα αυτά, εις βάρος της ποιότητας της ζωής της Anna.
Αυτή η ταινία, λοιπόν, προσφέρει στον θεατή τη δυνατότητα να παρακολουθήσει πώς εξελίσσονται αυτές οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια και πως, στο τέλος, δίνεται σημασία όχι στο πόσο ακόμη θα ζήσει η Kate, αλλά στο τρόπο που καταφέρνει να απολαύσει τις τελευταίες της μέρες, παρ’ όλη τη σωματική εξουθένωση και τον πόνο.
Το τρέιλερ της ταινίας “Η αδελφή μου κι εγώ”:
