Το «Peanut Butter Falcon» (στα ελληνικά «Το Γεράκι του Φυστικοβούτυρου»), μια ταινία που δυστυχώς δεν προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες, αποτελεί έναν ύμνο στη φιλία, μια ωδή στη διαφορετικότητα και ένα αισιόδοξο επιμύθιο για το κυνήγι του αμερικανικού ονείρου που με την κατάλληλη ώθηση και την σωστή προετοιμασία είναι μπορετό στον βαθμό που ο καθένας το καταφέρνει, χωρίς κοινωνικές διακρίσεις. Δύο σπαραξικάρδιες ερμηνείες από τον ανανεωμένο «αλήτη» του Χόλιγουντ -και τα τελευταία χρόνια μεταμορφωμένο σταρ του ανεξάρτητου κινηματογράφου- Shia LaBeouf, και τον πρωταγωνιστή-αποκάλυψη Zack Gottsagen. Ένα road και buddy movie ταυτόχρονα, που κάνει το πιο τετριμμένο απόφθεγμα και την πιο πολυπαιγμένη σιροπιαστή σκηνή ένα γλυκό σινιάλο να ακολουθήσουμε και εμείς μαζί με το συμπαθέστατο πρωταγωνιστικό δίδυμο πλησίστιοι το ενδιαφέρον ταξίδι τους, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε ότι αυτή την «διαδρομή» την έχουμε ξανακάνει πάμπολλες φορές στο παρελθόν.
Ο Zak (Zack Gottsagen), είναι ένα παρατημένο από τους γονείς του αγόρι με σύνδρομο Down, που ελλείψει επαρκούς κρατικής μέριμνας ζει σε ένα γηροκομείο και θέλει να το σκάσει πάραυτα για να πραγματοποιήσει το λυτρωτικό του όνειρο: να συναντήσει τον διάσημο Salt Water Redneck, έναν παλαίμαχο παλαιστή που βλέπει πορωμένα σε λούπα στην βιντεοκασέτα και διαφημίζει την σχολή πάλης που διατηρεί στην Georgia. Αποφασισμένος να επισκεφθεί κακήν κακώς την διάσημη σχολή γνωρίζοντας το ίνδαλμά του με στόχο να ακολουθήσει μια εφάμιλλη καριέρα στην πάλη, θα τον βοηθήσει στην δραπέτευση από το ίδρυμα ο Carl, ένας ηλικιωμένος που μένει μαζί του και θα τον ενθαρρύνει συμβουλευτικά, βοηθώντας τον κιόλας πρακτικά για να το σκάσει.
Μετά από κάποιες αποτυχημένες απόπειρες τελικά θα επικρατήσει το πείσμα του και χωρίς κανένα πλάνο και πυξίδα, γυμνός, φορώντας μονάχα το λευκό σώβρακο (παραλληλισμός με τον σωβρακοφορεμένο παλαιστή που ονειρεύεται να γίνει), ο Ζακ θα εξορμήσει εντελώς στα τυφλά βρίσκοντας καταφύγιο σε μια παρατημένη βάρκα. Εκεί είναι που θα διασταυρωθούν και οι δρόμοι των δύο πρωταγωνιστών, με τον Tyler (Shia Lebouf), έναν μικροαπατεώνα ψαρά να προσπαθεί να διαφύγει από το λιντσάρισμα μιας ορδής οργισμένων συναδέλφων του που τους κλέβει τις ψαριές και έκανε τον εξοπλισμό τους παρανάλωμα του πυρός. Οι δύο λοιπόν φυγάδες, θα ξεκινήσουν έναν διάπλου ταξίδι αυτοπραγμάτωσης, απελευθέρωσης και επούλωσης των λαβωμένων τους ψυχών με τις πρώτες μεταξύ τους αναγνωριστικές απόπειρας επικοινωνίας να βρίσκουν στο κενό που έχει σχηματιστέι στην καρδιά του κυνικού πλέον Tyler, με τον πρόσφατο χαμό του μεγαλύτερου αδελφού του να τον έχει καταρρακώσει συναισθηματικά.
Στα ίχνη τους εκτός από τους διώκτες-ψαράδες, θα βρεθεί η Eleanor (Dakota Johnson), μια μειλίχια, καλοσυνάτη κοπέλα που εργάζεται εθελοντικά στο γηροκομείο και έχει αναλάβει προσωπικά τον εντοπισμό του αγοριού που αγνοείται. Ο Tyler θα βρει στον πυγμαίο αλλά μεγαλόψυχο Ζακ τον μικρό αδελφό του όντας η κινητήριος δυναμη που θα του αγγίξει τις σκουριασμένες ευαίσθητες χορδές και εκείνος με την σειρά του θα τον παρακινήσει προπονώντας τον να γίνει ο καλύτερος παλαιστής και να σπάσει τις αλυσίδες του κοινωνικού του στίγματος. Ο Zack Gottsagen, ένας ηθοποιός με Σύνδρομο Down στην κανονική ζωή εξίσου, ενσαρκώνει εξαιρετικά τον στοχοπροσηλωμένο, κοινωνικό παρία που επιτέλους εκπροσωπείται από έναν άνθρωπο που υποδύεται μόνο τον χαρακτήρα της ταινίας και όχι την διαφορετικότητά του, αφού καιρός ήταν το Χόλιγουντ να αρχίσει να βάζει στην (επιλεκτική) ατζέντα συμπεριληπτικότητας που τόσο διαλαλεί με στόμφο, τόσες άλλες μειονότητες που είναι στα κινηματογραφικά μετόπισθεν διότι πολύ απλά δεν «πουλάνε». Μάλιστα, δεν θα έβλαπτε και μερικές φορές να τις υποδύονται ηθοποιοί που είναι στην πραγματική ζωή διαφορετικοί και όχι προνομιούχοι καλλιτέχνες που καπηλεύονται δακρύβρεχτους αβανταδόρικους ρόλους προσβλέπωντας σε επιχρυσωμένα κούφια αγαλματίδια.
Το «Peanut Butter Falcon» δεν καταφέρνει με απόλυτη επιτυχία όσο και να προσπαθεί να αποφύγει με έξυπνα σλάλομ τον πειρασμό της επίκλησης στο συναίσθημα και το εύκολο συγκινησιακό φορτίο που εγγενώς περιέχει το θέμα της περιθωριοποίησης του διαφορετικού, όυτε και στο εντελώς αχρείαστο ρομάντζο της Eleanor με τον Tyler που οριακά δεν επιβουλεύεται τον κεντρικό σκοπό της ταινίας και δεν κατεδαφίζει την καλοδουλεμένη σχέση των δύο αντρών. Εντούτοις, η ταινία ευτυχώς δεν καταχράζεται το concept, δεν σηκώνει κάποιο λάβαρο ντελιριακού (και επιλεκτικού) political correctness που έχει ξεχυθεί σε όλες τις ταινίες τα τελευταία χρόνια ευνουχίζοντας την δημιουργικότητα, αφήνοντας να μιλήσει η σφιχτοδεμένη χημεία των δύο πρωταγωνιστών που απολαμβάνεις να τους βλέπεις να συνασπίζονται για την επίτευξη των στόχων τους, να ανταλλάσουν ξεκαρδιστικές ατάκες και να μοιράζονται πηγαία συναισθήματα που θα συγκινήσουν και τον πιο άκαρδο θεατή.
Άλλωστε, το σύνδρομο Down όπως και όλα εκείνα που κάποιος θα τα αποκαλούσε διαφορετικά, δεν είναι παρά μέρος της εκ φύσεως πολυσυλλεκτικής πραγματικότητας, η οποία έχει συσταθεί από αντίρροπα και διαφορετικά στοιχεία, εξού και η ποικιλόμορφη ομορφιά της. Το απόσταγμα της ταινίας και το όλο μήνυμα συνοψίζεται στην σκηνή όπου ο Ζακ θεωρώντας το συνδρομο Down ως τροχοπέδη στην πραγματοποίηση των ονείρων του και στην αποδοχή του από τους άλλους -φοβούμενος ότι και ο Τyler θα τον αντιμετωπίσει μέσω του ρατσιστικού φίλτρου όπως όλοι οι υπόλοιποι- σε μια στιγμή εξομολόγησης του για την εν λόγω γενετική διαταραχή που έχει, ο Tyler με ειλικρινή απάθεια και χωρίς την παραμικρή υπόνοια ψευτοενοχικής λύπησης δίνει την τελικά πιο εύστοχη και συνοπτική απάντηση: «I don’t give a shit»…
Δείτε το trailer της ταινίας «Peanut Butter Falcon του 2019» εδώ:
