Το Détente (Γαλλική λέξη που σημαίνει μείωση της έντασης) είναι το όνομα που δίνεται σε μία περίοδο βελτιωμένων σχέσεων μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ε.Σ.Σ.Δ. Ξεκίνησε διστακτικά το 1971 και πήρε αποφασιστική μορφή όταν ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Ρίτσαρντ Νίξον επισκέφτηκε τον γενικό γραμματέα της Σοβιετικού Κομουνιστικού Κόμματος Λεονίντ Μπρέζνιεφ στη Μόσχα το Μάιο του 1972.
Τα κέρδη από το Détente
Και οι δύο χώρες είχαν να κερδίσουν από το Détente, καθώς θα ευνοούνταν από την αύξηση του εμπορίου και τη μείωση του πυρηνικού κινδύνου. Ο Νίξον —που ήταν υποψήφιος για επανεκλογή— δεχόταν πιέσεις εκ των έσω από αυτούς που απαιτούσαν κοινωνικές αλλαγές, φυλετική ισότητα και την παύση του πολέμου στο Βιετνάμ. Το ταξίδι του στη Ρωσία, όπως και το ταξίδι του στην Κίνα λίγους μήνες πριν, του επέτρεψαν να κρατήσει την κοινή γνώμη στραμμένη στην εξωτερική του πολιτική και όχι στα προβλήματα του εσωτερικού. Το ταξίδι του Νίξον στην Κίνα είχε αυξήσει και το ενδιαφέρον των Ρώσων για το Détente. Δεδομένου του αυξανόμενου ανταγωνισμού μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας, Ο Μπρέζνιεφ δεν ήθελε οι δύο σημαντικότεροι αντίπαλοι του να σχηματίσουν κοινό μέτωπο εναντίον του.
Το ταξίδι στη Ρωσία και τα επακόλουθα
Στις 22 Μαΐου ο Νίξον έγινε ο πρώτος πρόεδρος των Η.Π.Α. που επισκέφθηκε τη Μόσχα. Αυτός και ο Μπρέζνιεφ υπέγραψαν αρκετές συμφωνίες που κάλυπταν τα θέματα της πρόληψης ακούσιων πολεμικών συγκρούσεων, έλεγχο των εξοπλισμών, συνεργασία σε διάφορους τομείς της έρευνας, στην εξερεύνηση του διαστήματος και διεύρυνση των εμπορικών συμφωνιών. Η συνθήκη αυτή εγκρίθηκε από το Κογκρέσο αργότερα το ίδιο καλοκαίρι, όπως και η τριετή συμφωνία για την πώληση σταριού στους Σοβιετικούς. Τον Ιούνιο του 1973 ο Μπρέζνιεφ επισκέφθηκε τις Η.Π.Α. για το δεύτερο συνέδριο. Αν και αυτή η συνάντηση δεν πρόσθεσε καινούριες συμφωνίες, συμβόλιζε όμως την διάθεση και των δύο χωρών για τη συνέχιση της ειρήνης. Το τρίτο συνέδριο το 1973 ήταν και το λιγότερο παραγωγικό. Ένας μεγάλος αριθμός νέων συμφωνιών μπλοκαρίστηκε από το Κογκρέσο λόγω της κακής αντιμετώπισης των Σοβιετικών προς τους Εβραίους υπηκόους της Ένωσης καθώς και το σκάνδαλο του Γουότεργκέιτ έφτανε το αποκορύφωμα του. Ο διάδοχος του Νίξον, Τζίμι Κάρτερ, απέτυχε στο να εξυγιάνει τις σχέσεις των δύο χωρών. Με την εκλογή του Ρόναλντ Ρέιγκαν, ο οποίος έδινε έμφαση στη στρατιωτική προετοιμασία ως το κλειδί για τις αμερικανο-σοβιετικές σχέσεις, το Détente όπως το ονειρευόταν ο Νίξον έπαψε να υφίσταται.
