Η περίοδος της κατοχής της Ελλάδας από τις γερμανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκινάει τον Απρίλιο του 1941. Μαζί με αυτήν ξεκίνα και μία περίοδος που χαρακτηρίζεται από μεγάλες ποινές και πολλές κακουχίες για τους Έλληνες.
Το χρονικό της κατοχής
Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι Γερμανοί εισβολείς οικειοποιήθηκαν στο έπακρο την οικονομία της χώρας και καταχράστηκαν αποθήκες, καταστήματα και αγροτικά προϊόντα που ανήκαν στους Έλληνες. Δημιουργήθηκε, έτσι, μία νέα «μπίζνα» για τους ίδιους και τους συνεργάτες τους εν μέσω κατοχής. Αρχικά έκλεβαν αυτά τα προϊόντα, στη συνέχεια τα πουλούσαν σε μαυραγορίτες, οι οποίοι με τη σειρά τους τα ξανά πουλούσαν πίσω στους ίδιους τους Έλληνες σε εξωπραγματικές τιμές με αποτέλεσμα οι Έλληνες να οδηγούνται στην εξαθλίωση, μην έχοντας βασικά αγαθά για επιβίωση. Ακόμα και η βοήθεια που έστελναν οργανώσεις του εξωτερικού με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, κλέβονταν από τους Γερμανούς τελωνιακούς και τους συνεργάτες τους.
Το ξυπόλητο τάγμα
Ρεφάρισμα, όχι κλοπή
Η δράση των νεαρών σαλταδόρων αποτελεί κομμάτι της αντίστασης και του αγώνα κατά του φασισμού και του ναζισμού. Αυτοοργανωμένοι και αυτοσυντήρητοι, οι μικροί σαλταδόροι της κατοχής βοήθησαν τους συνανθρώπους τους από γειτονιά σε γειτονιά, μέσω της παράτολμης καθημερινότητας τους. Η αναδιανομή των προμηθειών που έπαιρναν από τα γερμανικά αυτοκίνητα βοήθησε μεγάλο μέρος της κοινωνίας να επιβιώσει στη μεγάλη πείνα. Το σάλτο δεν ήταν κλοπή, ήταν κομμάτι της αντίστασης. Το σάλτο ήταν η μόνη επιλογή εκείνων των παιδιών για να επιβιώσουν.
Οι Γερμανοί μάς κυνηγούν, μα εμείς δεν τους ακούμε
Εμείς θα τη σαλτάρουμε, ώσπου να σκοτωθούμε
Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω, τη ρεζέρβα θα τους πάρω…
