Ένα από τα θέματα που απασχολούν τον κάθε νέο στη σημερινή εποχή είναι σίγουρα η στρατιωτική θητεία. Μια θητεία που δεν παύει να είναι όχι μόνο μια υποχρέωση αλλά και ένα εμπόδιο στην επαγγελματική ζωή κάποιον νέων. Προφανώς αυτό δεν ισχύει για όλους αλλά είναι άδικο αυτοί που στοχεύουν σε μια καριέρα να πρέπει να περιμένουν 9 μήνες για να το κάνουν. Και εξηγώ:
Ας ξεκινήσουμε από το είδος της στρατιωτικής θητείας. Ο μέσος νέος καλείται να ξοδέψει 9 μήνες από τη ζωή του για μια θητεία που του προσφέρει ελάχιστα πράγματα. Άσκοπες σκοπιές, άσκοπες υπηρεσίες, καθαριότητα, διαταγές χωρίς νόημα, υπηρεσίες χωρίς νόημα. Δεν τείνω προς την κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης, όπως έγινε στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης (Βέλγιο, Κροατία, Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ολλανδία, Σουηδία κλπ.) γιατί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θα ήταν αδύνατο. Στις προαναφερθείσες χώρες υπάρχει ένας σταθερός αριθμός εθελοντών αλλά και ένας σταθερός αριθμός μισθοφόρων. Στην Ελλάδα, οι εθελοντές είναι ελάχιστοι και το κράτος αδυνατεί να προσλάβει το ανάλογο προσωπικό. Έτσι, η πολιτεία βασίζεται στους νέους τους οποίους πληρώνει με το εξωφρενικό ποσό των 8 ευρώ το μήνα ώστε αυτοί να φροντίζουν τα στρατόπεδα. Γιατί πέρα από τη βασική εκπαίδευση, αυτός φαίνεται πως είναι ο σκοπός της στρατιωτικής θητείας. Αντί να δώσεις 1000 ευρώ και ένσημα, δίνεις 8 ευρώ και καθάρισες (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
Δεν αντιλέγω πως μια στοιχειώδης στρατιωτική εκπαίδευση είναι θεμιτή. Αυτή η εκπαίδευση όμως θα μπορούσε πολύ εύκολα να περιοριστεί στους 2-3 μήνες, κατά τους οποίους ο στρατεύσιμος θα μαθαίνει τα βασικά για τις σκοπιές, τη χρήση των όπλων κλπ. Εκτός από αυτό, η μείωση της θητείας θα ήταν επικερδής και για το ίδιο το κράτος καθώς η σίτιση και η στέγαση των στρατιωτών προϋποθέτουν υπέρογκα έξοδα της πολιτείας.
Ας προχωρήσουμε στο ζήτημα αν πρέπει η στρατιωτική θητεία να είναι υποχρεωτική ή όχι; Νομίζω πως πρέπει. Αυτό προϋποθέτει βέβαια οι συνθήκες τις θητείας να αλλάξουν εντελώς. Και νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερη λύση από την υποχρεωτική στράτευση στο 18ο έτος, αμέσως μετά το απολυτήριο του Λυκείου, όπως γίνεται στην Κύπρο. Πριν μπεις στο πανεπιστήμιο, πριν αρχίσεις να ψάχνεις δουλειά, πριν αρχίσεις τα όνειρα για επαγγελματική καριέρα. Έτσι, ο κάθε νέος μόλις τελειώσει τη θητεία του θα έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Και νομίζω πως αυτό θα βελτιώσει και της συνθήκες διαβίωσης των στρατεύσιμων καθώς οι τεράστιες διαφορές ηλικίας θα εξαλειφθούν. Αναλογηστείτε τα όνειρα που κάνει ένας 18χρονος και τα όνειρα που κάνει ένας 23χρονος που μόλις έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο και θέλει να μπει στην αγορά εργασίας. Και κάποιος του βάζει στοπ. Για αυτό πρέπει η στράτευση να ξεκινά αμέσως μετά το λύκειο ώστε με το τέλος της θητείας ο νέος να έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ελεύθερα το δρόμο που θα ακολουθήσει (σπουδές, εργασία κλπ.).
Νομίζω πως είναι άδικο αυτό που αισθάνεται ένας νέος, ο οποίος έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο, καταφέρνει να βρει θέση εργασίας και η θητεία στέκεται εμπόδιο. Και αναγκάζεται να ψάξει κάθε παραθυράκι και να σκεφτεί κάθε πιθανή λύση ώστε να αποφύγει τη στράτευση. Η λύση υπάρχει και είναι αρκετά απλή. Σε μια χώρα που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, σε μια χώρα που οι θέσεις εργασίας αποτελούν κάτι το δυσεύρετο, σε μια χώρα που οι απολύσεις είναι καθημερινό φαινόμενο αλλά οι προσλήψεις σπανίζουν, γιατί να βάζουμε στους νέους άλλο ένα εμπόδιο απωθώντας τους ακόμη πιο μακριά από το Ελληνικό εργασιακό περιβάλλον;
