Την Τρίτη 28/7, το θεατρόφιλο κοινό της Σύρου είχε την ευκαιρία να δει την παράσταση «Το Παγκάκι». Το έργο του Αλεξάντερ Γκέλμαν, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Γιώργου Κιμούλη, συνεχίζει την καλοκαιρινή του περιοδεία στην Ελλάδα. Πρωταγωνιστούν η Φωτεινή Μπαξεβάνη και ο ίδιος ο Γιώργος Κιμούλης, ενώ η μετάφραση είναι του Νίκου Καμτσή.
Ο Ρώσος συγγραφέα ςΑλεξάντερ Γκέλμαν γεννήθηκε στην Μολδαβία το 1933. Επιζήσας του Ολοκαυτώματος, δούλεψε αρχικά ως δημοσιογράφος και βραβεύτηκε για το έργο του. Στη συνέχεια, πέρασε στη συγγραφή θεατρικών έργων και σεναρίων. Ο Ρώσος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Μπόρις Καγκαρλίτσκι γράφει για το έργο του Γκέλμαν: «Στα έργα του Γκέλμαν βλέπουμε αληθινούς ανθρώπους στη σκηνή. Δίνει ολοένα και μεγαλύτερη προσοχή στο άτομο κι όχι στο σύνολο. Αντί για απρόσωπους τεχνοκράτες, βλέπουμε εργάτες, που τελικά αποδεικνύονται πιο περίπλοκοι και σύνθετοι από ό,τι περιμέναμε».
Τέτοιους αληθινούς ανθρώπους συναντάμε και στο «Παγκάκι». Δύο άγνωστοι συναντιούνται σε ένα πάρκο. Είναι, όμως, πραγματικά άγνωστοι ή μήπως έχουν παρελθόν; Όλα όσα λένε για τον εαυτό τους είναι αλήθεια ή μήπως έχουν επινοήσει μια ιστορία ο καθένας τους; Επίκεντρο της παράστασης είναι οι σχέσεις των ανθρώπων και κυρίως η σχέση ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα. Πόσο μόνοι είμαστε πραγματικά; Τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε γι’ αυτό; Μπορεί να νιώθουμε μόνοι ακόμα κι όταν έχουμε συντροφιά κάποιον άλλο;
Το έργο μας παρουσιάζει δύο ανθρώπους που μοιάζουν να διψούν για συντροφικότητα, αγάπη, τρυφερότητα, αλλά μοιάζουν ανίκανοι να αφεθούν. Ο άντρας, εξάλλου, ξεκινά με τη φράση: «Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν μπορώ να βρω γυναίκα». Επιλέγουν τον εύκολο δρόμο του ψέματος και τελικά της μοναξιάς, σε ένα αέναο παιχνίδι για την επικράτηση. Οι φαινομενικά αντίθετοι αυτοί χαρακτήρες μοιάζουν τόσο πολύ. Είναι και οι δύο μόνοι και τρομερά ανασφαλείς.
Η παράσταση, πέρα από το κείμενο, εκ των πραγμάτων, βασίζεται στους πρωταγωνιστές της. Η Φωτεινή Μπαξεβάνη πραγματικά ξεχωρίζει με την ερμηνεία της. Απλή και αληθινή, υποδύεται εξαιρετικά μια γυναίκα πονεμένη, απογοητευμένη, που είναι, όμως, ακόμα πρόθυμη να εμπιστευτεί. Να εμπιστευτεί, παρότι νιώθει, βαθιά μέσα της, ότι πάλι μπορεί να προδοθεί.
Ο Γιώργος Κιμούλης στέκεται αποτελεσματικά στο πλευρό της, τονίζοντας ιδιαίτερα την κυνική πλευρά του ήρωά του. Την πλευρά του ανθρώπου που αποζητά την επιβεβαίωση μέσω της σαρκικής επαφής, χωρίς διάθεση για δεσμεύσεις και υποσχέσεις.
Η σκηνοθεσία αναδεικνύει τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του έργου, τη Βέρα και τον Γεγκόρ ή Νικολάι ή Φίοντορ. Καταφέρνει να πετύχει τον στόχο της, μέσω της απλότητάς της. Το πάρκο που βλέπουμε στη σκηνή (τη διαμόρφωση της οποίας έχει κάνει ο Γιώργος Κιμούλης) είναι τόσο αληθινό και το «Παγκάκι» μοιάζει όντως να έχει ζήσει τις ιστορίες τόσων καθημερινών ανθρώπων. Μοναδική ένσταση είναι ότι τονίστηκε λίγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε η κωμική πλευρά του έργου. Έτσι, χάθηκε κάπως η ισορροπία ανάμεσα στην κωμική μεν, αλλά και τόσο πικρή συνάμα πραγματικότητα.
Είναι μια παράσταση με ένα θέμα πολύ αληθινό. Θα σας συγκινήσει και θα σας προβληματίσει. Αν βρεθείτε σε κάποιον από τους επόμενους προορισμούς της περιοδείας, αξίζει να την παρακολουθήσετε.
