Γιατί αγαπάμε τον Tarantino

O Quentin Tarantino είναι ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες παγκοσμίως αλλά και ο αγαπημένος μου, με διαφορά. Οι ταινίες του λατρεύτηκαν από κριτικούς και κοινό, από το ντεμπούτο του ακόμα. Πάμε, λοιπόν, να δούμε ποια είναι τα 5 πράγματα που, κατά την γνώμη μου,  τον ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους.

5.Θεματολογία:Η Θεματολογία του Τarantino διαφέρει από ταινία σε ταινία. Όχι τόσο η υπόθεση, όσο τα μέρη και οι εποχές που διαδραματίζονται. Με τα χρόνια έχουμε δει τον Tarantino να κινείτε από εγκληματικές ταινίες, όπως το Reservoir Dogs (1992) σε ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο (Inglorious Bastards, 2009), με την ίδια επιτυχία σε όλες.

4.Μουσική:Βλέποντας μια ταινία του Tarantino, θα προσέξεις μια ιδιαίτερη μουσική, βγαλμένη από τα 70’s και τα 80’s. Δεν έχει σημασία σε ποια χρονολογία διαδραματίζεται η ταινία, οι μουσικές επιλογές που κάνει ο σκηνοθέτης καταφέρνουν και κρατάνε τον θεατή προσηλωμένο στην οθόνη, ακόμα και σε σκηνές filler.

3.Samuel L. Jackson:Γενικά ο Tarantino επιλέγει, αρκετές φορές, ηθοποιούς με τους οποίους έχει συνεργαστεί και στο παρελθόν. Ο Samuel L. Jackson, όμως, θα μπορούσε να θεωρηθεί μόνιμος συνεργάτης του, αφού συμμετείχε σε 6 από τις 8 ταινίες του, δίνοντας σε κάθε μία από αυτές τον δικό του, μοναδικό τόνο με το άγριο ύφος του και τον κοφτό και απότομο τρόπο που λέει τις ατάκες του, χαράζοντας τις στην μνήμη του θεατή.

Advertising

Advertisements
Ad 14

2.Βία:Ο Tarantino είναι ο άνθρωπος που έδωσε μια άλλη μορφή στη βία που εμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη. Με μια λιγότερο ρεαλιστική προσέγγιση και αρκετά πρακτικά εφέ, έκανε την βία στις ταινίες του διασκεδαστική και προσιτή στο κοινό.

1.Διάλογοι:Δεν νομίζω να μπορούσε να είναι κάτι άλλο στην πρώτη θέση. Μέσα στα χρόνια ακούσαμε τους ηθοποιούς να αναλύουν τραγούδια, να μιλάνε για μασάζ ποδιών και να εξηγούν πως λειτουργούν οι μυστικές ταυτότητες των superheroes, όλα με το ίδιο ενδιαφέρον. Απλοί, καθημερινοί διάλογοι, πράγματα για τα οποία όλοι μιλάμε, με τρόπο που θα τα συζητούσαν καθημερινοί, απλοί άνθρωποι, λαμβάνουν χώρα πριν μία ληστεία ή μια δολοφονία, δίνοντας στην ταινία έναν περιέργο ρεαλισμό και μια αίθσηση ότι συμβαίνει δίπλα μας.

Από μικρός χανόμουν στον μαγικό κόσμο της τέχνης. Πολύ συχνά έπιανα τον εαυτό μου να αναλύει ένα πίνακα που είδα, μια σκηνή κάποιας ταινίας ή μια φράση σε ένα βιβλίο που διάβασα. Τότε κατάλαβα ότι θέλω να γίνω μέρος σε αυτόν τον μαγικό κόσμος και άρχισα να γράφω. Συνέχεια. Κάπως έτσι κατέληξα εδώ.

Περισσότερα από τη στήλη: Κριτικές

Κριτικές

Ένας Υπέροχος Άνθρωπος – Η ευφυΐα, η τρέλα και η δύναμη της αγάπης

Ο Ένας Υπέροχος Άνθρωπος (A Beautiful Mind, 2001) δεν είναι απλώς μια αφήγηση για την…

Κριτικές

Suspiria (2018) – Ένα μεταφυσικό horror με Φρόυντ, χορό και φασισμό

Το Suspiria (2018) του Luca Guadagnino κατάφερε να διχάσει κοινό και κριτικούς, χωρίζοντας τους σε…

Κριτικές

Taxi Driver – Το ψυχογράφημα της αποξένωσης μέσα από το βλέμμα του Σκορσέζε

«Taxi Driver» (1976) , η ταινία-καταβύθιση στην ψυχή ενός ανθρώπου που νιώθει αποκομμένος από τον…

Κριτικές

October Sky: Νοσταλγία και έμπνευση

Το October Sky είναι μία αμερικανική βιογραφική ταινία του 1999, σε σκηνοθεσία του Joe Johnston…

Κριτικές

Ο Λύκος της Wall Street: Η αχαλίνωτη απληστία μέσα από το βλέμμα του Σκορσέζε

Ο «Λύκος της Wall Street» δεν είναι απλώς μια βιογραφική ταινία για έναν πολυεκατομμυριούχο απατεώνα·…

Κριτικές

One Battle After Another – Όταν η επανάσταση αποτυγχάνει (?)

Το «One Battle After Another» σηματοδοτεί την πιο πολιτική και ίσως πιο ώριμη στιγμή του…

Κριτικές

Καπερναούμ (2018) – Μια ταινία για την παιδική οργή σ’ έναν κόσμο χωρίς ελπίδα

H ταινία «Καπερναούμ» της Ναντίν Λαμπακί δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό δράμα· είναι μια ωμή…