Ο Υπουργός Παιδείας διατράνωσε για ακόμη μία φορά το πόσο αντίθετος είναι ο ίδιος αλλά και η πολιτική που πρεσβεύει με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και ιδιαίτερα των εκπαιδευτικών. Σε συνέντευξή του στο κανάλι της Βουλής, σημείωσε ότι υποστηρίζει με επιχειρήματα την άρνησή του να δεχθεί τέτοιου είδους αξιολογήσεις στην παιδεία.
Ωστόσο, τα λεγόμενά του κρύβουν λανθάνοντα μηνύματα τα οποία δεν συνάδουν με το πνεύμα της εξυγίανσης της παιδείας και της αποκόλλησης από φαινόμενα παθογένειας που τη συνοδεύουν. “Ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους είναι ότι η πολιτεία ήταν τόσο ασυνεπής προς την εκπαίδευση και την εκπαιδευτική κοινότητα και δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις, όταν η ίδια δεν ήταν εντάξει”, ήταν το πρώτο επιχείρημα του Υπουργού. Δεν είναι δύσκολο κανείς να διακρίνει ότι η πολιτική γραμμή αυτού του κόμματος είναι η κατηγορία και η απόδοση ευθυνών σε άλλους προγενέστερους.
Το ζήτημα δεν είναι τι έκαναν οι άλλοι…Αυτό το γνωρίζουμε λεπτομερώς και το έχουμε νιώσει την τελευταία εικοσαετία. Το ζήτημα είναι αν όντως αυτή η κυβέρνηση μπορεί να φέρει τις καθοριστικές αλλαγές που θα μεταβάλλουν αυτό το σκηνικό. Αν δεν απατώμαι όμως, στα χρονικά των Υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ μειώθηκαν μισθοί και ώρες διδασκαλίας από τους εκπαιδευτικούς. Για λόγους Τρόικας (όπως αποδόθηκε για ακόμη μία φορά) το σχολικό έτος σμικρύνθηκε περισσότερο από ποτέ, το ίδιο και η αξιολόγηση των μαθητών μέσω των εξετάσεων.
Οφείλει ο κ. Υπουργός Παιδείας να είναι “εντάξει” απέναντι στις σχολικές μονάδες και όλους τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι πλέον έχουν φθάσει στο σημείο λοιδορίας από μαθητές και γονείς. Και γιατί άραγε αυτό; Μα φυσικά, επειδή δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Επειδή μάλιστα, όπως και ο ίδιος τόνισε, η εκπαίδευσή μας έχει καταρρεύσει, οφείλουμε να αποδώσουμε και ευθύνες σε όσους “ξέχασαν” τι πάει να πει δάσκαλος και καθηγητής, σε όσους για λόγους εγωισμού και αδιαφορίας συνεχίζουν να δυσφημούν τα σχολεία. “Ο εντυπωσιακός αριθμός καθηγητών που πήραν στις πλάτες τους την εκπαίδευση πρέπει να βραβευθεί”, όπως ισχυρίστηκε ο Υπουργός. Όμως, αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν όντως όλοι ανεξαρτήτως απόδοσης και ενδιαφέροντος παραμένουν στις θέσεις τους.
Αντάλλαγμα, η υποστήριξη στις εκλογές;
Αντίθετα μ’ όλα αυτά, ο κ. Γαβρόγλου διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει, παρά μόνο τα “συστήματα”. Μήπως λοιπόν τα λανθάνοντα μηνύματα είναι, “συνεχίστε ακάθεκτοι τη δουλειά σας, κι εμείς εδώ είμαστε, για όσο μας ψηφίζετε…”;
Η δικτατορία και η ομηρία του δημόσιου σχολείου υπήρχε από τότε που βρισκόμουν κι εγώ στα θρανία και το μόνο που παρατηρώ είναι ότι η κυβέρνηση αυτή θέλει απλώς να τα έχει καλά με τη μάζα και όχι με την ποιότητα. Διαφορετικά, η αξιολόγηση θα είχε γίνει χθες, όπως πρέπει να συμβαίνει σε κάθε κράτος αξιοκρατίας.
