Στην «πολιτισμένη» κοινωνία του 21ου αι., τα δικαιώματα των αδυνάτων και των αδικημένων διεκδικούνται «φωναχτά» και οι παραβιάσεις κρύβονται κάτω από το χαλί και αποκαλύπτονται σκοπίμως μετά από χρόνια. Εν έτη 2019, ο αντρικός πληθυσμός αρνείται να εκφραστεί συναισθηματικά και ο γυναικείος πληθυσμός καλείται υπεύθυνος για αυτή τη συμπεριφορά. Μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα του αντρικού δισταγμού, ξεχνάμε κάποιες φορές ένα άλλο αιώνιο ερώτημα: Γιατί οι άντρες δεν ζητούν οδηγίες;
Προτού προλάβουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα με γενετική βάση, ή με το άλλοθι της σεξιστικής διαμόρφωσης της κοινωνίας, ας ξεκινήσουμε από τον πυρήνα, δηλαδή την οικογένεια. Κατά κανόνα, μέχρι σήμερα, η γυναίκα, ως μητέρα, παρέμενε περισσότερο μέσα στο σπίτι και συμμετείχε πολύ περισσότερο στην ανατροφή των παιδιών. Επομένως, είναι και αυτή που κατά κάποιο τρόπο διαιώνισε στις επόμενες γενιές την, ήδη, επιβεβλημένη συνήθεια των ανδρών να μην ζητούν οδηγίες. Φυσικά, αυτό το γεγονός, ποικίλει και αφορά τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας καθώς και τη θέση ανδρών-γυναικών και τη μεταξύ τους σχέση.
Γιατί όμως τελικά οι άντρες δεν ζητούν οδηγίες;
Οι άντρες προτιμούν να μάθουν μέσα από την πράξη και όχι ακούγοντας τις διδαχές κάποιου άλλου. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι στο σχολείο τα αγόρια είναι τις περισσότερες φορές πιο ατίθασα και ανυπάκουα από τα κορίτσια. Στην επαγγελματική τους πορεία όμως, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Οι άντρες, όταν αναγκάζονται να ζητήσουν οδηγίες νιώθουν ηττημένοι και συχνά ανίκανοι μιας και αδυνατούν να φέρουν εις πέρας μόνοι τους, οτιδήποτε τους ανατεθεί.
Οι άντρες θέλουν να κερδίζουν. Βιώνουν μία κατάσταση συναγερμού, «fightorflight» σε πολλά πεδία της ζωής τους. Οφείλουν συχνά να είναι αποτελεσματικοί, όχι μόνο για να ικανοποιήσουν τις ορμονικές τους ανάγκες για αδρεναλίνη, αλλά γιατί συν τοις άλλοις βιώνουν την κοινωνική πίεση της συνεχούς αποτελεσματικότητας. Πρέπει να αντεπεξέλθουν γιατί διατηρούν τα σκήπτρα του κραταιού φύλου. Ο φόβος τους για την επιβράβευση της κοινωνίας, τους οδηγεί σε απερίσκεπτες συμπεριφορές.
Θέλουν να νιώθουν και να είναι δυνατοί. Οι άντρες θεωρούν τις οδηγίες μία απόδειξη ευάλωτης συμπεριφοράς και αδυναμίας. Σε πολλές περιπτώσεις συνδέουν την αυτοεκτίμηση και την προσωπική τους υπόσταση, επέκταση της δύναμής τους. Νιώθουν την ανάγκη να αποδείξουν ακόμη και στον ίδιο τους τον εαυτό τη δύναμή τους μέσα από την ξεροκέφαλη αυτονομία των κινήσεών τους.
Οι άντρες πολλές φορές αρνούνται να αντιμετωπίσουν πρόσωπο με πρόσωπο κάποιες καταστάσεις. Γιατί πολύ απλά η παραδοχή του «χαθήκαμε» θα φέρει τη χρήση του GPS και αυτό με τη σειρά του εγκυμονεί μία σωρεία άλλων προβλημάτων όπως η χρήση του κλπ. Οι άντρες διστάζουν να ζητήσουν οδηγίες, γιατί η βοήθεια που θα τους δοθεί ίσως αποκαλύψει περαιτέρω τις αδυναμίες τους.
Ενώ ανακυκλώνουμε το επιχείρημα του φόβου, της υπεροχής και της επιτυχίας είναι καλό να αναλογιστούμε τη σημασία των οδηγιών πριν και μετά από μία αποτυχία ή καταστροφή. Αφού όλα έχουν καταρρεύσει, ίσως πράγματι ο πιο αδύναμος να ζητήσει ένα χέρι βοηθείας. Η πρόληψη, αντιθέτως, δηλώνει αρχηγική ανωτερότητα. Σήμερα, ο άντρας είναι ελεύθερος να αποτύχει περισσότερο από ποτέ έχοντας στο πλευρό του την χειραφετημένη γυναίκα. Το ερώτημα είναι ποιος θα τολμήσει να δώσει τις οδηγίες;
Πηγές:
Why Men Don’t Ask for Directions: A Self-Analysis
Why men prefer to be lost than ask for directions by Mark Goulston M.D., F.A.P.A. ανακτήθηκε από:https://www.psychologytoday.com/intl/blog/just-listen/201005/why-men-dont-ask-directions-self-analysis
By Linda Sapadin, Ph.D ανακτήθηκε από: https://psychcentral.com/blog/why-men-dont-ask-for-directions/
