Δυστυχώς, δεν είναι όλα τα συναισθήματα ίδια. Η χαρά, είναι ένα σημάδι αυτοπεποίθησης, ασφάλειας και επιτυχίας. Ξέρουμε πως το να βγάζεις προς τα έξω την εικόνα του ευτυχισμένου, είναι ένας τρόπος για να έχεις ανθρώπους και φίλους κοντά σου. Οι φίλοι τότε χαίρονται να περνούν χρόνο μαζί σου.
Από την άλλη, όμως, οι εκφράσεις λύπης είναι σημάδι αδυναμίας και ανασφάλειας… Γι’ αυτό και η κοινωνία θέλει τους άνδρες να μην κλαίνε και να μην εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Κάτι που βέβαια είναι πολύ καταστροφικό, ανθυγιεινό και άδικο για την ζωή ενός ανθρώπου. Οι άνθρωποι που δεν διστάζουν να εκφράσουν την λύπη τους στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιο υγιείς και πολύ πιο δυνατοί από αυτούς που την καταπιέζουν. Αντίθετα, οι άνθρωποι που αγνοούν την λύπη, κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και τον εμποδίζουν να εκφράσει τα πραγματικά τους συναισθήματα. Η λύπη ή το κλάμα δεν είναι σημάδι αδυναμίας, είναι σημάδι ότι είσαι απλά ένας άνθρωπος και έχεις συναισθήματα που τα εκφράζεις κι ας σου έχουν μάθει πως δεν θα έπρεπε να το κάνεις δημόσια.
Τα δάκρυα έχουν θεραπευτικές ιδιότητες
Οι δακρυγόνοι αδένες με τα δάκρυα βγάζουν από μέσα τους το άγχος, την θλίψη, το πένθος και την αναστάτωση που υπάρχει στο μυαλό και στο σώμα. Με τον τρόπο αυτό “καθαρίζει” η ψυχή μας και το μυαλό. Οι θεραπευτικές ιδιότητες των δακρύων δεν περιορίζονται στα δάκρυα θλίψης ούτε στα δάκρυα χαράς. Είναι σε κάθε περίπτωση, όμως, έκφραση συναισθήματος γιατί έχεις να κάνεις με ακραία συναισθήματα. Αντίθετα, όταν επιτρέπεις σε αυτά τα ακραία συναισθήματα να μείνουν και να καταπιεστούν μέσα σου, βάζεις την ψυχική και σωματική σου υγεία σε κίνδυνο.
Πέρα από αυτό, όμως, τα δάκρυα έχουν επιστημονικά αποδειχτεί ωφέλιμα, γιατί απελευθερώνουν τοξίνες και βοηθούν στην καλή όραση καθώς σκοτώνουν 90-95% των βακτηρίων μέσα στα πρώτα 5-10 λεπτά. Πρόσφατες μελέτες ψυχολογίας, έχουν αποδείξει πως το κλάμα οδηγεί τον οργανισμό να εκκρίνει ενδορφίνες, τις ορμόνες ευεξίας και ευτυχίας που λειτουργούν και σαν φυσικά παυσίπονα. Το κλάμα, επίσης, μειώνει και ελέγχει τα επίπεδα μαγγανίου, που σε υψηλές ποσότητες, κάνει το μυαλό και το σώμα ευερέθιστο. Ακόμα κι αν το πρόβλημα παραμείνει όσο θα έχεις κλάψει γι’αυτό, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το κλάμα θα σε έχει βοηθήσει να εκφράσεις όλα τα αρνητικά συναισθήματα που είχες. Και επιτρέπει πια να σκεφτείς καθαρότερα για το πρόβλημα.
Το κλάμα στα δύο φύλα
Το κλάμα είναι εξίσου «κατακριτέο» και για τα δυο φύλα. Αν κλαίει εκείνη, είναι επειδή είναι ασταθής, ανώριμη, υπερβολική και θέλει να τραβήξει την προσοχή πάνω της. Αν κλαίει εκείνος, είναι δειλός, κότα ή όχι αρκετά αρρενωπός. Όλες αυτές οι γενικεύσεις οδηγούν και τα δυο φύλα να καταπιέζουν βαθιά μέσα τους τις εκφράσεις θλίψης και πόνου. Αυτοί, που επιτρέπουν στους εαυτούς τους να εκφράζονται ελεύθερα την λύπη τους δημοσίως, δεν είναι απλά γενναίοι, αλλά αντιστέκονται για να δημιουργήσουν μια υγιέστερη κοινωνία.
Αυτοί που αποδέχονται την θλίψη όταν πρέπει να την αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο, εμπνέουν και τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Είναι πολύ πιο επικίνδυνο να θάβεις μέσα σου τις αρνητικές σκέψεις. Καθώς η θλίψη προκαλεί αρνητικά συναισθήματα, πολλές φορές δεν πλησιάζουμε κάποιον που παρατηρούμε πως είναι θλιμμένος και περνάει δυσκολίες, γιατί φοβόμαστε όχι το ίδιο το άτομο, αλλά την αναστάτωση και τα συναισθήματά του.
Τέλος, θα πρέπει να λαμβάνουμε το κλάμα σαν σημάδι δύναμης και όχι αδυναμίας.
