Το σύνδρομο Angelman (AS) ή σύνδρομο χαρούμενης μαριονέτας, είναι μια νευρογενετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από σοβαρή νοητική υστέρηση και ευδιάκριτα δυσμορφικά χαρακτηριστικά προσώπου.
Γενετική θεώρηση
Ο επιπολασμός της νόσου είναι 1/15.000 γεννήσεις ζώντων και στο 50% των περιπτώσεων εντοπίζεται ορατό (στο μικροσκόπιο) έλλειμμα στο 15p12, ενώ σε επιπλέον 25% των περιπτώσεων, ανιχνεύεται έλλειμμα μόνο με τη χρήση της FISH (Fluorescent in situ hybridization) ή της ανάλυσης DNA με ανιχνευτές, από την περιοχή του ελλείμματος.
Σε αντίθεση με το σύνδρομο Prader – Willi, το οποιο παρουσιάζει παρόμοιο κυτταρογενετικό μικροέλλειμμα, το ελλιπές χρωμόσωμα 15 του συνδρόμου Angelman είναι μητρικής προελεύσεως. Ο κίνδυνος επανεμφάνισης του συνδρόμου σε οικογένειες με ένα de novo έλλειμμα είναι χαμηλός, αλλά έχουν περιγραφεί τέτοια οικογενή περιστατικά, όπου στα προσβεβλημένα παιδιά δε διαπιστώθηκε έλλειμμα στην ανάλυση DNA.
![]() |
![]() |
Σε ένα επιπλέον 5% των ασθενών, με την ανάλυση DNA, αποκαλύπτεται πατρική μονογονεϊκή δισωμία, ενώ η μοριακή παθολογία στο υπόλοιπο 20% είναι άγνωστη.
Σύνδρομα τα οποία μπορεί να προκαλούνται από ορατά χρωμοσωμικά μικροελλείμματα
Σύνδρομο | Θέση μικροελλείμματος |
Σύνδρομο Alagille | 20p |
α-θαλασσαιμία με νοητική υστέρηση | 16p |
Σύνδρομο Angelman | 15q11-12 |
Σύνδρομο Di George | 22q11 |
Σύνδρομο Langer – Giedion | 8q24 |
Σύνδρομο Miller – Dieker | 17p13 |
Σύνδρομο Prader – Willi | 15q11-12 |
Ρετινοβλάστωμα | 13q14 |
Σύνδρομο Rubinstein – Taybi | 16p |
Σύνδρομο Williams | 7q |
Σύνδρομο όγκου Wilms – ανιριδίας (WAGR) | 11p13 |
Κλινικά χαρακτηριστικά
- Σε νεογνά, βρέφη και παιδιά:
- Δυσκολίες σίτισης και υποτονία (πρώτοι 6 μήνες της νεογνικής περιόδου)
- Ψυχοκινητική καθυστέρηση (6μηνών – 12 ετών)
- Σοβαρή νοητική υστέρηση
- Φτωχός λόγος
- Απότομες κινήσεις
- Παροξυσμοί απρόσφορου γέλιου
- Δυσμορφικό προσωπείο: μικροκεφαλία, μακροστομία, υποπλασία άνω γνάθου, προγναθισμός
- Βάδισμα δίκην μαριονέτας
- Αταξία
- Επιληπτικές κρίσεις
- Παθολογικό ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ: τριφασική δ δραστηριότητα με ένα μέγιστο πάνω από τις μετωπιαίες περιοχές)
- Διαταραχές ψυχικής σφαίρας: αναίτια χαρούμενη συμπεριφορά, υπερκινητικότητα χωρίς επιθετικότητα, σύντομο εύρος συγκέντρωσης, ευερεθιστότητα, μειωμένη ανάγκη για ύπνο
- Αυξημένη ευαισθησία στη ζέστη
- Στους ενήλικες:
- Σκολίωση της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (40% ασθενών με AS, κυρίως θηλέων)
- Προβλήματα κινητικότητας
- Επιληπτικοί σπασμοί
- Βελτίωση υπερκινητικότητας, χρονικού εύρους συγκέντρωσης, προβλημάτων ύπνου
Παρακολούθηση
- Οπτικής λειτουργίας
- Βάρους σώματος (τάση προς παχυσαρκία στην ενήλικη ζωή)
- Κινητικότητας – ικανότητας βάδισης (αποφυγή αναπηρικής καρέκλας)
Θεραπεία
- Φυσικοθεραπεία, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία
- Αντιεπιληπτική αγωγή
- Ηρεμιστικά (σε ασθενείς με σοβαρές διαταραχές ύπνου)
Το προσδόκιμο επιβίωσης των πασχόντων δεν διαφοροποιείται από αυτό του γενικού πληθυσμού.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Connor M. Ferguson-Smith M. Βασικές αρχές ιατρικής γενετικής. Θεσσαλονίκη: Ιατρικές εκδόσεις Πασχαλίδης; 2004: 180-181.