Ο Αχιλλέας Αϊβάζογλου είναι ένας από τους μεγάλους ζωγράφους της εποχής μας. Στη πορεία του, πέραν των σαράντα χρόνων, αριθμεί πάνω από τριάντα ατομικές εκθέσεις και άλλες τόσες ομαδικές.
Έργα του βρίσκονται στο Υπουργείο Πολιτισμού, στην Κτηματική Τράπεζα, στις Δημοτικές Πινακοθήκες Πατρών, Λαμίας, Καρδίτσας, Μυτιλήνης, στο Μουσείο της Πόλεως της Αθήνας Βούρου Ευταξία.
Τα έργα του, κατά την προσωπική μου γνώμη, διεισδύουν στις αθέατες πλευρές των θεμάτων τους, εκπνέοντας μια μυστικιστική δύναμη. Είναι σαν να εμπεριέχουν ένα δεύτερο επίπεδο, όπου η τέχνη της ζωγραφικής επιχειρεί να αποκαλύψει.
Επιμέλεια συνέντευξης: Άννα Ρω για το περιοδικό MAXMAG
Η ζωγραφική αναμφίβολα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού και ο τρόπος έκφρασής της επηρεάζεται σαφώς μέσα από τη ροή των εποχών. Πώς θα όριζε ο Αχιλλέας Αϊβάζογλου την τέχνη του;
Στην δουλειά μου διακρίνονται η ταπεινή συγκίνηση προς τις ασήμαντες εικόνες που τις απομονώνει το μάτι και το προσωπικό βίωμα. Το χρώμα και το φως έχουν ιδιαίτερη σημασία για την δημιουργία ονειρικής ατμόσφαιρας που χαρακτηρίζει τα έργα μου.
Ένα μεγάλο μέρος του έργου σας αντλείται κυρίως μέσα από την πόλη. Λεπτομέρειες από παλαιοπωλεία, την αγορά, μοναχικές καρέκλες, ποδήλατα σε αναμονή, κατά την προσωπική μου αίσθηση, όλα φιλτραρισμένα με τον «ίδιο φακό». Ποια άραγε είναι η υποδόριος πλευρά που σας οδηγεί στη δημιουργία τους;
Στη ζωγραφική έχουμε ένα καθαρό δείγμα εικαστικής γραφής όπου απουσιάζει ο εύκολος εντυπωσιασμός και η εκζήτηση, οι τεχνικές ευκολίες και οι ακροβατικές βιασύνες. Απεναντίας, τα στοιχεία που πλεονάζουν και χαρακτηρίζουν τη δουλειά μου είναι μια διάχυτη χρωματική και συνθετική σεμνότητα, μία προσπάθεια προσέγγισης απλών θεμάτων είτε από το ύπαιθρο είτε από το αστικό τοπίο, αλλά και χωρίς να ευτελίζει τη συγκίνησή μου από την επαφή μου με, εκ πρώτης όψεως, απλές εικόνες, που τις απομονώνω και τις αναδεικνύω εκφραστικά, συγκροτώντας τον ζωγραφικό μου κόσμο. Αυτή η ζωγραφική που στηρίζεται σε μία στέρεη μαθητεία, προβάλλει μέσα από συγκρατημένες χρωματικές κλίμακες, χώρους περισυλλογής και ονείρου με μία εμφανή διάθεση ποιητικής γραφής, όπου η φυσική απλότητα και η τρυφερή προσέγγιση αποκαλύπτουν τις αθέατες διαστάσεις πραγμάτων που μόνο καλλιτεχνική ευαισθησία έχει τη δυνατότητα να επισημάνει και να καταγράψει.
Η διαπίστωση ότι τα αισθήματα που γεννιούνται στους παρατηρητές του έργου σας, μπορεί να ταυτοποιούνται μ` εκείνα που ενέπνευσαν εσάς, πώς λειτουργεί στην ψυχοσύνθεσή σας; Επηρεάζει την ευρηματικότητά σας ως προς την επιλογή θεμάτων;
Φαίνεται από τα έργα μου πως έχω ανεπτυγμένο το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης. Ένα σεβασμό προς το λειτούργημα του καλλιτέχνη και την ατομική του υπόσταση. Στη ζωγραφική μου δεν θα συναντήσετε προχειρότητα, δεν καταφεύγει στις εύκολες κατασκευαστικές λύσεις. Δεν ζητώ να εντυπωσιάσω επιφανειακά, να παρασύρω τον ανίδεο θεατή, κολακεύοντας την όρασή του. Από έργο σε έργο, υποτάσσομαι στον ατελείωτο μόχθο, με την υπομονή κι εγκαρτέρηση, του συνειδητού δημιουργού, για να μπορέσω με τα μαθημένα μέσα να εκφράσω τα αμάθητα και τα άγνωστα της ψυχής του.
Σε ποιο καλλιτεχνικό ρεύμα έχετε αναγνωρίσει έργα, που προσεγγίζουν την καλλιτεχνική σας αναζήτηση; Ποιους ζωγράφους θα τοποθετούσατε στην κορυφή της κλίμακας αξιολόγησης;
Κυρίως οι ιμπρεσιονιστές. Η ακαδημαϊκή μου παιδεία ήταν ο Σεζάν, κυρίως στο κτίσιμο της φάρμας.
Από Έλληνες θα έλεγα τον δάσκαλό μου Μόραλη, τον Π. Τέτση, τον Μιχ. Οικονόμου και ιδιαιτέρως τον Λ. Βενετούλια.
Ποια στοιχεία μεταλαμπαδεύτηκαν στο έργο σας από τους δασκάλους σας Γ. Μόραλη & Λ. Βενετούλια;
Ο Μόραλης κυρίως στο κτίσιμο του έργου. Ο Λ. Βενετούλιας χωρίς να είναι δάσκαλος μου με την ευαισθησία του και την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των έργων του.
Τι έχει αποκομίσει ο Αχιλλέας Αϊβάζογλου από την ιδιότητά του ως δάσκαλος; Ποιες είναι οι αξιοσημείωτες διαφορές της νέας γενιάς εικαστικών;
Η επαφή με τους νέους φοιτητές με διατηρεί ακμαίο, ενεργό και δημιουργικό.
Είναι ιδιαίτερα γοητευτικό να μεταφέρεις τη γνώση του στους νέους και να έχεις την αίσθηση ότι κάτι προσφέρει στο μέλλον τους και στο μέλλον της πατρίδας.
Δίδασκα κυρίως τεχνικές μέσω αντιγράφων, λοιπόν δεν υπάρχει καλύτερη εικαστική παιδεία από την αντιγραφή μεγάλων έργων. Έτσι λειτουργούσαν οι παλαιοί ζωγράφοι για να μάθουν τα μυστικά της ζωγραφική. Πιστεύω ότι μέσω της διδασκαλίας μου βοήθησα αρκετούς να ακολουθήσουν τον εικαστικό δρόμο. Το βέβαιο είναι ότι σήμερα οι νέοι δημιουργοί έχουν πολύ καλύτερη γνώση των μοντέρνων υλικών και των σύγχρονων τάσεων. Καλύτερη γνώση των μοντέρνων υλικών και των σύγχρονων τάσεων.
Χρησιμοποιείτε στα έργα σας μικτή τεχνική, σκόνες, ακρυλικά, κολάζ. Τι παραπάνω προσφέρει η επιλογή της τεχνικής στα έργα ενός ζωγράφου; Σταματάει ποτέ ο αγώνας για τη βελτίωση των τεχνικών;
Βεβαίως, συνδυασμό αυγοτέμπερας με λάδι, καρχηδονιακό κερί, κολάζ κ.λπ. και όλα αυτά για την απόδοση της επιφάνειας με έναν διαφορετικό τρόπο. Τελικά η εικαστική αναζήτηση δεν έχει τέλος.
Η περίοδος της καραντίνας λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού σάς βρήκε σε μια ωραία επαγγελματική και προσωπική στιγμή. Στην ιδιαίτερη πατρίδα σας τη Θεσσαλονίκη βρισκόταν σε εξέλιξη η έκθεση με τον τίτλο «Θέαση» στη Chalkos Gallery. Ποιες είναι οι συνέπειες που έχετε υποστεί ως κλάδος αλλά κι εσείς προσωπικά και ποια είναι η προοπτική για μια επόμενη έκθεση;
Η έκθεση είχε μεγάλη αποδοχή και καλλιτεχνική επιτυχία, με λαμπρά εγκαίνια και με επώνυμους καλεσμένους. Δυστυχώς όμως την επόμενη των εγκαινίων ξεκίνησαν μέτρα για την πανδημία. Ο κλάδος έχει υποστεί μεγάλη ζημιά. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι συνεργάτες μέσω των οποίων γίνονται πωλήσεις καθώς και σταθεροί πελάτες οι οποίοι μας επισκέπτονται στο ατελιέ. Η επόμενη έκθεση έχει αναβληθεί για το μέλλον.
Εκτός από τη δημιουργία συλλογών έργων ζωγραφικής, έχετε διοχετεύσει τη δημιουργικότητά σας σε μεγαλύτερα έργα όπως είναι η σχεδίαση & κατασκευή της υπόγειας διάβασης Δαβάκη. Μιλήστε μας γι` αυτή σας τη δραστηριότητα. Θα θέλατε να την αναπτύξετε περισσότερο;
Αυτή η δραστηριότητα πραγματοποιήθηκε όταν ήμουν φοιτητής στην Α.Σ.Κ.Τ. 5ο έτος. Με αφορμή την επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν και την τότε ολοκλήρωση των υπογείων διαβάσεων της λεωφόρου Συγγρού, μας εζητήθη να υποβάλλουμε σχέδια για τον καλλωπισμό τους και να επιλέξουν (νομίζω το Υπουργείο Πολιτισμού) τελικά ένα από αυτά που επελέγησαν ήταν το δικό μου.
Σε μια άλλη πτυχή του, ο Αχιλλέας Αϊβάζογλου υπήρξε εισηγητής σε επιστημονική ημερίδα με το σημαντικό θέμα: «Η τέχνη ως μέθοδος προσωπικής ανάπτυξης». Θα θέλαμε να ξέρουμε την άποψή σας γι` αυτό.
Πριν γίνω καθηγητής – Τ.Ε.Ι. υπήρξα για 8 έτη καθηγητής Καλλιτεχνικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Τότε βρήκα την ευκαιρία να παρακολουθήσω πεντάμηνα σεμινάρια Συμβουλευτικής με σκοπό να γίνω σύμβουλος επαγγελματικού προορισμού. Σαν σύμβουλος λοιπόν και σαν εικαστικός συμμετείχα στην ημερίδα αναλύοντας ένα έργο του Ντεγκά κι ένα έργο του Μανέ από την κοινωνικο-ψυχολογική πλευρά σε σχέση με την ηθική της εποχής.
Ποιο είναι το βέλτιστο που μπορεί να κατακτήσει ένας ζωγράφος ο οποίος ασχολείται επαγγελματικά με τη ζωγραφική; Καταξίωση, χρήματα, υστεροφημία; Ποιο είναι το ζητούμενο για τον Αχιλλέα Αϊβάζογλου;
Όλα αυτά που λέτε, μα στην περίπτωση μου ζητούμενο είναι πάνω από όλα η εσωτερική λύτρωση, η δημιουργικότητα, το κυνήγι της ελευθερίας και της ολοκλήρωσης σ’ έναν εικαστικό κόσμο, τον οποίο νομίζουμε ότι ελέγχουμε αλλά συνεχώς αμφιβάλλουμε.
Οι εικόνες των έργων έχουν αντληθεί από τον ιστότοπο του ζωγράφου Αχιλλέα Αϊβάζογλου.
