Για το Westworld δεν έχω τοποθετηθεί γενικά εδώ στο MaxMag, πέραν μιας μικρής αναφοράς στους εξαιρετικούς τίτλους αρχής του. Το sci-fi δημιούργημα του HBO διαφημιζόταν από πολλούς ως το νέο “Game of Thrones” ενώ ο πρώτος κύκλος του έκανε μεγάλη αίσθηση για την άριστη παραγωγή του αλλά και τα mindf**ks που “μοίραζε” απλόχερα σε κάθε επεισόδιό του. Προσωπικά, έπρεπε να διαβάσω αναλύσεις μετά το φινάλε της πρώτης σεζόν για να καταλάβω τι έβλεπα τελικά στα δέκα πρώτα επεισόδια της σειράς! Αλλά για το δεύτερο κύκλο είχα υποσχεθεί ότι θα είμαι πιο προσεκτικός στα στοιχεία, θα φτιάξω κι εγώ τις θεωρίες μου και θα δω τι απ’ αυτά θα πετύχαινα στο season finale. Και λίγο πολύ τα κατάφερα αλλά με ένα μεγάλο τίμημα… Την ορθή λειτουργία του εγκεφάλου μου! Γιατί, όπως ξέρετε όλοι εσείς που ολοκληρώσατε το δεύτερο κύκλο, τα mindf**ks ήταν περισσότερα και μεγαλύτερα φέτος! Οπότε είπα σήμερα να σας γράψω τις εντυπώσεις μου από το δεύτερο κύκλο του πιο περίπλοκου show της τηλεόρασης αυτή τη στιγμή… Α! Και μη φοβάστε να προχωρήσετε παρακάτω: Δε θα υπάρξουν spoilers!
Το να δημιουργείς μια δεύτερη σεζόν σε μια σειρά που προσέφερε κάτι εντελώς καινούριο στο τηλεοπτικό τοπίο είναι σίγουρα μια μεγάλη πρόκληση για τους σεναριογράφους της σειράς. Δεν έχεις πια το στοιχείο του καινούριου και φρέσκου και πρέπει να βρεις τους κατάλληλους τρόπους να κρατήσεις τους θεατές σου τόσο αφοσιωμένους όσο ήταν και στον πρώτο κύκλο! Με αυτό το σκεπτικό κινήθηκαν απ’ ότι φαίνεται φέτος στο Westworld και μας έδωσαν ιστορίες που πήγαν παρακάτω τη μυθοπλασία αυτού του western πάρκου (κι όχι μόνο). Με ανατροπές που ξεκίνησαν σχεδόν από το πρώτο λεπτό του νέου κύκλου, το Westworld συνέχισε την αφήγησή του από κει που μας άφησε την προηγούμενη φορά: με την εξέγερση των hosts. Παράλληλα φυσικά με τα υπόλοιπα storylines της σεζόν, που σε αρκετές περιπτώσεις απλά σε μπέρδευαν με το πλήθος των χαρακτήρων και την πολυπλοκότητά τους, η πλοκή φέτος παρουσίασε μια πολύ πιο γρήγορη εξέλιξη σε σχέση με τον πρώτο κύκλο καθώς οι θεατές ήταν ήδη αρκετά εξοικειωμένοι με τα τεκταινόμενα του πάρκου.
Περισσότερο αίμα, περισσότερο θανατικό και με νέους κόσμους να εμφανίζονται στη διάρκεια της δεύτερης σεζόν, το Westworld “μεγάλωσε” τον κόσμο του δίνοντας και φέτος κάτι καινούριο προς την ανακούφιση των φανατικών θεατών του που ανησυχούσαν για την κατεύθυνση του δεύτερου κύκλου. Τα διαφορετικά timelines βέβαια υπήρχαν και φέτος σε μεγάλο βαθμό για να σε κάνουν να αναρωτιέσαι κάθε λεπτό τι πραγματικά βλέπεις αλλά η αφήγηση ήταν ίσως λίγο πιο…γραμμική σε σχέση με την πρώτη σεζόν! Φταίει ίσως που ήμασταν πια εξοικειωμένοι; Τι να πω! Τουλάχιστον έτσι, μπορούσε ο θεατής να παρακολουθήσει κάπως πιο εύκολα την πλοκή που οδηγούσε τους ήρωες σε μια μεγάλη σύγκρουση.
Το μεγάλο θετικό φέτος ήταν για μια ακόμη φορά οι εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών του Westworld. Ο κάθε ηθοποιός φρόντισε να δώσει τον καλύτερό του εαυτό χαρίζοντας μας αξιομνημόνευτες σκηνές, κάτι που επιβεβαιώνεται κι από τις υποψηφιότητες των βραβείων Emmy που ανακοινώθηκαν πριν από μερικές μέρες. Ed Harris, Jeffrey Wright, Evan Rachel Wood και Thandie Newton έχουν προταθεί για τις ερμηνείες τους στους αντίστοιχους ρόλους των William, Bernard, Dolores και Maeve! (Αν δεν το πάρει η Newton για το ρόλο της προσωπικά λατρεμένης Maeve, θα σκάσω!)
Οι παραπάνω χαρακτήρες στο δεύτερο κύκλο είχαν μια τρομερή ανάπτυξη όπου ο καθένας είχε το δικό του προσωπικό ταξίδι: Ο William πάσχιζε να φτάσει στο τέλος του “παιχνιδιού” που είχε ετοιμάσει γι’ αυτόν ο Ford πριν το θάνατό του ενώ ο Bernard, όντας ο πρωταγωνιστής των φετινών διαφορετικών timelines, προσπαθούσε να ανακαλύψει τον πραγματικό του σκοπό στις νέες εξελίξεις. Από την άλλη, η Dolores ανέλαβε τα ηνία της επανάστασης των hosts με μοναδικό σκοπό την ουσιαστική απελευθέρωσή τους από τα ανθρώπινα δεσμά με κάθε κόστος ενώ η Maeve συνέχισε την αναζήτηση για την κόρη της, που την οδήγησε σε νέους παράξενους κόσμους και σε αμφιλεγόμενες συμμαχίες. Το κάθε ταξίδι των ηρώων αυτών ακολούθησε ως επί το πλείστον διαφορετική πορεία αλλά το φινάλε μας έδειξε μια αναπάντεχη σύγκλιση όλων με πραγματικά απρόβλεπτες συνέπειες.
Παρ’ όλα βέβαια τα θετικά του δεύτερου κύκλου, το Westworld κατάφερνε σε αρκετές περιπτώσεις και φέτος να γίνεται υπερβολικά περίπλοκο. Σίγουρα, αυτό αποτελεί και μια από τις γοητείες του που το διακρίνει και το καθιστά κλάσεις ανώτερο από πολλά shows αυτή τη στιγμή αλλά δεν παύει να προκαλεί κι ένα διαρκές… πονοκεφάλιασμα. Όλο αυτό σε συνδυασμό με τους τρομερά περίτεχνους διαλόγους φιλοσοφικού χαρακτήρα μεταξύ των πρωταγωνιστών δυσκολεύει αρκετά τα πράγματα αλλά δε μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Του τα συγχωρούμε όλα! Άλλωστε, φαίνεται το πόσο καλοδουλεμένη σειρά είναι όταν καταφέρνει σε μια και μόνο σκηνή να θέσει τόσο έξυπνα μεγάλες ιδέες όπως η ουσία της ανθρώπινης φύσης, η ελεύθερη βούληση, ο κίνδυνος που ελοχεύει με την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης κι η πολυπλοκότητα του ανθρώπινου νου. Have you ever questioned the nature of your reality…?
Δε ξέρω αν ο δεύτερος κύκλος ήταν καλύτερος από τον πρώτο αλλά σίγουρα φέτος το Westworld ήταν πιο γρήγορο, πιο έντονο και πιο ανατρεπτικό. Το season finale μας αποκάλυψε συγκλονιστικά twists κι αποκαλύψεις που θα διαμορφώσουν τον τρίτο κύκλο. Αν κι είμαι πολύ περίεργος για την κατεύθυνση που αυτή θα πάρει μετά το ανατρεπτικό φετινό φινάλε, η συνέχεια προμηνύεται ακόμη πιο δυνατή…
Υ.Γ. Ελπίζω να την είδατε εσείς τη σκηνή μετά τους τίτλους τέλους του τελευταίου επεισοδίου… Εγώ τυχαία την πήρα χαμπάρι! Αν δεν την είδατε, ψάξτε την! Πιστέψτε με, θα σας “λιώσει” τον εγκέφαλο!
