Πορτραίτο της Βάσως Μανωλίδου σε νεαρή ηλικία
Γεννημένη μια μέρα του Αυγούστου 1917 στην Πλάκα, η Βάσω Μανωλίδου έμελλε να αποτελέσει ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της υποκριτικής. Κόρη εμπορικού αντιπροσώπου η μικρή Βάσω ήρθε από νωρίς σε επαφή με το θέατρο και την όπερα. Πέραν όμως από τις παραστάσεις που έβλεπε έστηνε θεατρικές παραστάσεις στην ταράτσα του σπιτιού της μαζί με την ξαδέρφη της Μαίρη Αρώνη. Ο πατέρας της, αναγνωρίζοντας το ταλέντο της, την προέτρεψε ν’ ασχοληθεί με το θέατρο. Κι έτσι βρέθηκε στα 15 της χρόνια να φοιτά στη νεοσύστατη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πέρασε τις εξετάσεις παμφηφεί και τέλειωσε τη δραματική σχολή με άριστα.
Η πρώτη της εμφάνιση στο Εθνικό έγινε τον Απρίλιο του 1932, όταν έπαιξε στη «Βαβυλωνία» του Δημ. Βυζάντιου, τον δευτερεύοντα ρόλο της Ανθούλας, της κόρης του ξενοδόχου. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς θα παίξει τη Νερίτσα στον «Έμπορο της Βενετίας» του Σαίξπηρ.
Από το 1932 έως το 1943 αποτελεί μέλος του θιάσου του Εθνικού. Τότε είναι που θα παίξει έργα κλασσικού ρεπερτορίου δίπλα στους σημαντικότερους ηθοποιούς της εποχής. Το 1934 παίζει δίπλα στον Αιμίλιο Βεάκη στους «Ταπεινούς και καταφρονεμένους» του Ντοστογιέφσκι. Οι κριτικοί πλέκουν το εγκώμιο της νεαρής τότε ηθοποιού. Η ανοδική της πορεία όμως συνεχίζεται. Το λαμπρότερο, ίσως, δείγμα των υποκριτικών της ικανοτήτων ήταν ο ρόλος της Οφηλίας, στον «Άμλετ» του Σαίξπηρ, με πρωταγωνιστή τον Αλέξη Μινωτή και σκηνοθέτη τον Δημήτρη Ροντήρη, το 1937.
Παράσταση – ορόσημο όχι μόνο στην καριέρα της αλλά και γενικά στο ελληνικό θέατρο ήταν «Ο Βασιλιάς Ληρ» το 1938, καθώς ο θίασος αποτελούνταν από τα μεγαλύτερα ονόματα (Α. Βεάκης, Κ. Παξινού, Ε. Παπαδάκη)
Την άνοιξη του 1943 θα εγκαταλείψει το Εθνικό και θα συστήσει θίασο με τον Νίκο Δενδραμή και τον Γιώργο Παππά. Το άνοιγμα αυτό όμως θα την αναγκάσει να παίξει κι έργα χωρίς υψηλή καλλιτεχνική αξία. Στον θίασο αυτόν, από τον Σεπτέμβρη του 1943 θα συμμετέχει – για περιορισμένο διάστημα – και ο Αιμίλιος Βεάκης ενώ σκηνοθέτης θα είναι ο Τάκης Μουζενίδης. Από την άνοιξη του 1944, θα συνεχίσει μόνο με τον Γιώργο Παππά, στο θέατρο «Λυρικόν» ενώ από το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, θα συνεργαστεί με τον θίασο της Μαίρης Αρώνη και του Δημήτρη Χορν, με τους οποίους θα κάνει και μια μεγάλη περιοδεία στον ελληνισμό του εξωτερικού.
Από την παράσταση “Μαρία Στιούαρτ” του Σίλλερ (Εθνικό Θέατρο,1983). Στη φωτογραφία: Μαίρη Αρώνη (αριστερά), Βάσω Μανωλίδου (δεξιά)
Το 1955 θα γίνει η επιστροφή της στο Εθνικό όπου και θα μείνει μέχρι το 1980, το τέλος της καριέρας της. Το 1955 συναντιέται επί σκηνής με την ξαδέλφη της Μαίρη Αρώνη στο έργο «Μαρία Στούαρτ» του Σίλλερ. Μα και τα επόμενα χρόνια θα παίξει τα σπουδαιότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Από αυτή την περίοδο ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της το 1978 ως Αμάντα στον «Γυάλινο κόσμο» του Τένεσι Ουίλιαμς και το 1980 ως Ουίννυ στις «Ευτυχισμένες μέρες» του Σάμιουελ Μπέκετ.
Από την παράσταση “Ευτυχισμένες μέρες” του Μπέκετ, που παρουσιάστηκε το 1980 στο Εθνικό Θέατρο.
Τον Αύγουστο του 1995 τιμήθηκε με το παράσημο του Ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικος από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο μαζί με άλλους συναδέλφους της (Ειρήνη Παππά, Δημήτρης Χορν, Άννα Συνοδινού και Ασπασία Παπαθανασίου).
Στον κινηματογράφο συμμετείχε σε όλη της την καλλιτεχνική διαδρομή σε 2 ταινίες («Έξω φτώχεια!» και «Το σταυροδρόμι του πεπρωμένου»).
Υπήρξε παντρεμένη για πάνω από 50 χρόνια με το θεατρικό επιχειρηματία Θεόδωρο Κρίτα. Απέκτησαν μια κόρη, την Αλίνα. Έμενε στο Παλαιό Φάληρο στην Αθήνα. Πέθανε στις 11 Αυγούστου 2004.
