Ο Χάρολντ Πίντερ υπήρξε ένας από τους κορυφαίους δραματουργούς του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1930 στο Χάκνεϊ του Ανατολικού Λονδίνου. Οι γονείς του ήταν εβραίοι και ανήκαν στην εργατική τάξη. Ο πατέρας του Τζακ ήταν ράφτης κυριών και η μητέρα του Φράνσις ήταν νοικοκυρά. Φοίτησε στο Hackney Downs Grammar School, ενώ πέρασε για λίγο και από την Βασιλική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών. Τα παράτησε μετά από ένα χρόνο. Την ίδια χρονιά κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, αλλά ήταν αντιρρησίας συνείδησης και τελικά πλήρωσε πρόστιμο και απαλλάχτηκε.
Ο Πίντερ ξεκίνησε να δουλεύει στο θέατρο ως ηθοποιός, με το ψευδώνυμο Ντέιβιντ Μπάρον. Παράλληλα, άρχισε να γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Το “Δωμάτιο”, το πρώτο του θεατρικό, παρουσιάστηκε από φοιτητές του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ το 1957. Το δεύτερο έργο του, το “Πάρτι Γενεθλίων”, αρχικά απέτυχε, παρότι έτυχε θετικής κριτικής από τον Χάρολντ Χόμπσον των Sunday Times. Αφού καθιερώθηκε, ωστόσο, με την επιτυχία του έργου “Ο επιστάτης”, το “Πάρτι Γενεθλίων” παίχτηκε ξανά και είχε επιτυχία.
Ακολούθησαν άλλα 28 θεατρικά, που του χάρισαν μία κορυφαία θέση ανάμεσα στους μεγάλους δραματουργούς. Κάποια από αυτά είναι “Ο Εραστής”, “Το Πάρτι”, “Νεκρή Ζώνη”, “Προδοσία”, “Τέφρα και σκιά”. Τα πρώιμα έργα του έχουν χαρακτηριστεί ως “κωμωδίες απειλής”, αφού ξεκινούν από φαινομενικά αθώες καταστάσεις, αποκαλύπτοντας σταδιακά μια παράλογη κι επικίνδυνη κατάσταση.
Το λιτό ύφος του έργου του, που είναι γεμάτο σιωπές, καθιέρωσε τον όρο “πιντερικός” στη θεατρική φρασεολογία. Μεγάλη επιρροή στο έργο του Πίντερ άσκησε και ο Σάμιουελ Μπέκετ. Οι δυο τους ήταν φίλοι για πολλά χρόνια. Το έργο του χαρακτηρίζεται από κυνισμό και χιούμορ. Αποξενωμένοι μεταξύ τους ήρωες προσπαθούν συνήθως να επικοινωνήσουν -ανεπιτυχώς- όταν εμφανίζεται μια απειλή στη ζωή τους.
Η Σουηδική Ακαδημία απένειμε στον Πίντερ το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2005. Το σκεπτικό ήταν πως ο Πίντερ “στα έργα του αποκαλύπτει το κενό κάτω από τις καθημερινές φλυαρίες και οδηγεί με τη βία στα κλειστά δωμάτια της καταπίεσης “. Το 1973 έγινε συνεργάτης σκηνοθέτης στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας. Τα μεταγενέστερα έργα του είναι βραχύτερα και συχνά βρίθουν αλληγοριών.
Ο Πίντερ, ωστόσο, είναι γνωστός και για την ακτιβιστική του δράση. Μάλιστα, το 2005 ανακοίνωσε πως αποσύρεται από τη συγγραφή για να αφοσιωθεί στους πολιτικούς σκοπούς του. Υπήρξε πολέμιος της Θάτσερ και του Ρίγκαν και βρισκόταν σε διαρκή κόντρα με τον Τόνι Μπλερ, τον οποίο χαρακτήρισε “απατεώνα ανόητο”. Εξέφρασε επίσης την αντίθεσή του απέναντι στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ και τους βομβαρδισμούς στο Αφγανιστάν, μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Στην τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ, ο Πίντερ ζήτησε, μάλιστα, να οδηγηθούν οι Μπους και Μπλερ στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, επειδή ξεκίνησαν τον πόλεμο στο Ιράκ. Είχε επίσης αρνηθεί τον τίτλο του ιππότη.
Πολλά από τα έργα του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο, ενώ έχει γράψει και ο ίδιος σενάρια. Προτάθηκε δύο φορές για το βραβείο Όσκαρ. Στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα γνωστός στο θεατρόφιλο κοινό, μια και αποτελεί σταθερή επιλογή των θιασαρχών.
Ο Πίντερ πέθανε το 2008, από καρκίνο του ήπατος.
“Είναι πολύ δύσκολο να νιώσεις περιφρόνηση για τους άλλους, όταν κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη”.
-Χάρολντ Πίντερ
