Στα 17-18 μας όλοι κληθήκαμε να κάνουμε ένα «καλό μηχανογραφικό δελτίο» όπου βάλαμε τις σχολές με την πιο άμεση επαγγελματική αποκατάσταση. Μερικοί πιο παράτολμοι έβαλαν και ως κριτήριο το να τους αρέσει η σχολή που επέλεξαν προσωπικά σαν άτομα και ως μελλοντικοί επαγγελματίες… Τι συμβαίνει, λοιπόν, ένα εξάμηνο μετά όπου οι απανταχού φοιτητές καλούνται να προετοιμαστούν για την εξεταστική περίοδο;
Σε αυτό το σημείο, δικαιώνονται οι παράτολμοι που επέλεξαν σχολή βάσει ενδιαφερόντων. Ο λόγος είναι ότι αυτοί θα διαβάσουν και θα προετοιμαστούν για κάτι που τους αρέσει και τους ενδιαφέρει, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που θα κάνουν καταναγκαστικά έργα. Πόσο όμορφο είναι να διαβάζεις κάτι που σου αρέσει… Σαν να διαβάζεις ένα βιβλίο που περιμένεις να δεις τη συνέχειά του πριν κοιμηθείς ή όταν χαλαρώνεις στον καναπέ. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση όλες οι διαλέξεις που θα ακούσεις για τέσσερα χρόνια και όλες οι εξεταστικές που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις να σχετίζονται με κάτι που αγαπάς και σε εκφράζει. Το διάβασμα, όταν αποκτήσει νόημα και ενδιαφέρον, θα μετουσιωθεί πιο εύκολα σε γνώση και θα το κάνεις σαν ασχολία και όχι σαν τιμωρία για όλα τα μαθήματα που δεν παρακολούθησες μέσα στο ακαδημαϊκό έτος.
Για τον λόγο αυτό, η μελέτη και το διάβασμα από την παιδική ηλικία μέχρι και την ενήλικη ζωή πρέπει να εμπλέκει τον αναγνώστη, να έχει νόημα και ενδιαφέρον. Στα μαθητικά χρόνια είναι υποχρέωση των εκπαιδευτικών να προσδώσουν «χρώμα» στο διάβασμα των μικρών μαθητών, ωστόσο στην ενήλικη ζωή και πορεία αποτελεί προσωπική ευθύνη και επιλογή αν θα θες να περάσεις κάμποσα χρόνια γκρινιάζοντας για τεράστια ύλη, ανώφελα μαθήματα, παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος ή αν θα χαίρεσαι να διαβάζεις και να εξελίσσεσαι.
Τα χρόνια της ακαδημαϊκής μου πορείας οι καλύτεροι επιστήμονες και οι πιο αφοσιωμένοι διδάκτορες ήταν όσοι αγαπούσαν την επιστήμη τους, πίστευαν σε αυτή και μπορούσαν να περάσουν εποικοδομητικά και ωραία μαζί της. Αυτά ως τροφή για σκέψη για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν…
