Όταν διαβάζεις ένα βιβλίο συνήθως ζωντανεύει μπροστά σου, μέσα σου. Κάτι που συνέβη με τα Haunting Of. Τι γίνεται όμως μέσα σου, όταν παίρνει σάρκα και οστά στην οθόνη σου; Νομίζω ότι η αρχική αντίδραση όσων λάτρεψαν το αντίστοιχο βιβλίο είναι “Ωχ”. Παρακαλάμε να πάνε όλα καλά, από το καστ που θα επιλεχθεί μέχρι τις σκηνές και οτιδήποτε άλλο μπορεί να χαλάσει την εμπειρία που είχαμε. Σε αυτήν την περίπτωση έχω να πω πως διάβασα τα βιβλία αφού είδα τις σειρές. Και δεν απογοητεύτηκα ούτε στο ελάχιστο από όσα είχα δει. Φυσικά, παίζει ρόλο το κομμάτι του λίγο πιο αόριστου τρόπου γραφής του ενός τουλάχιστον, εκ των δύο αυτών βιβλίων. Και η άψογη δουλειά, που θεωρώ, ότι έγινε από όσους εργάστηκαν για τις σειρές.
Haunting Of Hill House – Οι Δαίμονες του Χιλ Χάουζ
Η πρώτη εκ των δύο σειρών είναι το Haunting Of Hill House, βασισμένο στο βιβλίο Οι Δαίμονες του Χιλ Χάουζ, της Σίρλεϋ Τζάκσον.
Η σειρά μας αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους, το τώρα και το τι έγινε όσο ήταν σε εκείνο το σπίτι ως παιδιά. Συνδέοντας με μοναδικό τρόπο τα αποτελέσματα και τα κρυφά μηνύματα που προμηνύαν το τι θα γινόταν. Αυτό που με εντυπωσίασε πάνω απ’ όλα είναι η ανάπτυξη χαρακτήρων που είχε, δεν έχω ξανά δει κάτι φτιαγμένο τόσο όμορφα και περίτεχνα και παράλληλα δοσμένο στο κοινό με τέτοιο τρόπο. Φυσικά, δεν είναι μόνο αυτό που την καθιστά τόσο καλή για μένα, καθώς από την επιλογή μουσικής, τοπίων, χρωμάτων και ηθοποιών, θεωρώ ότι ήταν απίστευτη εξίσου. Οι ηθοποιοί από τους ενήλικες μέχρι τα παιδιά, ήταν εξαιρετικοί. Φτιαγμένοι για τους ρόλους τους, θα έλεγε κανείς. Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι αρνητικό που ίσως να έβρισκα μα πραγματικά δεν υπάρχει κάτι που να μην μου άρεσε.
Ο Mike Flanagan έκανε πραγματικά φοβερή δουλειά με το Haunting Of Hill House. Μπορεί στις μέρες μας να βλέπεις πολλές αξιόλογες σειρές, μα θεωρώ πως στο κομμάτι του τρόμου δεν υπήρχαν και τόσες που να μας κάνουν να νιώσουμε την ανατριχίλα στο δέρμα μας, όπως αναζητούσαμε. Δεν είναι βασισμένη σε Jumpscares, αν και περιέχει μερικά. Σου χτίζει με περίτεχνο τρόπο τον φόβο που φωλιάζει μέσα σου και περιμένει να πεταχτεί κάθε λεπτό σε κάθε γωνιά του σπιτιού. Το εντυπωσιακό είναι πως βλέπεις ταυτόχρονα την ζωή πέντε ατόμων, με τόση προσοχή που άλλες σειρές το αποδίδουν μόνο με έναν πρωταγωνιστή. Αυτό πιστεύω είναι από τα σημεία του που εντυπωσιάζουν περισσότερο. Συνδέεσαι τόσο πολύ και βαθιά μαζί τους που ζεις το κάθε λεπτό τους, την κάθε τους φοβία.
Και ερχόμαστε στο βιβλίο, Οι Δαίμονες του Χιλ Χάουζ. Μιλάμε για ένα ανάγνωσμα που άφησε ξάγρυπνους όσους το διάβασαν, να βασανίζονται με πνεύματα που δεν υπήρχαν ή που πίστευαν ότι δεν υπήρχαν. Φυσικά, υπήρχαν διαφορές από την υπόθεση του βιβλίου, καθώς εκεί έχουμε έναν ψυχίατρο που καλεί κάποιους αγνώστους να μείνουν μαζί του στην έπαυλη και να προσπαθήσουν να καταγράψουν το πως τους επηρεάζει η καθημερινότητά τους εκεί. Καθώς θα κατέγραφε και ο ίδιος τι παρατηρούσε. Η έπαυλη δεν ήταν δική του, μα ανήκε στην οικογένεια του ενός μέλους της ομάδας που θα συμμετείχε. Μπορείτε να φανταστείτε ότι η διαδικασία δεν ήταν όπως την περίμεναν. Και σίγουρα όλα έμοιαζαν διαφορετικά. Το βιβλίο με συγκλόνισε όσο και η σειρά, μα το καθένα έχει την δική του μαγεία. Θεωρώ πως ήταν ένα πολύ καλό έναυσμα για να αποδωθεί μία διαφορετική ιστορία βασισμένη στην αρχική, με εξίσου ανατριχιαστικό και προσεκτικό τρόπο.
Παρουσίαση Βιβλίου:
Η Σίρλεϋ Τζάκσον θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες Αμερικανίδες συγγραφείς του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε το 1919 στο Σαν Φρανσίσκο, και υπήρξε καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Σύρακιουζ της Ν. Υόρκης. Πέθανε το 1965, χρονιά που της απονεμήθηκε το βραβείο Έντγκαρ Άλαν Πόε. Το μυθιστόρημα Οι Δαίμονες του Χιλ Χάους (που μεταφέρθηκε στον κιν/φο από τον Ρόμπερτ Γουάιζ, με πρωταγωνίστριες την Κλαιρ Μπλουμ και την Τζούλι Χάρις), δεν θεωρείται μόνο κλασικό στο είδος του, αλλά και λογοτεχνικό επίτευγμα. Αφηγείται την ιστορία τεσσάρων ατόμων που πηγαίνουν να μείνουν -και να πειραματιστούν-σ’ ένα “στοιχειωμένο” σπίτι: ο σοβαρός ανθρωπολόγος δρ Μόνταγκιου, ένας γοητευτικός μικροαπατεώνας, ο Λιουκ Σάντερσον, μία δυναμική, επιτυχημένη γυναίκα, η Θίο, και τέλος μια φαινομενικά συνεσταλμένη, άπειρη κοπέλα, η Έλινορ Βανς, που ίσως είναι ο καλύτερα σκιαγραφημένος χαρακτήρας στη σύγχρονη λογοτεχνία τρόμου. Στο Χιλ Χάους, όμως, οι ήρωες δεν συναντούν μόνο το φόβο αλλά και τους εαυτούς τους, πλευρές τους που δεν φαντάζονταν καν, με αποτέλεσμα να διερωτάται κανείς ποιος στοιχειώνει ποιον: το σπίτι εκείνους ή εκείνοι το σπίτι; Ερώτημα που η συγγραφέας αφήνει να πλανιέται μέχρι το τέλος, αφού με διάφορους τρόπους υπαινίσσεται ότι ίσως είμαστε εμείς τα φαντάσματα του εαυτού μας. Από την πρώτη κιόλας παράγραφο η Τζάκσον κατορθώνει να μπάσει τον αναγνώστη σ’ ένα αόριστα απειλητικό κλίμα φόβου. Γραμμένο με λεπτότητα και διαποτισμένο από ένα υπόγειο χιούμορ, το βιβλίο αυτό είναι “ένα αριστούργημα στο χώρο του υπερφυσικού μυθιστορήματος”, όπως λέει ο μαιτρ του τρόμου Στήβεν Κινγκ, τοποθετώντας τη συγγραφέα στο ίδιο επίπεδο με τον Χένρι Τζέιμς και δηλώνοντας ότι το θεωρεί “ένα από τα δύο καλύτερα βιβλία που γράφτηκαν ποτέ πάνω στο θέμα του στοιχειωμένου σπιτιού”.
Η συγγραφέας:
Η Σίρλεϋ Τζάκσον είναι μία από τις πλέον επιδραστικές αμερικανίδες συγγραφείς του 20ού αιώνα. Τα διηγήματα και τα μυθιστορήματά της κινούνται στον χώρο του υπερφυσικού, μεταξύ των οποίων είναι το διήγημα “Η Λοταρία” και το μπεστ σέλερ “Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ”, το οποίο έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο με τον τίτλο “Το στοιχειωμένο σπίτι”.
Haunting Of Bly Manor – Το Στρίψιμο της Βίδας
Και μετά την τόσο μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το πρώτο μέρος της σειράς, έχουμε την δεύτερη, Haunting Of Bly Manor. Πρόκειται για την ίδια σειρά, με διαφορετικά στοιχειωμένη μέρη σε κάθε σεζόν. Με χαρά είδα ότι το καστ παρ’ όλο που άλλαξε κράτησε κάποιους αγαπήμενους μου χαρακτήρες. Βασισμένη στο δημιούργημα του αμερικάνου συγγραφέα James Henry, Το Στρίψιμο της Βίδας.
Εδώ θα προτιμήσω να ξεκινήσω με το βιβλίο και έπειτα να επεκταθώ στην σειρά. Βέβαια, να πω ότι και πάλι είδα την σειρά πρώτα και μετά προχώρησα στην ανάγνωση. Όμως, όπως και με το πρώτο δεν απογοητεύτηκα με κανένα από τα δύο. Το ανάγνωσμα αυτό είναι τόσο περίτεχνα φτιαγμένο που σκιαγραφεί την ζωή μιας γκουβερνάντας η οποία πηγαίνει να ζήσει σε μία έπαυλη για να προσέχει τα δύο μικρά παιδιά Μάιλς και Φλόρα. Τα πράγματα βέβαια εκεί δεν εξελίσσονται με τον ιδανικό τρόπο που ίσως φανταζόταν κάποιος. Ο James Henry, καταφέρνει να ισορροπήσει άψογα ανάμεσα στο υπερφυσικό και την φαντασία του ανθρώπου μέχρι την στιγμή της αποκάλυψης. Δεν είναι εύκολο να δεις που τελειώνει η φαντασία και που ξεκινάει η πραγματικότητα. Και αυτό είναι από τα σημαντικότερα επιτεύγματα στο Στρίψιμο της Βίδας. Μαζί, φυσικά, με τον αόριστο τρόπο προσέγγισης της ιστορίας όπως προανέφερα που αφήνει πολλά στην φαντασία του αναγνώστη και σε εξιτάρει ακόμα περισσότερο.
Από την άλλη πλευρά έχουμε το Haunting Of Bly Manor, πρέπει να αναφέρω ότι μαγεύτηκα από αυτήν την σειρά, για να καταλάβετε ότι δεν θα είμαι καθόλου αντικειμενική, βέβαια μπορώ να παραδεχθώ ότι ήταν εντελώς διαφορετική από την πρώτη σε όλα της. Η αισθητική της, τα χρώματά της, μπορεί οι ηθοποιοί να σου θύμιζαν το Hill House και ο Flanagan να ήταν και πάλι υπεύθυνος, μα ως εκεί ήταν οι ομοιότητές τους. Μπορεί στο κομμάτι ότι έχουμε δύο σειρές τρόμου και ναι η πρώτη δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί εύκολα, μιας και ανέβασε πολύ υψηλά στάνταρ, όμως δεν παύει να είναι πολύ ωραία φτιαγμένη και προσεγμένη και η δεύτερη. Με τα κρυμμένα της φαντάσματα σε διάφορα σημεία του σπιτιού και σε διάφορες σκηνές, που οι πιο παρατηρητικοί μπορούν να εντοπίσουν. Με το παιχνίδι του μυαλού και την αίσθηση ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και ότι όλα πάνε στραβά στους ανθρώπους αυτού του σπιτιού, σε μαγεύει και σε κρατάει εκεί μέχρι το τέλος της. Δεν ξέρω πως να εκφράσω όσα ένιωσα βλέποντας αυτήν την σειρά, ήταν όλα τόσο έντονα. Ο έρωτας κυριαρχούσε παντού με όλους του τις εκφάνσεις. Ο θάνατος θα έλεγε κανείς ήταν πρωταγωνιστής. Και η μοίρα ακόμα χειρότερη.
Παρουσίαση Βιβλίου:
Το Στρίψιμο της βίδας πρωτοεκδόθηκε το 1898. Πρόκειται για την ιστορία μιας νεαρής γκουβερνάντας που αναλαμβάνει τη φροντίδα δύο ορφανών, της Φλόρας και του Μάιλς, σ’ ένα επιβλητικό σπίτι στην αγγλική εξοχή. Η προσωπικότητα των παιδιών την σαγηνεύει, ώσπου αντιλαμβάνεται μεταφυσικές παρουσίες που τα παρακολουθούν και τα καλούν κοντά τους. Από αυτό το σημείο, παρακολουθούμε την αγωνιώδη πάλη της να προστατέψει τη Φλόρα και τον Μάιλς από το κακό που τα παραμονεύει και να διαφυλάξει την παιδική τους αθωότητα.
Ή μήπως είναι όλα προϊόν της παράνοιάς της;
Ο Henry James παίζει διαρκώς με το διφορούμενο και όλη η αφήγηση ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Είναι λες και ο συγγραφέας διασκεδάζει αφήνοντας τον αναγνώστη να αποφασίσει.
Πάντως η διατήρηση του σασπένς μέχρι τέλους είναι αριστοτεχνική, δίνοντάς μας ένα γνήσιο ψυχολογικό θρίλερ που άσκησε τεράστια επίδραση στη λογοτεχνία, στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
Ο συγγραφέας:
Ο Henry James γεννήθηκε το 1843 στη Νέα Υόρκη, αλλά οι γονείς του κατάγονταν από την Ιρλανδία και τη Σκοτία. Ο πατέρας του ήταν διαπρεπής θεολόγος και φιλόσοφος, κι ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Γουίλιαμ, διέπρεψε επίσης στο χώρο της φιλοσοφίας. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη κι αργότερα στο Λονδίνο, το Παρίσι και τη Γενεύη, και μπήκε στη νομική σχολή του Χάρβαρντ το 1862. Το 1865 άρχισε να δημοσιεύει κριτικές και διηγήματα σε αμερικανικά περιοδικά. Το 1875, έπειτα από δύο ταξίδια στην Ευρώπη, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έμεινε ένα χρόνο. Εκεί γνώρισε τον Φλωμπέρ, τον Τουργκένιεφ και άλλες προσωπικότητες της λογοτεχνίας. Τον επόμενο χρόνο πήγε στο Λονδίνο, όπου επιδόθηκε σε έντονη κοσμική ζωή. Το 1898 έφυγε από το Λονδίνο και εγκαταστάθηκε οριστικά στο Σάσεξ. Πέθανε στις αρχές του 1916 στο Λονδίνο.
