Το μυθιστόρημα η Κυρά του φεγγαριού της Δανάη Ιμπραχήμ, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Elxis και έρχεται να ταράξει τον κόσμο των τζίνι, αγγέλων και αρχαίων θεών. Κανείς δεν είναι έμπιστος, κανείς δεν νοιάζεται για τους γύρω του και όλοι θα σου πουν ψέματα. Όταν μεγαλώνεις με αυτές τις λέξεις, το μόνο σίγουρο είναι ότι έτσι θα μάθεις πως πρέπει να φέρεσαι για να επιβιώσεις στον κόσμο αυτό. Έτσι ακριβώς μεγάλωσε η Ελμίρα.
Λίγα Λόγια για την υπόθεση
- Εκδοτικός: Εκδόσεις Elxis
- Συγγραφέας: Δανάη Ιμπραχήμ
- Ημ. Έκδοσης: 24/04/2025
- Σελίδες: 416
- Κατάλληλο για ηλικίες άνω των 16 ετών.
Μία μοναδική έκδοση με βαμμένο σόκορο!
Και μην ξεχνάς. Μην εμπιστευτείς ποτέ ένα τζίνι.
Αφγανιστάν, 704 μ.Χ. Η Ελμίρα, ένα νεαρό τζίνι που επιλέγει να ζει σαν θνητή, βρίσκεται στην υπηρεσία δύο εκδιωγμένων θεών: του Αγκλιμπόλ, θεού της σελήνης, και του Βάαλ, θεού της καταιγίδας και του κεραυνού. Ο ένας την προστατεύει ενώ ο άλλος την αντιμετωπίζει με περιφρόνηση. Οι τρεις τους ξεκινούν μια κρίσιμη αποστολή, που θα τους οδηγήσει στην Άι Χανούμ, μια ξεχασμένη πόλη που πριν αιώνες γνώρισε μεγάλη δόξα και τη διεκδίκησαν θνητοί και μαγικά πλάσματα. Εκεί κρύβεται μια αρχαία γνώση, που θα μπορούσε να αλλάξει για πάντα την ισορροπία μεταξύ των δυνάμεων του κόσμου.
Μέσα στο σκοτάδι της πόλης, οι θεοί αναζητούν αρχαία μαγεία και η Ελμίρα μια σπιθαμή φωτός. Παράλληλα, πλάσματα της φωτιάς θα διεκδικήσουν ξανά, μετά από χρόνια, την πρώτη θέση στην ιεραρχία του αθέατου κόσμου.
Ένα ταξίδι που συνδυάζει μυστήριο της Ανατολής, μαγεία και τη διαχρονική κραυγή για ισότητα και ελευθερία. Ένα ταξίδι που ισορροπεί ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι.
Τζίνι
Τέκνα της Λίλιθ, με ελεύθερη βούληση, που δεν υπακούν σε κανέναν θεό. Έχουν την ικανότητα να γίνονται αόρατα και να πραγματοποιούν ευχές με κάποιο αντάλλαγμα.
Ιφρίτ
Τα πρώτα τζίνι. Δαμάζουν τη φωτιά χάρη στην οποία γεννήθηκαν.
Γκουλ
Το δεύτερο είδος τζίνι που δημιουργήθηκε. Ζουν σε ερήμους και νεκροταφεία και κατασπαράζουν τη σάρκα των ανθρώπων.
Σιλά
Το τρίτο είδος τζίνι που δημιουργήθηκε για να συνδυάσει τα ιφρίτ και τα γκουλ. Τα σιλά μπορούν να αλλάξουν μορφή και να μεταμορφωθούν κυρίως σε ζώα.
Μάριντ
Το τέταρτο είδος τζίνι. Η ξεχωριστή τους ικανότητα είναι να μεταμορφώνονται σε γίγαντες.
Προικισμένοι
Θνητοί με μια μικρή δόση μαγείας στο αίμα τους. Διαφορετικές ονομασίες: μάγοι/μάγισσες, αλαφροΐσκιωτοι, προικισμένοι.
Λίλιθ
Πλάσμα που λατρευόταν στην αρχαία Μέση Ανατολή. Μητέρα – δημιουργός των τζίνι.
Νεφελίμ
Παιδιά αγγέλων και θνητών.
Σκέψεις για το βιβλίο Η Κυρά του φεγγαριού
Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι σε επαφή με κείμενο της Δανάης. Η πρώτη της τριλογία ο Θησαυρός της Δαμασκού που κυκλοφορεί από εκδόσεις Πηγή, είναι μία ιστορία χτισμένη στα θεμέλια της μαγείας και του κόσμου που ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε σε αυτό το βιβλίο.
Θα ήθελα να αναφέρω την εξαιρετική δουλειά που έκανε ο εκδοτικός στο συγκεκριμένο βιβλίο, όχι μόνο στην επιμέλεια του κειμένου, μα και στο εξώφυλλο και το βαμμένο σόκορο. Πρόκειται για μία έκδοση κόσμημα και απόλυτα ταιριαστή με την θεματολογία και όσα διαβάζεις μέσα του. Και μέσα από αυτό δείχνει πόσο πίστευε στην συγκεκριμένη συνεργασία και σε ένα άτομο από τον ελληνικό χώρο του φανταστικού. Αυτό είναι από μόνο του σημαντικό.
Θα ήθελα να εκφράσω, με την ίδια χαρά, την βελτίωση που παρατήρησα στα κείμενα της Δανάης όσο περνάει ο καιρός. Πραγματικά ήταν μεγάλη ευχαρίστηση , καθώς πιστεύω ότι έχει λαμπρό μέλλον μπροστά της. Αναμένω ακόμα περισσότερα από την ίδια και ευελπιστώ να έχουμε κι άλλο βιβλίο σύντομα (κατά προτίμηση αναμένω την ιστορία της Λάια).
Η ιστορία μας έχει να κάνει με τόσα ενδιαφέροντα άτομα που πραγματικά δεν ξέρεις από που να ξεκινήσεις. Η Ελμίρα και πρωταγωνίστρια του βιβλίου μας, είναι μία κοπέλα που έχει πολλά μυστικά και πολλές πληγές. Μπορούσα σχεδόν να αγγίξω τον πόνο της και αυτό έκανε το βιβλίο για εμένα να ανεβαίνει ακόμα περισσότερο. Το να μπορείς να πιάσεις τόσο ένα συναίσθημα και να το εκφράσεις μέσα στα γραπτά σου, θεωρώ ότι απαιτεί μεγάλο πόνο ψυχής. Ο ίδιος χαρακτήρας εναλλάσσεται εντός του κειμένου, από αθώο, άβγαλτο και φοβισμένο, σε δυναμικό, εξοργισμένο, ανεξάρτητο, επιπόλαιο και πεισματάρη. Η σειρά και εξέλιξη του χαρακτήρα δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που τα ανέγραψα. Όλα έρχονται και φεύγουν ανά διαστήματα, μα αυτό είναι και το ανθρώπινο στοιχείο του χαρακτήρα μας. Η απόλυτη σεξουαλική ελευθερία που έχει προσδώσει μέσα στο κείμενο, είτε με τις ερωτικές σκηνές που περιέχονται (εξαιρετικές κατά την άποψη μου), είτε απλά με τον απελευθερωτικό τρόπο που όλοι αντιδρούν και επιλέγουν συντρόφους, είναι όχι μόνο ένα ευχάριστο βήμα στην ελληνική κοινότητα συγγραφής, μα και ένα ευχάριστο βήμα στην απελευθέρωση των ταμπού που κυνηγούν την γυναίκα και το φύλο του κάθε ατόμου στην σεξουαλικότητα εδώ και χρόνια.
Οι δύο θεοί που έρχονται στο πλευρό της και στην ιστορία μας, από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια, είναι ο ένας η συμπλήρωση του άλλου. Βάαλ και Αγκλιμπόλ δύο θεοί με παρελθόν που πληγώνει και τους πιο δυνατούς. Ο ξεριζωμός και ο πόλεμος στον οποίο έχουν συμμετέχει, καθώς και τα υπολείμματα αυτού, τους έχουν αποξενώσει από τον κόσμο και τους πιστούς τους, ακόμα και από τις δυνάμεις τους σε κάποια σημεία. Ο ένας ευχάριστος και γλυκός σαν το φωτεινό φεγγάρι και ο άλλος συγκρατημένος, απόμακρος και απρόβλεπτος σαν μία δυνατή αστραπή που φωτίζει τα πάντα ενώ σε τρομάζει. Η σχέση μεταξύ τους όπως και με την Ελμίρα, μας παρουσιάζεται και χτίζεται με έναν τρόπο που εκτίμησα. Και καταλήγει σε έναν τρόπο που δεν θέλω να σας αποκαλύψω, μα για όσους το έχουν ήδη διαβάσει, είναι πραγματικά απελευθερωτικό και απολαυστικό ως την τελευταία σελίδα.
Πρόκειται για ένα βιβλίο όπως ανέφερα με χαρακτήρες μοναδικούς και ο καθένας έχει να παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο μέσα στο βιβλίο. Αν έπρεπε να διαλέξω κάποιους που ξεχώρισα περισσότερο θα σας έλεγα ονομαστικά Λάια, Αντρίνα, Ίσρα, Σάφια, Μπεγκ και Μπαχαμούτ. Η Δανάη ήθελε με όλα τα μέσα που διέθετε να θίξει διαφορετικά προβλήματα και ζητήματα που μάστιζαν και μαστίζουν ακόμα σε πολλά μέρη τον κόσμο μας. Μας φέρνει αντιμέτωπους με τροφικές διαταραχές, παιδική και γυναικεία κακοποίηση, απώλεια, ψέματα, πόνο, τραύματα μέσα και έξω από το σαρκίο που μας περικλείει, αδικίες, συγχώρεση και κυρίως εξαιρέσεις σε κανόνες και όσα θεωρούν κάποιοι δεδομένα.
Όλα μπορούν να είναι διαφορετικά απ’ ότι τα φανταζόμαστε ή απ’ ότι μας έμαθαν να πιστεύουμε. Όλοι δικαιούνται δεύτερες ευκαιρίες, εδώ θα σας πω όχι, όπως και η ίδια μας δείχνει μέσα στο βιβλίο της, κάποια πράγματα δεν χρειάζονται άλλη ευκαιρία. Κάποια πράγματα πρέπει απλά να φεύγουν από κοντά μας και να προχωράμε παρακάτω. Κάποια άλλα όμως, που φαίνεται πραγματικά πόσο αξίζουν, που δεν ζέχνουν πόνο, θλίψη, απληστία και μίσος από μακριά, εκείνα μπορούνε να διορθωθούν και είναι καλό να δίνουμε χρόνο σε αυτά όταν και οι δύο μεριές το επιθυμούν πραγματικά.
Να σας αναφέρω μάλιστα, πως αυτό το βιβλίο δεν ξέρει τι θα πει και έζησαν αυτοί καλά, γιατί δεν είναι παραμύθι. Είναι ένα βιβλίο που θέλει να σου δείξει ότι σε όποια ηλικία και σαν είσαι, είναι εντάξει να μην ξέρεις τον εαυτό τους, είναι εντάξει να σπας και να πονάς. Είναι απόλυτα εντάξει να χρειάζεσαι χρόνο να επεξεργαστείς πράγματα που έζησες. Ένιωσα τόση ταύτιση με αυτό το στοιχείο που πρόσθεση, ήταν σαν ένα χάδι σε δικές μου πληγές, αυτό που επέλεξε να κάνει και είναι λίγο το μπράβο σε αυτό το σημείο.
Οι περισσότεροι χαρακτήρες περνάνε στιγμές και καταστάσεις που θα σας κάνουν να τους νιώσετε. Η θέση και η καταπίεση της γυναίκας παίζει σημαντικό ρόλο στο μυθιστόρημα. Όπως και η απελευθέρωση της σεξουαλικότητας που προσπαθεί να αμαυρωθεί με τρόπο χειριστικό από άτομα που επιθυμούν απλά να σε κάνουν να νιώθεις κατώτερος. Η μαγεία κυλάει από το βιβλίο μέσα από αμέτρητα πλάσματα και τις περιγραφές τους. Χάρηκα ιδιαίτερα που η συγγραφέας επέλεξε να απεικονίσει κάποια πράγματα όπως τα έχουμε συνηθίσει, ενώ άλλα με έναν δικό της μοναδικό τρόπο. Η ίδια μέσα από τις γνώσεις της και την ιστορική έρευνα και ματιά της, μας δίνει έναν κόσμο με πληροφορίες που σε κάνουν να νιώσεις ένα μαζί του και να τον μάθεις αν δεν γνωρίζεις ήδη πολλά πράγματα γι΄αυτόν.
Αν κάτι θα ήθελα να δω στα επόμενα βιβλία να βελτιώνεται, είναι ίσως η απότομη εναλλαγή χρονικά στα γεγονότα, σε κάποια πράγματα χρειαζόταν λίγο περισσότερη επεξήγηση και ανάπτυξη για να τα βιώσουμε ακόμα περισσότερο. Και θα ήθελα να μην υπάρχει το κομμάτι της εναλλαγής εστίασης ανάμεσα σε όλους τους χαρακτήρες από πρόταση σε πρόταση, θα προτιμούσα ίσως μία πιο εστιασμένη τριτοπρόσωπη/πρωτοπρόσωπη γραφή με εναλλαγή κεφαλαίων στα βασικά άτομα της ιστορίας. Βέβαια, διαβάζοντας το βιβλίο κατανοείς ότι ήταν αδύνατο να δοθούν όλες αυτές οι πληροφορίες και οι καταστάσεις με τον τρόπο που αναφέρω, σε αποδεκτό αριθμό σελίδων, διότι μιλάμε για πραγματικά πολλούς χαρακτήρες που όλοι ήταν στο προσκήνιο και έπαιζαν σημαντικό ρόλο στα γεγονότα που ακολουθούσαν. Απλά θα μας βοηθούσε πιστεύω στην ταύτιση και σύνδεση μαζί τους λίγο παραπάνω.
Και η κατακλείδα μου, η Δανάη, δεν στέκεται σε πράγματα που ο κόσμος θεωρεί δεδομένα και δεν φοβάται να το τονίσει αυτό. Οικογένεια, δεν είναι το αίμα. Σπίτι, δεν είναι πάντα ένας τόπος ή μέρος, αλλά οι άνθρωποι γύρω μας. Αγάπη δεν σημαίνει οικογένεια που σε γέννησε, ετερόφυλα ζευγάρια, σχέσεις δύο ατόμων. Νιώθω μόνο περήφανη που γνωρίζω αυτό το πλάσμα και που μας προσφέρει το είναι της μέσα από τέτοια βιβλία.
Διαβάστε το, αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Βιογραφικό Σημείωμα Δανάη Ιμπραχήμ συγγραφέα του βιβλίου Η Κυρά του φεγγαριού
Η Δανάη Ιμπραχήμ γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί. Είναι τέκνο ελληνικής και αραβικής καταγωγής και απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Καταπιάστηκε με τη συγγραφή σε νεαρή ηλικία, αποζητώντας μια απόδραση από την καθημερινότητα. Η ολοκληρωμένη της τριλογία φαντασίας «Ο θησαυρός της Δαμασκού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Έχει συμμετάσχει με διηγήματά της σε συλλογικά έργα: And they lived happily ever after? & There once was a myth. Το καλοκαίρι του 2019 ξεκίνησε να αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό φαντασίας willowisps.gr. Μπορείτε να τη βρείτε στο Instagram: @danai.ibrahim
