Η παράνυφος: ένα βιβλίο ύμνος “στους μοναχικούς και αταίριαστους”

Η Παράνυφος ήταν για μένα ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα, αρκετά έξω από τις συνηθισμένες επιλογές μου. Γραμμένο τη δεκαετία του ’40, έχει διαφορετικές επιρροές από τα τωρινά έργα. Ο κόσμος βρίσκεται ακόμη σε πόλεμο όταν γράφεται το βιβλίο και είναι ξεκάθαρο πως το θέμα απασχολεί πολύ τη συγγραφέα. Δεν είναι ότι αναφέρεται εκτενώς σε αυτό. Οι ήρωες βρίσκονται πολύ μακριά από τη μάχη, στον αμερικανικό νότο, σε μια ήσυχη κουζίνα ένα ζεστό καλοκαίρι, απομονωμένοι και ασφαλείς. Υπάρχει όμως μια γενικότερη αίσθηση αναταραχής, η οποία συμβαίνει περισσότερο εσωτερικά παρά εξωτερικά.

Η Φράνκι, η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, είναι μόλις 12 αλλά βιώνει ήδη αλλαγές μέσα της που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Από τη μια φέρεται ανώριμα από την άλλη φιλοσοφεί, απορεί, διατυπώνει ιδέες και θεωρίες για τον κόσμο, αμφισβητεί πράγματα που είναι δεδομένα. Το βιβλίο είναι σύντομο. Όλα σχεδόν τα γεγονότα διαδραματίζονται στην κουζίνα. Η πλοκή είναι στατική και η δράση πολύ περιορισμένη. 3 χαρακτήρες μάς απασχολούν κυρίως, η Φράνκι, η Μπερενίς, η έγχρωμη βοηθός, και ο Τζον Χένρι, ο μικρός ξάδερφος της Φράνκι. Οι περισσότεροι διάλογοι συμβαίνουν ανάμεσα στην Μπερενίς και τη Φράνκι, οι οποίες μιλούν για τη θέση των μαύρων στην αμερικανική κοινωνία, τα δεσμά που επιβάλει η κοινωνία στους ανθρώπους ανεξάρτητου χρώματος, μιλούν για τον έρωτα και τα λάθη των ανθρώπων, μιλούν για την προσωπική ταυτότητα, τα όνειρα και τις κρυφές ελπίδες.

Σε όλο το βιβλίο υπάρχει ένα αίσθημα αναμονής. Η Φράνκι περιμένει τον γάμο του αδερφού της και ευελπιστεί πως θα καταφέρει να τον πείσει να την πάρει μαζί του. Κατά κάποιον τρόπο ερωτεύεται τον ίδιο τον γάμο και τις προοπτικές αλλαγής που φέρνει για τη ζωή της. Η Φράνκι περιμένει και μετράει τις μέρες που φαίνεται να σέρνονται και η συγγραφέας καταφέρνει να μεταδώσει αυτό το αίσθημα στον αναγνώστη. Η ατμόσφαιρα μου θύμισε έργα όπως το Waiting for Godot ή το Breakfast party, όπου υπάρχει μια στατικότητα αλλά και μια εξέλιξη, ένα γενικότερο αίσθημα μπερδέματος και μια “ανακύκλωση” συζητήσεων και θεμάτων όσο προχωράει η πλοκή και εξελίσσεται η ιστορία.

Advertisements

Συνολικά, θεωρώ πως η Παράνυφος, παρ’ ότι έχει για πρωταγωνίστρια μια 12χρονη, είναι ένα ανάγνωσμα που θα απολαύσουν περισσότερο ενήλικες. Τα θέματα που καταπιάνεται πολλά και σίγουρα αποτελεί τροφή για σκέψη.

Διαβάστε περισσότερες προτάσεις μου εδώ.

Παρουσίαση ” Η Παράνυφος” από το οπισθόφυλλο

Ο κόσμος φαινόταν να πεθαίνει κάθε απομεσήμερο κι όλα βάλτωναν.

Αυτό το αργό, καυτό καλοκαίρι τίποτα δεν συμβαίνει στη μικρή πόλη της Φράνκι.
Η πλήξη κι ένα παράξενο αίσθημα ότι δεν ανήκει πουθενά τη βαραίνουν.
Κάθεται ώρες ατέλειωτες και συζητάει με τη μαύρη υπηρέτρια του σπιτιού και τον μικρό της ξάδελφο για να σπρώξει τον χρόνο.

Ώσπου, σαν κεραυνός εν αιθρία, φτάνει η είδηση πως ο αδελφός της, ο Τζάρβις, θα παντρευτεί την επόμενη Κυριακή!
Η φαντασία της Φράνκι οργιάζει.
Ονειρεύεται πως έχει έναν σπουδαίο ρόλο στον γάμο, κάνει σχέδια, φτάνει να πιστέψει ότι οι νιόπαντροι θα την πάρουν μαζί τους στον μήνα του μέλιτος, θα ταξιδέψει, θα δει τον κόσμο.
Αλλά η μέρα του γάμου –και της απότομης προσγείωσης– δεν αργεί…

Η Carson McCullers, η ποιήτρια των αταίριαστων και των μοναχικών, συνθέτει μια αξέχαστη ηρωίδα στο κατώφλι της εφηβείας.
Σε εκείνη τη στιγμή της ζωής που, εξόριστος από τον κόσμο των παιδιών και αμύητος στον κόσμο των ενηλίκων, θέλεις να ανήκεις κάπου, με την ίδια λαχτάρα που θέλεις να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις για πάντα μακριά.
Ένα οξυδερκές μυθιστόρημα, με την υπογραφή μιας από τις σημαντικότερες Αμερικανίδες συγγραφείς του 20ού αιώνα, που μεταφέρθηκε επίσης γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

Βιογραφικό συγγραφέα: Carson McCullers