Πόσες φορές έχουμε προσπεράσει αγνώστους μέσα στο μετρό, χωρίς να φανταζόμαστε πόσα θα μπορούσαμε να μοιραστούμε αν απλά μιλούσαμε;
Η καθημερινότητα των μέσων μαζικής μεταφοράς αποτελεί κοινό τόπο για χιλιάδες ανθρώπους. Στοιβαζόμαστε σε βαγόνια και λεωφορεία, με πρόσωπα άγνωστα, βλέμματα κουρασμένα και σκέψεις…βουβές. Καθένας από εμάς, χαμένος στον δικό του μικρόκοσμο, πορεύεται από σημείο Α στο σημείο Β. Κι όμως, ανάμεσα σε όλα αυτά τα βιαστικά βήματα, τις αμήχανες σιωπές και τα άδεια «συγγνώμη», υπάρχουν ιστορίες˙ ανθρώπινες ιστορίες που περιμένουν να ειπωθούν και να υποδεχτούν τους απροσδόκητους επιβάτες της αποβάθρας.
Αλλά πώς όταν ο ένας από τους πιο σημαντικούς κανόνες της κυκλοφορίας με τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ο εξής: ποτέ μη μιλήσεις στους υπόλοιπους επιβάτες…

Σήμερα, λοιπόν, σας έχω ένα ξεχωριστό βιβλίο το οποίο είμαι σίγουρη πως θα αγαπήσετε λίγο παραπάνω εάν είστε και εσείς συχνοί θαμώνες των στάσεων και των αποβάθρων και δεν είναι άλλο από το «Οι Επιβάτες της Αποβάθρας 5», της Κλερ Πούλεϊ.
Γνωρίζοντας τη Συγγραφέα
Η Κλαΐρ Πούλει, είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που μας υπενθυμίζουν πως ποτέ, μα ποτέ, δεν είναι αργά να κυνηγήσει κάποιος το όνειρο του. Δεν υπάρχουν ηλικιακά όρια και όχι, δεν χρειαζόταν να ξεκινήσεις το τη καριέρα σου πριν μάθεις καλά-καλά να μιλάς. Η συγγραφέας μας, λοιπόν, έγινε κυρίως γνωστή το 2017 με το εξαιρετικό The Sober Diaries, και πριν από μερικά χρόνια κέρδισε τις καρδιές μας με το «Πράσινο Σημειωματάρειο» και την απίθανη παρέα του. Πριν όμως γνωρίσει την απόλυτη επιτυχία και αγάπη του αναγνωστικού κοινού παγκοσμίως, δούλεψε σκληρά στον σκληρό κόσμο της διαφήμισης για τουλάχιστον είκοσι χρόνια προτού τα αφήσει πίσω της. Επικεντρώθηκε στην ανατροφή των παιδιών της αλλά και στη διατήρηση ενός προσωπικού blog με τίτλο «Mummy was a secret drinker» το οποίο κουβαλούσε την δική της προσωπική σχέση με το κρασί, η οποία είχε ένδοξο τέλος και αποτέλεσε ευκαιρία τόσο για να βοηθήσει κόσμο με παρόμοιο πρόβλημα αλλά και να μας εντάξει στον συγγραφικό της κόσμο.

Και κάπως έτσι καταφθάνουμε στο τρυφερό “Οι Επιβάτες της Αποβάθρας 5”
Η ιστορία μάς συστήνει πέντε επιβάτες, αγνώστους μεταξύ τους, οι οποίοι συναντιούνται καθημερινά στο ίδιο δρομολόγιο του τρένου. Δεν μιλούν, δεν χαιρετούν ο ένας τον άλλον, δεν ανταλλάσσουν ούτε ένα νεύμα. Μαγκωμένοι, προκατειλημμένοι, ακόμα, από το φαίνεσαι της καθημερινότητας, διστάζουν να κάνουν ένα απλό βήμα και να μιλήσουν. Μέχρι που ένας από αυτούς, πνίγεται αναπάντεχα με το πρωινό του. Αυτό το τρομακτικό περιστατικό γίνεται η αφορμή να σπάσει η σιωπή. Οι επιβάτες μιλούν. Αντιδρούν. Συνδέονται. Αυτός ο παραλίγο μοιραίος πνιγμός, γεννάει μια τόσο παράδοξη φιλία η οποία αποδεικνύει στο τέλος πως δεν έχει σημασία εάν ταιριάζεις απόλυτα με τα άτομα που έχεις επιλέξει γύρω σου, αλλά τα αν μπορούν να αποδεχτούν τον πραγματικό σου εαυτό και αν με τη συνύπαρξή σας μετατρέπεσαι στη καλύτερη του εκδοχή.
Ένα συγγραφικό ρίσκο που άξιζε τελικά
Η Κλερ Πούλεϊ επιλέγει να διηγηθεί την ιστορία μέσα από πέντε διαφορετικές φωνές, ένα αρκετά μεγάλο ρίσκο καθώς είτε θα πετύχει να παρουσιάσει στον αναγνώστη πράγματι πέντε διαφορετικούς χαρακτήρες, πλασμένους και δομημένους ρεαλιστικά ή θα καταλήξει σε μια ομοιόμορφη μάζα η οποία θα συγχύσει και θα μπερδέψει δίχως να προσφέρει κάτι ουσιαστικό.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο της στοίχημα, και ίσως το πιο εντυπωσιακό της επίτευγμα. Κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του προσωπικότητα, τον δικό του εσωτερικό κόσμο, τις δικές του ανασφάλειες και εφιαλτικούς δαίμονες. Και η συγγραφέας καταφέρνει να διατηρήσει ζωντανή και μοναδική την κάθε φωνή. Δεν συμπάσχεις από την αρχή με όλους αλλά σίγουρα προβληματίζεσαι με όσα αντιμετωπίζουν.
Μέσα από τους χαρακτήρες, ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με ζητήματα που απασχολούν πολλούς: μοναξιά, φόβος, η εικόνα του εαυτού τους, απώλεια, επιθυμία για σύνδεση. Προβλήματα τα οποία δηλητηριάζουν κάθε σκέψη και κάθε βήμα μας. Είμαι αρκετός; Προσπαθώ; Είναι αυτή η ζωή που κάποτε ονειρευόμουν ή μπλέχτηκα και χάθηκα κάπου μέσα στο χάος των προσδοκιών;
Η καθημερινότητα των πρωταγωνιστών δεν είναι φανταχτερή ούτε τέλεια. Δεν υπάρχει η κουραστική μονοτονία με καρικατούρες για κακούς και τέλειες και άφθαρτες παρουσίες των ηρώων. Όχι, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Είναι η δική μας πραγματικότητα, καθρεφτισμένη σε πέντε διαφορετικές ζωές
Αυτό που κάνει το βιβλίο ξεχωριστό δεν είναι μια καταιγιστική πλοκή ή εντυπωσιακά plot twists. Είναι η ήρεμη, σταθερή του δύναμη. Η ικανότητά του να σε σταματήσει, να κοιτάξεις γύρω σου και να σκεφτείς: Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που συναντώ κάθε μέρα και δεν γνωρίζω τίποτα για αυτούς;
Φυσικά, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην συναναστροφή σε ένα τρένο, όπου επικρατεί ένας βασικός έλεγχος και κυριαρχεί η τάξη, και στο ανεξέλεγκτο περιβάλλον των απλών μέσων μεταφοράς. Είμαι σίγουρη, όμως, πως έστω μια φορά αναρωτηθήκατε τι θα συνέβαινε εάν απλά απευθυνόσασταν με ένα απλό καλημέρα στον διπλανό σας. Ας μη ξεχνάμε πως αυτοί είναι οι άνθρωποι που μας βλέπουν πιο συχνά από τον δικό μας κύκλο. Μια διαπίστωση κάπως θλιβερή αλλά αρκετά αληθής.
Η γραφή της Πούλεϊ είναι απλή και καταφέρνει να χτίσει συναισθηματικό βάθος χωρίς υπερβολές. Θα πιάσεις τον εαυτό σου να γελάει με την καρδιά του, να συγκινείται. Είναι από αυτούς τους σπάνιους συγγραφείς που καταφέρνουν να σε κρατήσουν με αλήθεια και ωμό συναίσθημα.
Ένα απόλυτα διασκεδαστικό και εθιστικό ανάγνωσμα. «Οι επιβάτες της αποβάθρας 5» θα σας κλέψουν την καρδιά. Η γραφή της Pooley είναι δαιμόνια, γεμάτη χιούμορ και γοητευτική. Το λατρεύω αυτό το βιβλίο.
Hazel Prior, συγγραφέας
Με λίγα λόγια
Για όσους αγαπούν τις απλές ιστορίες, για εκείνους που νιώθουν οικεία στις μικρές στιγμές, αυτό το βιβλίο είναι κάτι παραπάνω από μια ευχάριστη ανάγνωση. Είναι μια υπενθύμιση πως όλοι, όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε, χρειαζόμαστε μια σύνδεση. Μια καλή κουβέντα, ένα βλέμμα κατανόησης ή απλά ένα χαμόγελο στο βαγόνι του τρένου.
Οι «Επιβάτες της Αποβάθρας 5» είναι ένα βιβλίο που μπορεί να μη σου αλλάξει τη ζωή και σίγουρα δεν θα σου διευρύνει τους ορίζοντες με φιλοσοφικά αποφθέγματα και τρανές προσωπικότητες που άλλαξαν το ρου του κόσμου, αλλά σίγουρα θα σου αλλάξει την επόμενη διαδρομή σου με τα μέσα. Και αυτό, ίσως, είναι ακόμη πιο πολύτιμο, ή με τα λόγια της αγαπημένης Iona, the whole damn cake!
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο στα ελληνικά και μπορείτε να το βρείτε εδώ.