Το βιβλίο Όλα τα μέρη όπου έκλαψα μπροστά σε άλλους της Holly Bourne, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο και μας δείχνει πως οι σχέσεις μπορούν να σε λυγίσουν. Ένα βιβλίο για μία αγάπη, που δεν ήταν αγάπη. Ένα βιβλίο για όλες τις γυναίκες που υπέφεραν με διαφορετικούς τρόπους καταλήγωντας στο ίδιο συμπέρασμα. Το τραύμα είναι τραύμα και δεν φταις πάντα εσύ γι΄αυτό.
Λίγα Λόγια για την υπόθεση
- Εκδοτικός: Εκδόσεις Μεταίχμιο
- Μετάφραση: Αγγελική Κουνάδη
- Ημ. Έκδοσης: 5/11/2024
- Σελίδες: 400
Έμοιαζε με αγάπη.
Την ένιωθε σαν αγάπη.
Αλλά αυτή δεν είναι μια ιστορία αγάπης.
Η Αμελί ερωτεύτηκε παράφορα τον Ρις. Και νόμιζε πως το ίδιο ίσχυε και για κείνον. Τώρα όμως αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η πραγματική αγάπη δεν πρέπει να πονάει τόσο πολύ. Για αυτό ανατρέχει στην ιστορία τους, και πηγαίνει ξανά σε όλα τα μέρη όπου ο Ρις την έκανε να κλάψει. Επειδή αν καταλάβει τι πήγε στραβά, ίσως μπορέσει επιτέλους να μάθει πώς να τον ξεπεράσει…
Εγγράψαν για το βιβλίο
Αστείο όσο και στενάχωρο, αυτό το βιβλίο παροτρύνει τα κορίτσια να αναγνωρίσουν την αξία τους.
Guardian
Έξυπνο και δεξιοτεχνικά γραμμένο. Δεν χρειάζεται να είσαι έφηβη για να το εκτιμήσεις.
Stylist
Μια ιστορία για τις κακοποιητικές σχέσεις από μια συγκινητική και αυθεντική φωνή.
The i
Τα βιβλία της Holly Bourne μιλάνε πάντα για επίκαιρα ζητήματα, και αυτό το σκληρό πορτρέτο μιας έφηβης και της ελεγκτικής και τοξικής σχέσης της δυστυχώς θα αγγίξει πολλούς.
Daily Mail
Θα ταυτιστείτε.
Observer
Σκέψεις για το βιβλίο Όλα τα μέρη όπου έκλαψα μπροστά σε άλλους
Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου, τις επιλογές σου και τις εμπειρίες σου. Είναι μία ευχάριστη αντιμετώπιση; Όχι. Θα το έκανα ξανά; Ναι!
Μπορεί οι επιλογές μας να νιώθουμε ότι καθορίζουν το ποιοι είμαστε και να πιστεύουμε ότι ευθυνόμαστε μόνο εμείς γι΄αυτές, όμως αυτό δεν είναι πάντα αλήθεια. Πόσες φορές επέλεξες κάτι επειδή το συζήτησες με κάποιον και σου έδωσε την άποψη του; Μία άποψη που μπορεί να απέχει εντελώς απ΄ό,τι σκεφτόσουν μέχρι εκείνη την στιγμή εσύ. Και πόσες φορές δεν έκανες κάτι που ήθελες για να μην πληγώσεις, θυμώσεις ή απογοητεύσεις κάποιον; Να ξεκαθαρίσουμε όμως κάτι εδώ, δεν φταίνε πάντα οι άλλοι, ούτε πάντα εμείς. Και σίγουρα δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσουμε τι συμβαίνει ακριβώς, γιατί όλοι κάνουμε λάθη ακόμα και αν δεν το θέλουμε πραγματικά κάποιες φορές. Πότε αυτό όμως πρέπει να σταματήσει;
Όπως πολύ καλά μας δίνει η συγγραφέας να κατανοήσουμε, σταματάμε όταν πλέον χάνουμε τον εαυτό μας, το γέλιο μας, την ηρεμία και την ασφάλεια μας. Αν έχεις ξεκινήσει να χάνεις όλα αυτά ή κάποια από αυτά ψάξε να βρεις το γιατί. Αυτό θα σε βοηθήσει να κατανοήσεις τα πάντα. Και αν δεν μπορείς να το κάνεις μόνος ή μόνη σου, τότε υπάρχουν εκεί έξω άτομα να σε βοηθήσουν να το κάνεις. Οι φίλοι μας, οι γονείς μας και οι σύντροφοι μας θα είναι πάντα εκεί για εμάς, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με όλα όσα θέτουμε εμπλέκονται συναισθηματικά και εκείνοι, καθώς οι δικές μας ζωές επηρεάζουν τους γύρω μας, επίσης δεν έχουν εκπαιδευτεί να δίνουν συμβουλές και να παροτρύνουν με εγκεκριμένες μεθόδους την επούλωση από βαθιές πληγές και το ξεκαθάρισμα δύσκολων καταστάσεων. Γι΄αυτό πρέπει να αποτινάξουμε εντελώς από πάνω μας το στίγμα των ειδικών ψυχικής υγείας και να αφήνουμε τους εαυτούς μας να ζητάνε βοήθεια, όπως θα κάναμε αν πονούσε το στομάχι, το χέρι ή το κεφάλι μας.
Η Αμελί ζει πολλά τραύματα ταυτόχρονα που την οδηγούν σε αποφάσεις και καταστάσεις ακόμα χειρότερες από αυτές που ήδη βρισκόταν. Το να αλλάζεις πόλη να χάνεις το σπίτι σου, τους φίλους και την σχέση σου είναι από μόνο του ένα πολύ μεγάλο και δύσκολο βήμα. Πόσο μάλλον όταν ήδη υποφέρεις από αγχωτικό στρες, δεν έχεις τρόπο να το διαχειριστείς και ταυτόχρονα δεν θέλεις να στεναχωρήσεις και την οικογένεια σου γι΄αυτό που γίνεται.
Προσπαθώντας να γίνεις αποδεκτός κάνεις πράγματα που πολλές φορές δεν σκέφτεσαι αρκετά. Ή ενώ κάτι μέσα σου λέει ότι δεν θέλει, εσύ επιμένεις και κρατιέσαι από πάνω τους σαν να είναι η σωτηρία σου. Κάπως έτσι και εκείνη καταλήγει σε μία σχέση που ενώ φαίνεται ότι δεν είναι πραγματικά αυτό που χρειάζεται την αποσπά απ’ όσα δεν μπορεί να διαχειριστεί και αυτό το έχει ανάγκη όσο τίποτα.
Οι σχέσεις έχουν πολλές όψεις. Δεν είναι όλες καλές ή κακές. Και δεν φταίει πάντα μόνο ο ένας. Πολλοί διαβάζοντας το βιβλίο ίσως επικεντρωθούν στο πόσο κακός ήταν ο Ρις ή θα υπάρξουν και αυτοί που θα θεωρήσουν ότι απλά η Αμελί ήταν αφελής και έφταιγε, ενώ μπορούσε δεν έφευγε από έναν τέτοιο άνθρωπο.
Δεν είναι εύκολο για όλους να κατανοήσουν όλες τις πλευρές. Και ναι, υπάρχουν εκεί έξω όλες οι πλευρές και πολλές ακόμα που εμείς δεν θα σκεφτόμασταν ίσως. Το θέμα είναι να σταματήσουν τα θύματα να νιώθουν πως έφταιγαν τα ίδια. Αν με βάζατε να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο πριν κάποια χρόνια ή έστω να το συζητήσω, θα ένιωθα έναν κόμπο στο λαιμό και ένα σφίξιμο στο στομάχι. Δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ για τα επόμενα βράδια από εφιάλτες για γεγονότα που με βασανίζουν εδώ και χρόνια. Το να ζητήσετε βοήθεια είναι αυτό που θα σας απαλλάξει, όχι το να κάνετε πως δεν υπάρχει. Γιατί μπορεί να μην υπάρχει σήμερα και αύριο, είσαι σίγουρος ότι δεν θα υπάρξει όμως σε ένα χρόνο; Ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αρκεί για να επαναφέρει τα πάντα. Και πάνω στη στιγμή που λες το ξεπέρασα πλέον, παρατηρείς ότι τελικά ακόμα νιώθεις πως έφταιγες εσύ.
Σε τι έφταιγες όμως; Που έδωσες σε κάποιον ελπίδες; Που πίστευες και εσύ η ίδια ότι ήθελες κάτι και ίσως μετά να άλλαξες γνώμη; Που δεν κατάλαβες με τι άνθρωπο είχες να κάνεις; Έχεις σκεφτεί ποτέ αν δεν ήταν ο εαυτός σου αυτός στον οποίο μιλάς και του φέρεσαι έτσι αν θα το έκανες σε κάποιον άλλο; Αν κάποιος ερχόταν και σου έλεγε αυτό που πέρασε, θα του έλεγες, εσύ έφταιγες; Ή θα τον καθησύχαζες και θα του έδειχνες ότι όταν αλλάξεις γνώμη για κάτι ο άλλος πρέπει να το σεβαστεί; Το όχι, είναι όχι. Και πρέπει να μάθουμε να το σεβόμαστε όταν το ακούμε. Όπως πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας και να μην τον κατηγορούμε για τα πάντα. Ή αν το κάνουμε και δεν μπορούμε να δούμε την άλλη οπτική, ας μιλήσουμε σε κάποιον ειδικό. Να μας δώσει να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τον εαυτό μας καλύτερα.
Αυτό το βιβλίο είναι εδώ για να μας κάνει να νιώσουμε πως είναι να έχεις επιλογές, χωρίς πραγματικά να έχεις. Πως είναι να είσαι έρμαιο των καταστάσεων γύρω σου και να θέλεις να ξεφύγεις. Και πως μέχρι τέλους οδεύεις σε κάτι που μπορεί να μην είναι αυτό που πραγματικά θέλεις. Ή να θέλεις κάτι που δεν πρέπει πραγματικά να οδεύεις σε αυτό.
Θα πρότεινα σε όλους να το διαβάσουν. Και σε γονείς που θα ήθελαν να νιώσουν μέσα στα παπούτσια των παιδιών τους για κάποιες καταστάσεις. Όσο και αν σε λατρεύει ή σε θεωρεί φίλο το παιδί σου, υπάρχουν οι στιγμές που δεν θα σου μιλήσει. Και δεν θα σου μιλήσει για να σε προστατέψει, όχι επειδή θέλει να κρύψει κάτι όντως. Να είστε πραγματικά εκεί για τους ανθρώπους που αγαπάτε ή και για κάποιους που μπορεί να συναντήσετε τυχαία σε ένα παγκάκι να κλαίνε κρύβοντας το πρόσωπο τους. Μπορεί εσείς να είστε η σωτηρία και το χέρι που χρειάζονται να μείνουν όρθιοι.
Βιογραφικό Σημείωμα Holly Bourne συγγραφέα του βιβλίου Όλα τα μέρη όπου έκλαψα μπροστά σε άλλους
Η Holly Bourne (Χόλι Μπoρν) ξεκίνησε ως δημοσιογράφος, και για έξι χρόνια εργάστηκε ως σύμβουλος σε μια φιλανθρωπική οργάνωση που ασχολούταν με νέους, βοηθώντας τους σε θέματα σχέσεων και ψυχικής υγείας. Εμπνευσμένη από τις εμπειρίες της εκεί άρχισε να γράφει εφηβικά
βιβλία, ανάμεσά τους τη βραβευμένη μπεστ σέλερ σειρά «Spinster Club» που μεταξύ άλλων αναπτύσσει ζητήματα φεμινισμού. Όταν έκλεισε τα τριάντα έγραψε το πρώτο της μυθιστόρημα για ενήλικες, που εξέταζε τις πιέσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες μόλις φτάσουν σε αυτή την ηλικία. Εκτός από τη συγγραφή, την ενδιαφέρουν τα γυναικεία δικαιώματα και είναι υπέρμαχος της καταπολέμησης του στίγματος που περιβάλλει τα προβλήματα ψυχικής υγείας. Έχει συμβάλει στη δημιουργία εφαρμογών που μαθαίνουν στους νέους για θέματα συναίνεσης, ενώ συνεργάζεται με το Women’s Aid για την ευαισθητοποίηση σε θέματα κακοποιητικών σχέσεων, και είναι συντονίστρια της λέσχης ανάγνωσης ψυχικής υγείας του Rethink.
Για να διαβάσετε περισσότερα hollybourne.co.uk και metaixmio.gr
