Με μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της ιστορίας, αποφάσισε να ξεκινήσει τη συγγραφική του καριέρα ο ιστορικός και δημοσιογράφος Thomas Snegaroff, ο οποίος εργάζεται για το γαλλικό ραδιόφωνο εδώ και χρόνια. Η έρευνα του αυτή τη φορά, κινήθηκε στους δρόμους του Μονάχου και στην Κρατική Βιβλιοθήκη της πόλης, όπου σώζεται όλο το πρoσωπικό αρχείο του “Πούζτι”. 48 κούτες με φωτογραφίες, σημειώσεις και άρθρα εφημερίδων της εποχής, ήρθε η ώρα να βγουν και πάλι στην επιφάνεια. Ποιος όμως ήταν ο Πούτζι ; Και ποιος ο ρόλος του μέσα στο Γ’ Ράιχ; Κυκλοφορεί στα ελληνικά από τη σειρά Aldina των εκδόσεων Gutenberg.
Ο Ερνστ Χανφστένγκλ, ένας άντρας σχεδόν δύο μέτρα, συνήθιζε να ακούει στο παιδικό του προσωνύμιο ” Πούζτι “, που σημαίνει ανθρωπάκος. Με αυτό το χαριτωμένο μάλιστα παρατσούκλι έμεινε και στην ιστορία. Ο Ερνστ Χανφστένγκλ, ήταν έμπορος τέχνης -όπως και όλη του η οικογένεια άλλωστε- στη Νέα Υόρκη, τη δεκαετία του 1910. Η δόξα ωστόσο, την οποία τόσο είχε ανάγκη, όπως έδειξαν τα γεγονότα αργότερα, άρχισε να του χτυπά την πόρτα, δέκα χρόνια μετά, όταν πλέον είχε γίνει όχι μόνο ο προσωπικός πιανίστας του Χίτλερ, αλλά και ένας πιστός φίλος που ήταν ικανός να θυσιάσει τα πάντα στο βωμό των ακραίων φιλοδοξιών του “παράφρων” δικτάτορα. Ο Πούτζι, Γερμανοαμερικάνος στην καταγωγή, αποσκοπούσε σε δύο βασικές βλέψεις. Αφενός μια συμμαχία μεταξύ των ιδιαίτερων πατρίδων του, αφετέρου να γραφτούν και γι αυτόν άρθρα, βιβλία και έρευνες πασχίζοντας πάντα να μένει στον παλμό των εξελίξεων. Εν μέρει ναι! Τα κατάφερε! Όχι όμως με τον τρόπο που φανταζόταν. Ο Χανφστένγκλ, σαγηνευόταν από την προσωπικότητα του Χίτλερ, τον εξίταρε ο ρόλος του στην κοινωνία, λάτρευε να κινείται στα μέρη και στα πάρτι που έκανε ο πολιτικός. Από την άλλη, ο Χίτλερ, ένιωθε τον Πούζτι και την οικογένεια του ως κομμάτι δικό του. Ως μια “αγκαλιά εμπιστοσύνης” που δε δίσταζε να περνά μεγάλο μέρος ης καθημερινότητας του κοντά του. Τουλάχιστον στην αρχή…
Κάπως έτσι, ο “ανθρωπάκος” διορίστηκε υπεύθυνος Ξένου Τύπου το 1933. Δουλειά του ήταν να προστατεύει την ατσαλάκωτη την εικόνα του Χίτλερ εντός κι εκτός Γερμανίας. Ο πρώτος απολάμβανε τη δόξα από την περίοπτη αυτή θέση, αν και οι σχέσεις του με υπόλοιπα μέλη του Ράιχ, έδειχναν την εξέλιξη από την αρχή. Από την άλλη, ο Χίτλερ, εξακολουθούσε να βλέπει συμφέρον στο σρταβομουτσουνιασμένο πρόσωπο του Πούζτι, επομένως τον κρατούσε πλάι του έως ότου “ρουφήξει” ότι ακόμα μπορούσε από αυτόν. Ήταν άλλωστε ένα ακόμα ταλέντο του Χίτλερ να εκμεταλλεύεται ανθρώπους που εξυπηρετούσαν τα γούστα του και εν συνεχεία να τους εγκαταλείπει. Όταν λοιπόν η περίοδος αυτή πέρασε ανεπιστρεπτί , ο πόλεμος είχε για τα καλά μπει στην καθημερινότητα της υφηλίου ολόκληρης. Ο Χανφστένγκλ βρέθηκε εξόριστος στις ΗΠΑ, παρατημένος από το μεγάλο του πρότυπο και απαξιωμένος από κάθε κοινωνικό τίτλο που κάποτε κουβαλούσε. Κι εκεί είναι που γίνεται η μεγάλη ανατροπή στη βιογραφία του. Απογοητευμένος πλέον όσο ποτέ, έχοντας κάνει τα πάντα για να κερδίσει και πάλι την εύνοια του Χίτλερ, αλλά και αγωνιώντας για τον μονάκριβο γιο του που πολεμούσε στο πλευρό της Αμερικής, σε μια γνωριμία του με τον Ρούσβελτ αποφασίζει να γίνει ο προσωπικός του πληροφοριοδότης. Ο άλλοτε Μποέμ “ανθρωπάκος” όπως τον αποκαλούσαν υποτιμητικά τα στελέχη του Γ’ Ράιχ, έπαιξε σπουδαίο ρόλο στις σελίδες της ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς εκτός των άλλων υπήρξε άριστος γνώστης της πολιτικής του Ναζιστικού κόμματος, καθώς και της ίδιας της ψυχοσύνθεσης του Χίτλερ.
Μέσα στο ομώνυμο βιβλίο του Snegaroff και έχοντας σαν κεντρικό πρωταγωνιστή τον Πούζτι, βγαίνουν στο φως αποκαλυπτικές πτυχές της προσωπικότητας του Χίτλερ και των συνεργατών του. Φαντάζει απίστευτη η επιρροή και τα μέσα που χρησιμοποίησε ο δικτάτορας για να περάσει τις ιδεολογίες του σε έναν ολόκληρο λαό και τελικά να πετύχει τους στόχους του. Μέχρι και ο Πούζτι, ένας άνθρωπος τόσο προσηλωμένος στην προσωπικότητα του Χίτλερ, δεν ξεκαθάρισε ποτέ -ακόμη και μέσα του- αν ταυτίστηκε με τις κοινωνικοπολιτικές απόψεις του Χίτλερ ή αν απλώς ήταν ένας “τρελά ερωτευμένος” άνθρωπος με τη γοητεία και την επιρροή που συνήθιζε να ασκεί ως περσόνα πρώτα κι έπειτα ως πολιτικός. Ίσως δεν κατάλαβε ποτέ τι ήταν ο Χίτλερ γι αυτόν…
Eν τέλει, ήταν ο Χανφστένγκλ ένας αφελής άντρας που πήγαινε όπου τον τραβούσε ο άνεμος, η εξουσία και η μποέμικη ζωή; Ή έδρασε μήπως με κίνητρο την πονηριά και τελικά το δικό του συμφέρον; Όπως και να έχει το Πούζτι αποτελεί ένα βιβλίο ντοκουμέντο για τις αιματοβαμμένες σελίδες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια βιογραφία που άξιζε να γνωρίζει το αναγνωστικό -και μη- κοινό.
