Η Δήμητρα Ιωάννου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Η μελέτη των ανθρώπινων σχέσεων, συμπεριφορών και διαδράσεων ανέκαθεν τη γοήτευε, ενώ το γράψιμο είναι το μεγάλο της πάθος. Η αγάπη της για την Ελλάδα είναι ριζωμένη βαθιά, γι’ αυτό και ερευνά επίμονα τη λαογραφία και τα μυστικά κάθε γωνιάς της.
Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν τα βιβλία της «Κασσάνδρα – Το μυστικό της σιωπής» (2013), «Το τραγούδι της Αννέτας» (2014), «Βαλεντίνα, η γητεύτρα των Αθηνών» (2016), «Οι γιοι της γαλανής κυρίας» (2017), «Η κληρονόμος του ποταμού» (2018) και «Νυχτερινή Αφροδίτη» (2019). Τον Νοέμβριο του 2020 κυκλοφόρησε το έβδομο, κατά σειρά, βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου με τίτλο «Ο χορός της θεάς».
Η Δήμητρα Ιωάννου προτείνει στους αναγνώστες του Maxamg, τα 10 ελληνικά αριστουργήματα που σημάδεψαν τα νεανικά της χρόνια.
Η Μεγάλη Χίμαιρα, του Μ. Καραγάτση
Με σημάδεψε ο αφανιστικός έρωτας της Μαρίνας και του Μηνά που κατάκαψε τα πάντα στο πέρασμα του. Θυμάμαι είχα νιώσει να ματώνει η ψυχή μου από τα συντρίμμια που άφησε πίσω του.
Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια, του Στρατή Μυριβήλη
Μαγευτικές περιγραφές του νησιού, ολοζώντανοι χαρακτήρες και μια σύγκρουση ανάμεσα στα απαγορευτικά πρέπει και στον έρωτα που θεριεύει ανάμεσα στη Μάρμω και στο Λεωνή.
Αιολική Γη, του Ηλία Βενέζη
Ένα νοσταλγικό βιβλίο για τις χαμένες πατρίδες. Μύθοι και θρύλοι της Ανατολής και ένα ψηφιδωτό ηρώων και γεγονότων, ζυμωμένων με τις αξίες που είχε δημιουργήσει η ψυχή του ελληνικού στοιχείου που άνθιζε στα ευλογημένα χώματα.
Φόνισσα, του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Η μοίρα της γυναίκας εκείνης της εποχής που διαπνέει όλο το έργο και το συγκλονιστικό ψυχογράφημα της Φραγκογιαννούς που σκοτώνει τα θηλυκά βρέφη για να τα απαλλάξει από τα άγρια δεινά του μέλλοντος αναδεικνύει τη νουβέλα του Παπαδιαμάντη ως ένα από τα πιο δυνατά έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Ο ζητιάνος, του Ανδρέα Καρκαβίτσα
Έμπειρος ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής, ο Καρκαβίτσας χρησιμοποιεί την πένα του ως νυστέρι για να τεμαχίσει και να μελετήσει τις πτυχές της σύνθετης προσωπικότητας του Ζητιάνου του Τζιριτόκωστα. Ενός επαγγελματία απατεώνα που μετέρχεται πλήθος τακτικές για να απομυζήσει τους απλούς εύπιστους ανθρώπους.
Το αμάρτημα της μητρός μου, του Γεώργιου Βιζυηνού
Όταν το πρωτοδιάβασα θυμάμαι πως είχα συγκλονιστεί με το γεγονός που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του διηγήματος αλλά και με το βαθμό της φρίκης που σίγουρα θα βίωνε κάθε γυναίκα στη θέση της μητέρας. Απλά αριστουργηματικό!
Λωξάντρα, της Μαρίας Ιορδανίδου
Πώς γίνεται να μην αγαπήσει κάποιος τη Λωξάντρα; Η καλόκαρδη πληθωρική Κωνσταντινουπολίτισσα παίρνει στοργικά τον αναγνώστη από το χέρι και τον μυεί στις σχέσεις των ανθρώπων μιας άλλης εποχής, στις γεύσεις των τοπικών μερακλίδικων εδεσμάτων, στις ευωδιές των μπαχαρικών και στις μελωδίες της Πόλης που τόσο αγάπησε κι έζησε εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της.
Η αίθουσα του θρόνου, του Τάσου Αθανασιάδη
Μοναδικό μυθιστόρημα, πολυεπίπεδοι χαρακτήρες, έντονα συναισθήματα και φοβερά, καλά κρυμμένα μυστικά. Η αμαρτία και η μεταμέλεια χορεύουν χέρι-χέρι ποθώντας την εξιλέωση.
Το τρίτο στεφάνι, του Κώστα Ταχτσή
Το εμβληματικό έργο του Κώστα Ταχτσή. Η αμεσότητα της Νίνας και της Εκάβης. Τα στεφάνια τους, οι ιστορίες και τα γεγονότα της ζωής τους. Τα πάθη, οι καημοί και οι έρωτες συνθέτουν μια τόσο ανάγλυφη πραγματικότητα που σε κάνει να μη μπορείς αλλά και να μη θέλεις να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια σου.
Όφις και κρίνο, του Νίκου Καζαντζάκη
Κλείνω μαζί του γιατί τον θαυμάζω απεριόριστα. Δεν αναφέρομαι εδώ στα πιο γνωστά του αριστουργήματα αλλά σε ένα έργο που ολοκλήρωσε σε ηλικία 20 ετών με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή. Με συγκλόνισε το δίπολο έρωτας θάνατος που διαπερνά σαν ηλεκτρικό ρεύμα την ψυχή του συγγραφέα και του αναγνώστη, καθώς και το φλογερό χειμαρρώδες πάθος του απόλυτου έρωτα.
