Ακούς τη λέξη «βιβλίο» κι ο νους ανακαλεί λέξεις και φράσεις τους. Τα συναντάς σε κάθε σου βήμα στον κόσμο, σε μικρές στιγμές απ’ τις τυχαίες συναντήσεις, όταν προσπαθείς να διαβάζεις τα χαραγμένα καθίσματα στο μετρό, στα γκράφιτι της γειτονιάς, όταν κλείνεις τα μάτια για να αφεθείς και οι εικόνες συνοδεύονται από λέξεις. Κάθε που θες να γράψεις και ξέρεις ότι είναι εκεί να σε περιμένουν οι άδειες σελίδες τους.
Ο Γιώργος Σπυράκης προτείνει στους αναγνώστες του Maxmag, 10 βιβλία που αξίζουν να ζουν ανάμεσά μας.
Ζωή, οδηγίες χρήσεως | Ζωρζ Περέκ
Το παζλ δεν είναι μοναδικό παιχνίδι: κάθε κίνηση που κάνει ο παίχτης του παζλ, ο κατασκευαστής του παζλ την έχει κάνει πριν απ’ αυτόν, κάθε κομμάτι που ο παίχτης το πιάνει και το ξαναπιάνει, που το εξετάζει, που το χαϊδεύει, κάθε συνδυασμός που δοκιμάζει και ξαναδοκιμάζει, κάθε ψηλάφηση, κάθε διαίσθηση, κάθε ελπίδα, κάθε απογοήτευση, έχουν αποφασιστεί, έχουν υπολογιστεί κι έχουν μελετηθεί απ’ τον άλλον.
Ασκητική | Νίκος Καζαντζάκης
Περιμάζωξε στην καρδιά σου όλες τις τρομάρες, ανασύνθεσε όλες τις λεπτομέρειες. Ένας κύκλος είναι η λύτρωση, κλείσε τον!
Ο εαυτός | Κωστής Παπαγιώργης
Η γεύση, σαν σκοπιά εντός του στόματος, επέχει θέση τελωνείου που επιτρέπει και απαγορεύει, δίνει πασαπόρτι ή σηκώνει μαύρη παντιέρα υποψιαζόμενη κάποια απειλή. Γενικά το στόμα –ως κεντρική είσοδος του σώματος– περιφρουρείται νυχθημερόν, γι’ αυτό βέβαια μας είναι δύσκολο, για την ακρίβεια απαγορευμένο, να φάμε κάτι χωρίς να το βλέπουμε.
Ντέμιαν | Έρμαν Έσσε
Γιατί η ανθρωπότητα είχε κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο για να χάσει την ψυχή της.
Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας | Κάρλο Μ. Τσιπόλλα
Ο πρώτος βασικός νόμος της ανθρώπινης ηλιθιότητας υποστηρίζει χωρίς αμφισημίες πως: πάντα και νομοτελειακά όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία.
Δοκίμια | Έντγκαρ Άλαν Πόε
Δείτε αυτόν τον μηχανισμό της ηθικής σύμφωνα με τον οποίο η απλότητα ενός παιδιού μπορεί ν’ ανατρέψει τη σοφία ενός ενήλικα.
Αμόκ | Στέφαν Τσβάιχ
Να με παρακαλέσετε να σας προσφέρω τη βοήθειά μου, σαν άνθρωπος προς άνθρωπο… Δεν είμαι μόνο γιατρός, δεν έχω μόνο ώρες ιατρείου… έχω κι άλλες ώρες… ίσως να ήρθατε σε μία απ’ αυτές τις ώρες.
Έθιμα ταφής | Χάνα Κεντ
Και τα πλάσματα πρέπει κανείς να τ’ αγαπάει για τη σοφία τους, όταν δεν μπορεί να τ’ αγαπήσει για την καλοσύνη τους.
Επιστολές | Χ. Φ. Λάβκραφτ
Οι άξεστοι συγγραφείς χρησιμοποιούν το παλιό κόλπο να αποκαλούν μια κρυμμένη φρίκη «υπερβολικά τερατώδη για να μπορεί να περιγραφεί», απλώς ως δικαιολογία για να μην συγκροτούν και οι ίδιοι κάποια σαφή εικόνα της υποτιθέμενης φρίκης. Αλλά ο ασκημένος συγγραφέας που ξέρει τι κάνει, μπορεί συχνά να υπαινίσσεται κάτι με περισσότερη αποτελεσματικότητα απ’ όση θα είχε το ίδιο το πράγμα αν λεγόταν ανοιχτά.
Ηθική | Μπαρούχ Σπινόζα
Κάθε πράγμα όσο εξαρτάται από αυτό εμμένει στο είναι του.
Σχετικά με τον συγγραφέα
Ο Γιώργος Σπυράκης, δικηγόρος, συγγραφέας, επιμελητής-διορθωτής λογοτεχνικών κειμένων και απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Δημιουργικής Γραφής , του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Διοργανώνει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, είναι εθελοντικά υπεύθυνος της δράσης για τη δημιουργική γραφή στο παράρτημα του «ΚΕΘΕΑ εν δράσει» στις φυλακές Κορυδαλλού και παλαιότερα στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας που φιλοξενείται στις φυλακές.
Ο Γιώργος Σπυράκης έχει συμμετοχές στα Διεθνή Συνέδρια Δημιουργικής Γραφής (εισηγήσεις: «Φοβικός Ρεαλισμός στη λογοτεχνία», «Κωστής Παπαγιώργης», «Δημιουργική Γραφή στις φυλακές»), αρθρογραφεί, γράφει θεατρικά και ταξιδεύει.
Βιβλία του Γιώργου Σπυράκη που έχουν εκδοθεί:
- Δεκαεπτά φορές | αφηγήματα (LIBRON Εκδοτική, 2017)
- Ε.σύ | μυθιστόρημα (LIBRON Εκδοτική, 2016)
- Μικρές φοβίες | διηγήματα (Ίαμβος, 2013)
