Συχνά, λέω πως αγαπώ ένα βιβλίο ή πως με σημαδεύει, όταν η ουσιαστική ανάγνωση αρχίζει μετά το τέλος του. Όταν, δηλαδή, αυτό το βιβλίο με προβληματίζει, με «βασανίζει» μπορώ να πω, για καιρό. Όταν μου «επιβάλλει» να επανέρχομαι συχνά στις σελίδες του επανεξετάζοντας τις συμπεριφορές των ηρώων, τις κοσμοθεωρίες τους, τη θελκτική αφήγηση. Τρέφω, ίσως λόγω των σπουδών μου, μια μεγαλύτερη αγάπη για τη νεοελληνική λογοτεχνία, γι’ αυτό και οι προτάσεις μου κατευθύνονται κατ’ αποκλειστικότητα σε έργα Ελλήνων συγγραφέων, καλύπτοντας, βέβαια, ένα αρκετά μεγάλο χρονικό άνυσμα.
Οι σκλάβοι στα δεσμά τους, του Κωνσταντίνου Θεοτόκη
Ξεκινώ από ένα μυθιστόρημα που θεωρώ ως κορυφαίο του συγγραφέα του. Μέσα από τους Σκλάβους, ο Θεοτόκης πετυχαίνει αριστοτεχνικά να καταδείξει την αλλαγή της κοινωνικής πραγματικότητας. Η αριστοκρατία, που βρίσκεται στη δύση της και η ανατέλλουσα αστική τάξη, συγκρούονται αναπόφευκτα, καθορίζοντας την αμείλικτη αυτή αλλαγή.
Η τιμή και το χρήμα, του Κωνσταντίνου Θεοτόκη
Μένοντας στον Θεοτόκη, έρχομαι στο διασημότερο ίσως έργο του. Οι σοσιαλιστικές του ιδέες και οι ιδέες περί χρήματος διατρέχουν όλο το μυθιστόρημα. Το χρήμα μπαίνει ανυπέρβλητο εμπόδιο στην αγάπη και την αλλάζει, ευτελίζει τον άνθρωπο και τον έρωτα. Οι αξίες του έργου αυτού παραμένουν σίγουρα διαχρονικές.
Δίχως Θεό, του Άγγελου Τερζάκη
Το μυθιστόρημα αυτό έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα λαμπρότερα δείγματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Είναι ένα έργο μιας μεσοπολεμικής Αθήνας που βρίσκεται σε κατήφεια, όπως τη συναντάμε συνήθως στα έργα του Τερζάκη. Και μέσα σ’ αυτή την Αθήνα, ο πρωταγωνιστής του πασχίζει να βρει τη θέση του στον κόσμο και να αναθρέψει δυο ψυχές. Ο στοχασμός του μυθιστορήματος αυτού, δεν υπάρχει περίπτωση να μην προβληματίσει τον αναγνώστη για τον δικό του κόσμο.
Καγκελόπορτα, του Ανδρέα Φραγκιά
Ένα βιβλίο άκρως ρεαλιστικό, όπου το ιδιωτικό και το δημόσιο συμπλέκονται, μέσα σε μια «φτωχική αυλή» των Αθηνών. Ο φόβος του ανθρώπου, η συνομιλία του με την πραγματικότητα στην οποία ζει, καθώς και μια σειρά υπαρξιακών ερωτημάτων, ξεδιπλώνονται στο κορυφαίο αυτό έργο του Φραγκιά.
Αρχαία σκουριά, της Μάρως Δούκα
Άλλο ένα μυθιστόρημα, που έχει ήδη χαρακτηριστεί ως «διαμάντι» από τη λογοτεχνική κριτική, είναι η «Αρχαία Σκουριά», της νεαρής τότε, Μάρως Δούκα. Η αφήγηση της πρωταγωνίστριας, άμεση και ημερολογιακή, επιτυγχάνει μια βαθιά κατάθεση ψυχής για μια από τις ζοφερότερες εποχές της νεότερης Ελλάδας, την περίοδο της δικτατορίας. Ένα από τα βιβλία στα οποία κυριολεκτικά η συγγραφέας «σκύβει με ευλάβεια πάνω από την εποχή του».
Τα σιλό, του Βασίλη Βασιλικού
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από τον Βασίλη Βασιλικό σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών. Είναι ένα έργο για την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής στην Ελλάδα, ένα από τα λίγα που γράφτηκαν ποτέ, και διακατέχεται από μια παράδοξη συγγραφική ωριμότητα. Η εκπληκτική κινηματογραφική εισαγωγή του μυθιστορήματος αυτού είναι από τις πλέον αλησμόνητες της νεοελληνικής γραμματείας.
Ο ταχυδρόμος, του Γιώργου Παπαδάκη
Ένα μυθιστόρημα τόσο σπουδαίο μέσα στην «απλότητά» του. Η ζωή ενός ταπεινού ταχυδρόμου, σφιχτοδεμένη με κοινωνικές αλυσίδες. Η επερχόμενη ανατροπή μας προβληματίζει, μας γοητεύει και μας καλεί να γνωρίσουμε τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής με τρόπο δωρικό, λιτό, ευθύ. Ένα βιβλίο βραβευμένο με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος 2019.
Ενάμισι δευτερόλεπτο φως, του Γιάννη Μακριδάκη
Το «Ενάμισι δευτερόλεπτο φως» είναι το πιο πρόσφατο έργο του συγγραφέα και φυσικού καλλιεργητή, Γιάννη Μακριδάκη. Αποτελεί μια άκρως λυρική νουβέλα, με μακροπερίοδο λόγο και διάθεση ενδοσκόπησης και αναστοχασμού, από πλευράς του πρωταγωνιστή, που αναπόφευκτα περνά και στον αναγνώστη.
Ακίνδυνος, της Αφροδίτης Μανουσάκη
Ο «Ακίνδυνος» είναι ένα, κατά βάση, αστυνομικό βιβλίο με αγωνιώδη και καθηλωτική πλοκή. Η Μανουσάκη, όμως, πετυχαίνει κάτι παραπάνω από αυτό. Με ένα άκρως ρεαλιστικό, και σε αρκετά σημεία σαρκαστικό, ύφος συνθέτει μια ιστορία που ακουμπά τόσο βαθιά στην Ελλάδα της κρίσης και τόσο εύστοχα στην παρακμή μέρους του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου. Οι ήρωές της αποτελούν λογοτεχνικές περσόνες ανθρώπων πέρα για πέρα αληθινών, που πάσχουν μέσα σ’ ένα χάος να διαμορφώσουν την ηθική τους.
Η κρύπτη του Βιτάλ, του Κώστα Θεολόγου
Από τις πρώτες σελίδες του κειμένου ξεχώρισα μια ισορροπία. Τη θελκτική δύναμη ενός πεζογραφήματος που ισορροπεί ανάμεσα στο στοχασμό και την ιστορία, την άλλοτε δοκιμιακή και άλλοτε λυρική γλώσσα, τις περιγραφές, που γίνονται κάποτε σκληρές και κάποτε ντελικάτες.
Σχετικά με τον συγγραφέα
Ο Κωνσταντίνος Πέττας γεννήθηκε στην πόλη των Τρικάλων το Νοέμβρη του 1999. Από το 2017 και έπειτα ζει στην Αθήνα. Σπουδάζει στη Φιλοσοφική Σχολή, στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στη Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία. Από μικρός ασχολήθηκε µε την ποίηση, έχοντας συμμετάσχει και διακριθεί σε πανελλήνιους ποιητικούς διαγωνισμούς, ενώ ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες. Τον Μάιο του 2020 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Ο Πέμπτος ιερός πόλεμος» από τις εκδόσεις Πηγή. Ο Κωνσταντίνος Πέττας έχει παρακολουθήσει σεμινάρια σεναριογραφίας από την Ε.Σ.Ε. Αρθρογραφεί τακτικά στο περιοδικό MAXMAG, στη στήλη του βιβλίου, για θέματα σχετικά με τη λογοτεχνία καθώς και για κριτικές βιβλίων.
