Κώστας Ακρίβος: 10 αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας

Ο Κώστας Ακρίβος γεννήθηκε στις Γλαφυρές Μαγνησίας το 1958. Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του χωριατόπαιδο, καθώς όπως έχει πει “δεν με κρατάει η πόλη και το διαμέρισμα. Θέλω να φεύγω και να οδοιπορώ στα βουνά.” Ως φοιτητής είχε το όνειρο να γίνει ποδοσφαιριστής, όμως η αυτοκτονία ενός στενού φίλου του τον οδήγησε στη συγγραφή ενός διηγήματος προκειμένου να εκτονώσει την ταραχή του. Σήμερα έχει εκδώσει 14 αφηγηματικά βιβλία και έχει πάρει μέρος στη συγγραφή συλλογικών εκδόσεων, ανθολογιων και δύο σχολικών βιβλίων. Έχει διδάξει φιλολογικά μαθήματα σε Γυμνάσιο και Λύκειο και το 2013 ανέβηκε το θεατρικό του έργο “Ο γηραιός πατήρ μου” σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του, “Τελευταία νέα από την Ιθάκη”, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, ενώ το επόμενο βιβλίο του με τίτλο «Γάλα Μαγνησίας» θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ στις 4 Οκτωβρίου. Επικοινωνώντας με τον κύριο Κώστα Ακρίβο μοιράστηκε μαζί μας δέκα τίτλους από αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.

1. Αλεξανδρινό κουαρτέτο –  Λόρενς Ντάρελ

Ο Λόρενς Ντάρελ, αφού πρώτα έχει περάσει τα νεανικά του χρόνια στην Κέρκυρα και έχει θητεύσει ενεργά στο μεσογειακό φως, ακτινογραφεί την Αλεξάνδρεια και τους ανθρώπους της, όπως έκανε άλλωστε και ο «δικός μας» Στρατής Τσίρκας. Πάθη, ύποπτες συναλλαγές, σώματα που αλλάζουν ταχύτατα θερμοκρασία και έρωτες, ο αχός της ιστορίας, μια πόλη που αρνείται να πεθάνει.

2. Καπούτ & Το δέρμα –  Κούρτσιο Μαλαπάρτε

Πόσο σκληρός και άδικος είναι ο άνθρωπος όταν τον μεθάει το αίμα; Με αφορμή τα συμβάντα του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου, ένας Ιταλός με αμφιλεγόμενο χαρακτήρα αλλά ατσαλένια πένα, ο Κούρτσιο Μαλαπάρτε, βαδίζει στα καθημαγμένα χώματα της Ουκρανίας και της αμαρτωλής Νάπολης και γλαφυρότατα λογοτεχνεί ό,τι βλέπει και ό,τι διαισθάνεται πως κρύβεται πίσω από το παραβάν του πολέμου.

3. Η πείνα – Κνουτ Χάμσουν

Ο πρωταγωνιστής της Πείνας του Κνουτ Χάμσουν αποτελεί μία από τις πιο εμβληματικές μορφές του παγκόσμιου λογοτεχνικού χάρτη. Η ένδειά του δεν κρύβεται, ούτε, άλλωστε, νοιάζεται να τη σκιάσει κάτω από την υποκρισία μιας κοινωνίας εν αφθονία. Αναζητεί εναγώνια την τροφή, τη στέγη, την τρυφερότητα. Σπάνια βρίσκει το ένα, ακόμα πιο σπάνια τα δύο από αυτά. Για να κατορθώσει την τριάδα, ούτε λόγος.

Advertisements

4. Το μαγικό βουνό & Θάνατος στη Βενετία, – Τόμας Μαν

Η αρρώστια και ο έρωτας, η ζωή και ο θάνατος, το σώμα και η ψυχή. Δεν είναι τυχαίο που ο μόνος κατάλληλος και επιδέξιος να τα καταγράψει με τόση διεισδυτικότητα είναι ο κορυφαίος Τόμας Μαν.

5. Καθεδρικός ναός – Ρέιμοντ Κάρβερ

Ο Ρέιμοντ Κάρβερ δίκαια θεωρείται ο πατέρας της αναγέννησης του διηγήματος (short story). Χρησιμοποιεί ακριβώς τις λέξεις που χρειάζεται• ούτε μία παραπάνω ούτε κάποια που να λείπει. Η ζωή χρειάζεται έναν καθρέφτη που να μη λέει το παραμικρό ψέμα, κι αυτόν τον καθρέφτη ο Κάρβερ τον στιλβώνει με το απαράμιλλο πεζογραφικό του ύφος.

6. Η εποχή της δωρεάς – Ανάμεσα στα δάση και τα νερά – Ατέλειωτος δρόμος, Πάτρικ Λη Φέρμορ

Φαινόμενο! Έφηβος ο Π. Λ. Φέρμορ αποφασίζει να εγκαταλείψει τις συμβατικότητες μιας αστικής ζωής και ξεκινάει να διασχίσει οδοιπορώντας την Ευρώπη για να καταλήξει στην Κωνσταντινούπολη. Η Ευρώπη του μεσοπολέμου είναι μια ήπειρος γεμάτη θαύματα, άλλα εξαίσια και άλλα οδυνηρά. Οι άνθρωποί της, η επίγεια απεικόνιση της κόλασης και του παράδεισου. Ο Φέρμορ δεν αρκείται στο βύζαγμα με τις αισθήσεις μιας τέτοιας τύχης, αλλά τολμά και την καταγράφει σε μια τριλογία που θα μείνει στους αιώνες.

7. Το βαμμένο πουλί – Γιέρζι Κοζίνσκι

Για τα μάτια ενός ανήλικου ο πόλεμος είναι κάτι παραπάνω από τη φρίκη: είναι η συνειδητοποίηση πως ο άνθρωπος είναι, όταν το επιβάλλουν οι καταστάσεις, το πλέον επονείδιστο ζώο. Τα όσα διηγείται ο Κοζίνσκι μπορεί να ανατριχιάζουν έναν σημερινό αναγνώστη, ωστόσο διαθέτει το αξεπέραστο ταλέντο της αφήγησης που ναι μεν πονάει αλλά ταυτόχρονα καθαίρει.

8. Μ΄ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει – Άλις Μονρό

Η νομπελίστρια Άλις Μονρό σ’ αυτή τη συλλογή διηγημάτων ψυχογραφεί ακραίες καταστάσεις της καθημερινότητας και αποδεικνύει ότι το συνηθισμένο, το απλό, το εύκολο, η στιγμή, η χειρονομία και γενικά καθετί δεδομένο και αυτονόητο μόνο σαν τέτοια δεν πρέπει να τα θεωρούμε, άρα ούτε να τα προσπερνάμε με βιασύνη και αλαζονεία.

9. Ρώτα τη σκόνη – Τζον Φάντε

Ο Μπουκόβσκι το δήλωσε ευθαρσώς• ο Τζον Φάντε ήταν εκείνος που πάνω στα λογοτεχνικά ίχνη του πάτησε για να βρει και ο ίδιος τον βηματισμό του. Στο Λος Άντζελες της δεκαετίας του ’30 ο ανέστιος ήρωας ονειρεύεται πώς και πότε θα γίνει συγγραφέας, γράφοντας συνεχώς και σβήνοντας, αλλά και μεθώντας, αγαπώντας, οδηγώντας τις αντοχές του στα άκρα.

10. 4 3 2 1 – Πολ Όστερ

Ίσως το κορυφαίο αμερικάνικο μυθιστόρημα των τελευταίων δεκαετιών. Οι τέσσερις εκδοχές ζωής ενός και μόνο προσώπου, του Φέργκιουσον. Πώς θα ήταν η ζωή του αν… Τι θα γινόταν αν… Τι ρόλο έπαιξε η τύχη όταν… Γιατί δεν… Πολλοί κριτικοί, είτε στην Αμερική είτε στην Ευρώπη, το θεωρούν σαν το διάδοχο μυθιστόρημα του «Μόμπι Ντικ». Επικίνδυνα εθιστικό: ξεκινάς την πρώτη σελίδα και γρήγορα χάνεσαι εκεί μέσα, αδιαφορώντας για τα πάντα και τους πάντες γύρω σου.