Νίκος Καρμοίρης : 10 βιβλία Ελλήνων συγγραφέων που ξεχώρισα

Ο Νίκος Καρμοίρης γεννήθηκε το 1989 στη Σπάρτη και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία στο τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής ΕΚΠΑ και συνεχίζει τις σπουδές του στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στην Καλαμάτα. Ασχολείται ενεργά με τα κοινά από την εφηβεία του έχοντας αναλάβει θέσεις ευθύνης σε πολιτιστικούς και αθλητικούς φορείς. Αρθρογραφεί από τα φοιτητικά του χρόνια στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Έχει εκδώσει μια ιστορική έρευνα και έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα. Κείμενά του έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ το πρώτο του παραμύθι, «Ο Γίγαντας», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

Γιάννης Ξανθούλης – Την Κυριακή έχουμε γάμο (εκδ. Διόπτρα)

Ο Γιάννης Ξανθούλης χάρισε στο αναγνωστικό κοινό ίσως το καλύτερο βιβλίο της συγγραφικής του πορείας. Πρωταγωνιστές ο χρόνος, η μνήμη, μια μητέρα κι ο γιος της κι ένα «χρονοτρένο»˙ πρωταγωνιστικοί κομπάρσοι δεκάδες επαρχιακές μορφές της ελληνικής κουλτούρας, μπλέκονται σε μία ιστορία με παρακλάδια, στον αγαπημένο χώρο του συγγραφέα, το βορειοελλαδίτικο τοπίο. Χιούμορ, νοσταλγία, λύπη, προσμονή και το χαρακτηριστικό ύφος του συγγραφέα συνθέτουν το παζλ των συναισθημάτων και συγκρούονται με το τετελεσμένο και το πεπρωμένο. Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα που διαβάζεται σχεδόν απνευστί. Το διάβασα ένα καλοκαιρινό πρωινό Κυριακής, μερικές ώρες πριν να… έχω γάμο!

Advertisements

Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης – Η φωνή μέσα μου (εκδ. Πνοή)

Μία; Μόνο μία; Πολλές εσωτερικές φωνές γιγαντώνονται και παλεύουν να αναδυθούν στην επιφάνια, να ξεσπάσουν! Ένας εσωτερικός μονόλογος που σταδιακά μετατρέπεται σε αφήγηση, με μια σειρά  εναλλαγών: η σκέψη με την παραίσθηση, το πραγματικό με το φαντασιακό, και το παρελθόν με το παρόν ταυτίζονται, συγκρούονται και μετριούνται με τις ισορροπίες στον ψυχικό κόσμο του πρωταγωνιστή. Ένα βιβλίο μαρτυρία, την οποία καταγράφει με ζωντάνια και γλώσσα ρέουσα ο Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης, μην αφήνοντας άλλα περιθώρια στον αναγνώστη, παρά μόνον να το διαβάσει μονορούφι!

Σπύρος Σμυρνής – Ανθρώπων σκιές (εκδ. Πνοή)

Αν είσαι καψούρης με την Αθήνα, αυτό το βιβλίο είναι για σένα. Διαβάζοντας ξεπετάγονται εικόνες σχηματοποιημένες ήδη στο νου: κάποιο μπαράκι -συνήθως από εκείνα τα κρυμμένα στην πρωτεύουσα-, δρόμοι φωτισμένοι με τα κίτρινα φώτα τους γύρω από την Πατησίων, τα Εξάρχεια και αλλού˙ ξεφυλλίζεις κι οι σελίδες μυρίζουν ένα τελευταίο ποτό -συνήθως βότκα ή ουίσκι-, τα γράμματα μετατρέπονται σε νότες και ‘κείνες σε μουσική ροκ.

21 διηγήματα για σκιές που κάποτε υπήρξαν άνθρωποι σε χώρους και χρόνους εκεί όπου ευδοκιμούν οι σκιές! 21 διηγήματα, το καθένα και μια ξεχωριστή βόλτα υπό το κίτρινο φως και τα πάθη της πόλης.

Δημήτρης Πετσετίδης – Ο Σάμπατες ζει (εκδ. Νεφέλη)

… και άλλες ιστορίες του γλυκού νερού, είναι ο υπότιτλος του βιβλίου κι ο Πετσετίδης επιλέγει το γνώριμο για εκείνον τοπίο της Λακεδαίμονος ως τόπο δράσης των ηρώων του. Ιστορίες ντυμένες με ηθογραφικά στοιχεία και πρωταγωνιστές –φανταστικοί ή πραγματικοί– που  μοιάζουν να ταλαντεύονται ανάμεσα στο αληθινό και το ονειρικό. Δεκατέσσερα διηγήματα, που είναι, ή μοιάζουν να είναι, αληθινά, ίσως και κάποια απ’ αυτά ελαφρώς βιωματικά, έχουν τις ρίζες τους στην περίοδο της «Κατάστασης» ή και λίγο μετά από αυτή. Άλλωστε ο συγγραφέας, παιδί του εμφυλίου, είναι επηρεασμένος στο σύνολο του έργου του από την «Κατάσταση», την οποία αποδίδει ως παρατηρητής με την ανάλογη περιγραφική απόσταση.

Άγγελος Καλαμούτσος – Ρόδα είναι (εκδ. Πνοή)

Πρόκειται για ένα ανατρεπτικό μυθιστόρημα και το διαπιστώνει κανείς από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Σε ξαφνιάζει και σε συγκλονίζει με τέτοιο τρόπο που μόλις ολοκληρώνεις το ένα κεφάλαιο δεν μπορείς να αντισταθείς και προχωράς στο επόμενο. Οι συχνές εναλλαγές χώρου/χρόνου και η γλαφυρή γλώσσα σε κρατούν σε εγρήγορση. Εντέχνως λίγο πριν το τέλος σου καλλιεργεί την εντύπωση πως η ιστορία έχει κενά, πριν εν τέλει σου αποκαλύψει ένα μεγάλο μυστικό. Φράσεις που μοιάζουν με γνωμικά σε οδηγούν να εμβαθύνεις και να αναζητήσεις τα πραγματικά νοήματα, πέρα από την επιδερμική αφήγηση μιας ιστορίας. Και πράγματι, ο συγγραφέας γράφει έναν ύμνο στη ζωή και την αγάπη. Αντέχεις να αναζητήσεις τα ουσιώδη νοήματα εντός κι εκτός βιβλίου;

Κώστας Λεϊμονής – Εκτός ύλης Ή ο μονόλογος ενός καθ’ ομολογία παράλογου (εκδ. Κριτική)

Σίγουρα οι περισσότεροι έχουν δει ένα μικρό απόσπασμα από την παράσταση που ανέβηκε στη Βουλή με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση. Πρόκειται για ένα δυναμικό θεατρικό κείμενο στο όλο του, είτε το παρακολουθήσεις είτε το διαβάσεις. Όσοι έχασαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παράσταση, αξίζει να διαβάσουν το κείμενο. Ο Λεϊμονής εκπροσωπεί μια γενιά ζορισμένη, τη γενιά της κρίσης, τη δική μας γενιά, και βάζει στο στόμα του πρωταγωνιστή του όλα όσα θα θέλαμε να πούμε ή να ακούσουμε από τον πολιτικό κόσμο. Ακομμάτιστο, απαλλαγμένο από πάθη και ιδεοληψίες, βαθιά πολιτικοποιημένο, άκρως ενωτικό, δεν μπορεί να μη σε συγκινήσει, να μη σε προβληματίσει, να μη σε θυμώσει, παρά μόνο αν είσαι απολιτίκ. Προσωπικά, δάκρυσα…

Γιώργος Σγουρός – Θα μου πεις… ένα όνειρο (εκδ. Χάρτινη Πόλη)

Ο Γιώργος Σγουρός γράφει και εικονογραφεί μια ιστορία γεμάτη ευαισθησία και τρυφερότητα για τις οικογενειακές σχέσεις, τα συναισθήματα που πηγάζουν από αυτές και την ανεκτίμητη αξία των μικρών οικογενειακών στιγμών. Πηγή έμπνευσης οι κόρες του κι η επιθυμία τους να τους πει ένα… όνειρο για να κοιμηθούν. Πρωταγωνίστρια της ιστορίας η Ευγενία που θέλει να κοιμηθεί και χρησιμοποιεί τη φαντασία της για να νυστάξει. Κι έτσι αντί για τον ύπνο, την επισκέπτονται και περνούν από το δωμάτιό της χιλιάδες πεφταστέρια, πιγκουίνοι, προβατάκια, ψάρια κι ένα ολόκληρο εξωτικό δάσος! Ο εικονογράφος και συγγραφέας δημιουργεί ένα τρυφερό παραμύθι για παιδιά και γονείς…

Κυριάκος Χαρίτος – Ο μικρός Μανού και το φεγγάρι, εικονογράφηση Ντανιέλα Σταματιάδη (εκδ. Ποταμός)

Αδύνατο να φλυαρήσεις για ένα παραμύθι που χρησιμοποιεί ελάχιστες μόνον λέξεις για να μεταφέρει πλήθος μηνυμάτων, να συγκινήσει και να κινητοποιήσει το νου. Ιδιαίτερη η εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη, ευφάνταστα απλοϊκή η γραφή του Κυριάκου Χαρίτου. Απλά εξαιρετικό!

Γιώργος Τσορομώκος – Δύο σκιές (εκδ. Γαβριηλίδης)

Λογοτεχνικό ντεμπούτο με τις «Δύο Σκιές» για τον Γιώργο Τσορομώκο. Ο συγγραφέας αφηγείται μία οικογενειακή ιστορία με αφετηρία τις αρχές του 20^ου αιώνα, εγκιβωτισμένη στη σύγχρονη ιστορία ενός νεαρού ομοφυλόφιλου άντρα των αρχών της νέας χιλιετίας. Συνδετικός κρίκος του χθες με το σήμερα η έκφραση της αγάπης. Ως τόπος εξέλιξης των γεγονότων επιλέγονται η ανατολική Μάνη, η Λακωνία, η Αθήνα και τα Εξάρχεια, καταλήγοντας και πέρα από τον Ατλαντικό, ως τις ΗΠΑ (χθες) και το Ρίο Ντε Τζανέιρο (σήμερα). Οι απώλειες, οι δοκιμασίες, οι εντάσεις, ο έρωτας, οι συγκρούσεις, τα διαχρονικά στερεότυπα, η φυγή κι οι αναζητήσεις παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, οδηγώντας εν τέλει στο ηθικό δίδαγμα πως «η αγάπη έχει έναν και μοναδικό λόγο ύπαρξης: να εκφράζεται!».

Κώστας Στοφόρος – Η Συνωμοσία της Χιονάτης, εικονογράφηση Έλλη Λαμπαδαρίδου (εκδ. Βακχικόν)

Ο Κώστας Στοφόρος μας ξανασυστήνει τους ήρωες των παιδικών μας παραμυθιών. Πιο ώριμους, τους προσθέτει μερικές ρυτίδες, ξεμονεύοντάς τους από το πολύχρωμο «παραμυθιακό» τους περιτύλιγμα και τους ακουμπά στο πολυδιάστατο περιβάλλον του «τώρα». 30 ιστορίες γραμμένες σε μικρή φόρμα, αλλά με μεγάλη δόση χιούμορ, ειρωνείας, τρυφερότητας, προβληματισμού, ωμής πραγματικότητας… Ιστορίες έξυπνα δομημένες˙ με άλλες γελάς, με άλλες συγκίνησε, με κάποιες πεισμώνεις -ίσως και να θυμώνεις- με ορισμένες μορφάζεις, με κάποιες προσγειώνεσαι απότομα… Είναι βέβαιο ότι διαβάζοντάς το θα ανατρέξεις στα αυθεντικά παραμύθια για να θυμηθείς πως έδρασαν ορισμένοι απ’ αυτούς στην παραμυθοχώρα τους, πριν βγουν να περπατήσουν ξυπόλητοι πλάι μας…