Στολισμένο στις βιτρίνες των μεγαλύτερων βιβλιοπωλείων και στους πάγκους των πιο διαβασμένων, από τις λέξεις της πρώτης κιόλας σελίδας, μπορεί να καταλάβει και ο πιο σχετικός ή άσχετος αναγνώστης πως πρόκειται για μια ιστορία πάθους και μίσους. Αγάπης και αμφισβήτησης. Οι “Εκμυστηρεύσεις” του Ντομένικο Σταρνόνε αποτελεί τον απόλυτο ύμνο στο απωθημένο. Κι όχι άδικα…
Ο Πιέτρο ξεκινάει την αφήγησή του με έναν παραλογισμό περί έρωτος. Όχι τι σημαίνει γενικά και τέτοιου είδους αερολογίες, μα τι ρόλο έπαιξε στη δική του ζωή. Ο Πιέτρο, αναπολεί, μεγάλος πια, τον παθιασμένο έρωτα του με μια -κάποτε- μαθήτρια του, την Τερέζα. Ένα τρελοκόριτσο που παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας που τους χώριζε, κατάφερε να φτάσει στα άκρα, να ορκίσει τη ζωή του στη δική της και το αντίθετο. Τόσο διαφορετικοί, τόσο εκρηκτικοί ο ένας πλάι στον άλλον, μέσα σε έναν από τους μεγαλύτερους και τελειωτικούς καβγάδες τους, αναγκάζουν να μοιραστούν ο ένας με τον άλλον το πιο βαθύ και απόκρυφο μυστικό τους. Ένας όρκος που ρίζωσε και όρισε παντοτινά στην πορεία του καθενός…
Τα επόμενα χρόνια βρίσκουν τον Πιέτρο αναγνωρισμένο συγγραφέα σε ολόκληρη την Ιταλία και την Τερέζα λαμπρή επιστήμονα στην Αμερική. Σε κάποια διάλεξη του συναντιούνται. Αυτός παγώνει, κάνει πως δεν την είδε. Αυτή τον κυνηγά. Με τον τρόπο της. Συναντιούνται σε ένα τοπικό μπαρ. Τα δυο λεπτά, έγιναν δέκα και η μία ώρα, γίνανε δυο. Κάπου εκεί, ο Πιέτρο συνειδητοποιεί πως σημείο αναφοράς του είναι η Τερέζα. Όχι η σύζυγος του, η Νάντια, με την οποία έχουν αποκτήσει τρία παιδιά. Η Τερέζα και μόνο! Είναι άραγε κι αυτό μέσα στις “Εκμυστηρεύσεις” της ζωής του;
Με έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής, ο Σταρνόνε χτίζει τους χαρακτήρες του γοητευτικά, μα ίσως λιγάκι λακωνικά. Πράγματι, η ψυχή και οι μύχιες σκέψεις του Πιέτρο είναι στο επίκεντρο, όμως ο αναγνώστης θα ήθελε να ξέρει παραπάνω από την τελευταία αφήγηση της Τερέζα. Ο συγγραφέας αγκαλιάζει με στοργή καθέναν από αυτούς, παρά τα πάθη και τις αδυναμίες τους, τα οποία, μάλιστα, φαίνεται να αγαπά κι ο ίδιος. Πλούσιο σε συναισθήματα, τόσο της καθημερινότητας, όσο και μιας απαγορευμένης συνειδητά ζωής, τίποτα δεν απαγορεύεται και τίποτα δε στοχοποιείται.
Η Τερέζα στο τελευταίο κεφάλαιο δίνει τις δικές της απαντήσεις. Ηλικιωμένη κι αυτή πλέον, αναπολεί τον έρωτα της με τον Πιέτρο και κάνει τον δικό της απολογισμό. Καμιά φορά, οι λάθος επιλογές είναι πολύ πιο επίπονες από όσο μπορεί κανείς να φανταστεί…
Οι “Εκμυστηρεύσεις”, από τις εκδόσεις Πατάκη, είναι ένα βιβλίο λιγότερο ρομαντικό από όσο φαίνεται. Είναι μάλλον περισσότερο σκληρό, ρεαλιστικό. Αντιμετωπίζει την αλήθεια κατάματα και δε χαρίζεται σε καμία συνθήκη ή περίσταση.
