Στο βιβλίο “Το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει” βασικός ήρωας είναι ο Ανδρέας, ένα αγόρι που διαφέρει από τα περισσότερα της ηλικίας του. Η αιτία είναι ότι ο Ανδρέας είναι εσωστρεφής, χαμηλών τόνων και βρίσκει διέξοδο μέσα από το χορό. Ο Ανδρέας θα δεχθεί πειράγματα για τη διαφορετικότητά του από τους συνομηλίκους του. Πρόσωπα – κλειδιά στην πορεία του Ανδρέα είναι η εκπαιδευτικός της τάξης και η έμπιστη φίλη του ,η Εύα, η οποία έχει μια μορφή αναπηρίας. Μέσα από τις συγκρούσεις θα αναδειχθεί η αξία της αποδοχής, της φιλίας, της συνεργασίας και της δημιουργικότητας. Ο Ανδρέας λειτουργεί ως πρότυπο για όλους όσους έχουν όνειρα και τολμάνε, παρά τις δυσκολίες που ανακύπτουν, να επιμένει και να πετυχαίνει.
“Το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει” είναι κατάλληλο για παιδιά από 10 ετών και άνω. Όμως, απευθύνεται σε όποιον αγαπάει το παιδικό θέατρο, αφού έχει διασκευασθεί και σε θεατρικό κείμενο, προκειμένου να λειτουργήσει ως σενάριο και ως εκπαιδευτικό εργαλείο. Συνεπώς, τόσο το παιδικό βιβλίο, όσο και η θέατρο-ιστορία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέσα για την εκπαίδευση στην πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού, στην αποδοχή της διαφορετικότητας και στις αξίες, όπως είναι η αλληλεγγύη και η φιλία.
Στην αρχή του βιβλίου “Το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει” υπάρχει σημείωμα προς τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς για να τους συμβουλέψει πώς να λειτουργούν καλύτερα και να προλαμβάνουν δυσάρεστες καταστάσεις ακόμη και αν το παιδί τους δεν είναι θύμα, αλλά θύτης ή απλός θεατής σε φαινόμενα βίας.
Το βιβλίο “Το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει”συσχετίζει το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού με τους έμφυλους ρόλους και τα έμφυλα στερεότυπα. Στην ελληνική σχολική πραγματικότητα είναι πολύ σημαντικό από την προ-εφηβεία να γίνεται εκπαίδευση αναφορικά με το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και των ατομικών επιλογών ανεξαρτήτως βιολογικού και κοινωνικού φύλου. Ίσως είναι ένα έναυσμα για να μπορέσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες να αποκτήσουν αυτογνωσία, αλλά και να σέβονται τις διαφορετικές επιλογές των υπολοίπων.
“Μόνο όταν μοιράζεσαι, υπάρχεις” η φράση που η Γεωργία Κιζιρίδου ανάφερε στο βιβλίο “το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει” και άποψη μου είναι ότι το καθορίζει,το κάνει να ξεχωρίζει και να το αγαπήσουμε.Θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό ένα μικρό αγόρι να παίζει ποδόσφαιρο κι ένα μικρό κορίτσι να ασχολείται με τον χορό. Το αντίθετο είναι πολλές φορές κατακριτέο καί δυστυχώς έχει ως αποτέλεσμα να συνοδεύουν εκείνα τα άτομα διόλου κολακευτικά σχόλια καί εκφράσεις για τον χαρακτήρα τους. Αυτό πρέπει να σταματήσει.
Σας παραθέτω την περίληψη που υπάρχει στο οπισθόφυλλό του. ”«Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» Με αφορμή αυτήν την ερώτηση ξεκίνησαν οι περιπέτειες του Αντρέα. Ο Αντρέας είναι ένα αγόρι που τελειώνει το Δημοτικό σχολείο κι έχει όνειρα για το μέλλον. Θέλει να γίνει χορευτής, γιατί μέσα από τον χορό εκφράζεται! Όμως οι συμμαθητές του έχουν μάθει πως τα αγόρια πρέπει να είναι σκληρά και να μη δείχνουν την ευαισθησία τους. Δυσκολεύονται να αποδεχθούν τη διαφορετική επιλογή του Αντρέα και καταλήγουν να τον κοροϊδεύουν και να τον στιγματίζουν. Θα καταφέρει άραγε ο Αντρέας να πραγματοποιήσει τα όνειρά του ανεξάρτητα από τη γνώμη των γύρω του; Μια ιστορία για την ελευθερία της επιλογής, τη διαφορετικότητα, τη δύναμη της φιλίας, την αγάπη και τα όνειρα.”
Παράλληλα με το παιδικό βιβλίο κυκλοφορεί καί η αντίστοιχη διασκευή του σε θεατρικό κείμενο με τίτλο “Το αγόρι που ήθελε μόνο να χορεύει” σε ασπρόμαυρη εικονογράφηση. To οποίο αποτελεί ιδανική πρόταση για εκπαιδευτικούς,για τις σχολικές τους εκδηλώσεις.
Η Γεωργία Κιζιρίδου είναι απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας με μεταπτυχιακές σπουδές στο ΑΠΘ στην Εξελικτική – Σχολική Ψυχολογία. Από το 2009 μέχρι σήμερα, διδάσκει στο Μεσογειακό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης “Ειδική Αγωγή και Λογοθεραπεία”.
Η Γεωργία Κιζιρίδου από το 2012 υπηρετεί ως σχολική ψυχολόγος σε δημόσια σχολεία.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΙΖΙΡΙΔΟΥ
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΝΙΚΟΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: Ελκυστής
Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Γεωργία Κιζιρίδου για τις φωτογραφίες.
Διαβάστε συνέντευξη με τη Γεωργία Κιζιρίδου εδώ.
