Για όσους λένε ότι το ζεϊμπέκικο, είναι ένας καθαρά ανδρικός χορός, φαίνεται δεν έχουν δει, γυναίκα να χορεύει με ψυχή, γιατί το ζεϊμπέκικο είναι ένας χορός, όπου η ψυχή ελέγχει το σώμα και τα βήματα, δεν υποκύπτει σε κανόνες και μέτρα, εναρμονίζεται με το ρυθμό της μουσικής και τι μουσική; Μια μελωδία που ‘ναι, σα να αντικατροπτίζει όλη μας την ιστορία, που πιάνει τον έρωτα, την αγάπη, τα πάθη και τα βάσανα και τους δίνει ζωή, μέσα από κινούμενα σώματα, τα οποία χορεύουν νιώθοντας και ζώντας τη στιγμή.
Οι γυναίκες λοιπόν, που κάνουν την επανάσταση τους, αφήνουν για λίγο τα τσιφτετέλια στην άκρη και χορεύουν ζεϊμπεκιές, όχι άπλα για να αποδείξουν ότι είναι ίσες με τους άνδρες, αλλά γιατί το νιώθουν και πηγάζει από μέσα τους, είναι μερακλίνες. Χορεύουν αλλιώτικα, προσδίδουν μια χάρη στο βαρύ αυτό, χορό. Με τις λεπτεπίλεπτες κινήσεις τους, προσφέρουν μια επιδεξιότητα και αλαφράδα, σα να πετούν στους ουρανούς, ενώ τα πόδια τους αγγίζουν γερά στη γη. Συνήθως, τούτες οι γυναίκες, χαρακτηρίζονται από δυναμισμό, ξέρουν τι θέλουν και ποιες είναι! Παλεύουν τη ζωή αντρίκια, ρε μάγκα μου!
Έχω ακούσει σε πολλές παρέες ότι δεν αρέσει λέει, στους άνδρες να χορεύει μια γυναίκα ζεϊμπέκικο, με προβληματίζει αυτό, πίσω του κρύβεται μια ολόκληρη ιδεολογία για το υποτιθέμενο αδύναμο φύλο! Στερεοτυπικά απομεινάρια του παρελθόντος που εμμένουν ακόμα και σήμερα και ταλαιπωρούν το παρόν. Δεν το βρίσκω καθόλου λογικό στην εποχή μας, να θεωρείται ταμπού μια γυναίκα να ξεσηκώνεται από την καρέκλα της και να χορεύει με όλο της το είναι ζεϊμπέκικο, τραγουδώντας το τραγούδι της και βγάζοντας το ντέρτι από μέσα της, ρε παιδί μου! Κι όσοι άνδρες το κατακρίνουν, αντί να το θαυμάζουν και να σιγοντάρουν με παλαμάκια, δίπλα της, τότε συγχωρέστε με, αλλά είναι απλά αντράκια που φοβούνται το δυναμισμό μιας γυναίκας.
Ας είμαστε όμως και ειλικρινείς, όταν η πράξη αυτή γίνεται απλά και μόνο για επιδειξιομανία, αυτό μπάζει και φαίνεται, χαλάει τη μυσταγωγία του χορού. Γενικότερα, είναι καλό να χορεύουμε όλοι, άντρες και γυναίκες, όταν το νιώθουμε και μας κάνει καλό για τη χαρά της παρέας και του μέσα μας κι όχι μόνο, για να φανούμε και να κάνουμε εντύπωση.
Σεβασμός λοιπόν στη γυναίκα που ορθώνει το ανάστημα της, ξεπερνάει τις ντροπές και χορεύει όλο γοητεία και τσαμπουκά ζεϊμπεκιές. Να το αγαπάτε λίγο παραπάνω, αυτό το θηλυκό, να το θαυμάζεται και να το καμαρώνετε. Έχει κότσια και είμαι σίγουρη πως θα ‘θελε και ο Μητροπάνος να εξυμνούν και να χορεύουν τα τραγούδια του, οι γυναίκες.
Στην εποχή που δυστυχώς- ως φαίνεται- δεν έχουν αλλάξει και πολλά στη φυλετική ανισότητα, γίνε γυναίκα, η πιο δυνατή και περήφανη εκδοχή σου κι αν αυτό συνεπάγεται να χορεύεις και ζεϊμπέκικο, αν το γουστάρεις, καν’το!
Με αγάπη, μια ζεϊμπέκικόφιλη, που όσο ζει θα χορεύει!
