The Death Shift: Η ιστορία της βρεφοκτόνου του Τέξας, που όλοι θα ευχόμασταν να ήταν απλώς ένα μυθιστόρημα και όχι πραγματικό έγκλημα.
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου The Death Shift γράφτηκε από τον Peter Elkind και κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1990 με πρωταγωνίστρια την νοσοκόμα-βρεφοκτόνο Genene Anne Jones. Πριν προχωρήσουμε στο περιεχόμενο του βιβλίου, είναι αξιοσημείωτο ότι το βιβλίο εμπλουτίστηκε και επανεκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2021 με συγκλονιστικές εξελίξεις και σοκαριστικές μαρτυρίες, χάρη στις οποίες η Genene Anne Jones παρέμεινε πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, ενώ είχε προγραμματιστεί η αποφυλάκισή της στις αρχές του 2018.
Παρούσα βαθμολογία στο Goodreads: 3,9/5 ⭐
Ποια ήταν η Jones;
Η Genene Anne Jones γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 1950 στο Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών και δόθηκε για υιοθεσία αμέσως μετά τη γέννησή της. Η παιδική της ηλικία σημαδεύτηκε από συναισθήματα απόρριψης και περιθωριοποίησης. Θεωρούσε τον εαυτό της το «μαύρο πρόβατο» της οικογένειάς της και προσποιούταν πως είχε διάφορες ασθένειες για να κερδίζει την προσοχή και την συμπάθεια του περίγυρου. Ο θάνατος του αδερφού της Travis από έκρηξη και η απώλεια του πατέρα της από καρκίνο επηρέασαν βαθιά τη ψυχοσύνθεσή της.
Αφού παντρεύτηκε τον Jimmy DeLaney Jr., τον οποίο εκβίασε με ψεύδη περί εγκυμοσύνης, απέκτησε μαζί του ένα παιδί αλλά, αφού πήρε διαζύγιο μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που υπέστη ο DeLaney, άφησε το παιδί της στη μητέρα της για να συνεχίσει την καριέρα της. Είχε πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις, απέκτησε και δεύτερο παιδί, αλλά κατέληξε κι αυτό να μεγαλώσει με τη μητέρα της, αφού η Jones ήθελε να είναι μόνη της.
Αρχικά, εργάστηκε σε κομμωτήριο νοσοκομείου, αλλά σύντομα στράφηκε στη νοσηλευτική, εστιάζοντας στον τομέα της παιδιατρικής εντατικής θεραπείας. Η ενασχόλησή της με τα άρρωστα παιδιά, όμως, δεν ήταν απλώς καθήκον, αλλά το σκηνικό για μία από τις πιο σκοτεινές σελίδες στην ιατρική ιστορία των ΗΠΑ.
Τι διέπραξε;
Η Jones θεωρείται υπεύθυνη για τον θάνατο τουλάχιστον 60 βρεφών και παιδιών μεταξύ 1970 και 1982, αν και ο ακριβής αριθμός παραμένει άγνωστος. Το μοτίβο της ήταν σταθερό: δημιουργούσε τεχνητές ιατρικές κρίσεις χορηγώντας φαρμακευτικές ουσίες όπως ηπαρίνη, φαινυτοΐνη και σουκινηλοχολίνη, ώστε να επέμβει στη συνέχεια η ίδια ως σωτήρας. Η παθολογική της ανάγκη για εξουσία και προσοχή την ωθούσε σε ακραίες πράξεις.
Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Σαν Αντόνιο, έγινε γνωστή για τη «μοιραία βάρδια» της. Παιδιά πέθαιναν ή παρουσίαζαν ανεξήγητες επιπλοκές μόνο όταν εργαζόταν εκείνη. Παρά τις ανησυχητικές ενδείξεις, οι ανώτεροί της συχνά αγνοούσαν τις καταγγελίες, είτε από επαγγελματική εμπιστοσύνη είτε από αδυναμία να διανοηθούν τόσο αποτρόπαιες πράξεις.
Η κορύφωση των εγκλημάτων της ήρθε στην παιδιατρική κλινική της Dr. Kathleen Holland στο Κερβίλ του Τέξας. Εκεί, η Jones προκάλεσε πολλαπλά επεισόδια επιληπτικών κρίσεων σε βρέφη, συμπεριλαμβανομένης της Chelsea McClellan, την οποία σκότωσε με θανατηφόρα δόση σουκινηλοχολίνης. Παράλληλα, συνέχισε να δηλητηριάζει παιδιά όπως ο Joshua Sawyer και ο Rolando Santos, μέχρι που η δράση της τελικά εντοπίστηκε.
Η ποινή της
Η αποκάλυψη των εγκλημάτων της Jones ξεκίνησε όταν οι αρχές εκταφίασαν τη σορό της Chelsea McClellan και βρήκαν ίχνη σουκινηλοχολίνης. Ακολούθησαν έρευνες και καταθέσεις, και το 1985 η Jones καταδικάστηκε για τη δολοφονία της Chelsea και την απόπειρα δολοφονίας του Rolando Santos. Η ποινή της: 159 χρόνια κάθειρξης, με δυνατότητα αποφυλάκισης.
Ωστόσο, όταν έγινε γνωστό ότι θα μπορούσε να αποφυλακιστεί το 2018 λόγω νόμων που αφορούσαν τον υπερπληθυσμό των φυλακών, οι εισαγγελείς αντέδρασαν. Νέες κατηγορίες απαγγέλθηκαν, και το 2020 η Jones ομολόγησε ενοχή για τη δολοφονία του Joshua Sawyer στο πλαίσιο συμφωνίας προνομίων. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη χωρίς πιθανότητα αποφυλάκισης πριν τα τέλη της δεκαετίας του 2030.
Η καλλιτεχνική απεικόνιση των εγκλημάτων της
Οι συγγραφείς αληθινών εγκλημάτων, Michael και C.L. Kelleher, ανέφεραν ότι η Jones, όπως και πολλοί ιατρικοί δολοφόνοι, στόχευε ευάλωτα θύματα σε περιβάλλοντα και τακτικές ρουτίνες όπου οι θάνατοι μπορούσαν γρήγορα να εξηγηθούν ή να παραβλεφθούν, έτσι ώστε να καλύπτει τα εγκλήματά της. Την περιέγραψαν ως εγωίστρια, παθολογικά εμμονική με την κυριαρχία και την επιθυμία να βρει ανθρώπους σε θέση να τους κάνει εξαρτημένους και ελέγξιμους, ακόμη και όσον αφορά το αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.
Έμεινε γνωστή και ως «άγγελος του θανάτου», με κύρια όπλα της τις ενέσεις διγοξίνης, ηπαρίνης και σουκινυλοχολίνης. Ο χαρακτήρας της Annie Wilkes από το βιβλίο Misery του Stephen King λέγεται ότι έχει εμπνευστεί εν μέρει από τη Jones. Η Jones απεικονίστηκε από τη Susan Ruttan στην τηλεταινία Deadly Medicine (1991) και από την Alicia Bartya στην ταινία Mass Murder (2002). Εμφανίστηκε επίσης σε ντοκιμαντέρ του Discovery Channel, στο επεισόδιο Nursery Crimes της σειράς Forensic Files και στο επεισόδιο Dark Secrets της σειράς Deadly Women.
Βιβλιογραφία – Πηγές:
Genene Jones, Crime Museum. Ανακτήθηκε από: https://www.crimemuseum.org/crime-library/serial-killers/genene-jones/
Genene Jones, Criminal Minds. Ανακτήθηκε από: https://criminalminds.fandom.com/wiki/Genene_Jones
Genene Anne JONES, Murderpedia. Ανακτήθηκε από: https://murderpedia.org/female.J/j/jones-genene.htm
Genene Jones, Wikipedia. Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/wiki/Genene_Jones
‘In A Killer’s Care’: The story behind one of Texas’ most notorious alleged serial killers Genene Jones, KSAT.com
