«Το κόκκινο σπίτι», είναι ένα από τα πολλά βιβλία που έχει γράψει η Αλκυόνη Παπαδάκη καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας. Είναι όμως ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της, καθώς η ιστορία που η ίδια αφηγείται στο εν λόγω πεζογράφημα, είναι η ίδια η ζωή των παιδικών της χρόνων. Αποτελεί μάλιστα και την πρώτη της συγγραφική απόπειρα, με την οποία η ίδια ξεκίνησε την καριέρα της ως συγγραφέας. Το «κόκκινο σπίτι» πρωτοκυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καλέντης το 1988, ενώ πλέον κυκλοφορεί από το 2023 από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Το ιστορικό πλαίσιο του πεζογραφήματος
Η Αλκυόνη Παπαδάκη αποφάσισε να ξεκινήσει τον συγγραφικό της βίο με ένα πεζογράφημα που θα περιέγραφε τη ζωή και τις δυσκολίες που βίωσε κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων. Τα γεγονότα που αφηγείται, διαδραματίζονται από την Κατοχή, μέχρι και το τέλος του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια τραγική δεκαετία σχεδόν, όπου η ελληνική κοινωνία ήρθε αντιμέτωπη με πολλά και σίγουρα δυσμενή γεγονότα. Χρονικά τα όσα αφηγείται στην κύρια ιστορία, τοποθετούνται ανάμεσα στο 1940-1949
Σχετικά με την υπόθεση του βιβλίου
Το «κόκκινο σπίτι» αρχίζει και ολοκληρώνεται μέσα σε ένα κόκκινο σπίτι, το οποίο βρίσκεται σε ένα χωριό λίγο έξω απ’ τα Χανιά και μάλιστα είναι και το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε η συγγραφέας.
Κάποια χρόνια πριν ξεκινήσει η κατοχή, ένας περίφημος δάσκαλος του χωριού, ο Χαράλαμπος, γνώρισε μια πανέμορφη γυναίκα, την Ευρυδίκη, η οποία είχε ποικίλες χάρες συγκεντρωμένες στο πρόσωπό της. Ήταν όμορφη, έξυπνη, με φωνή αηδονιού και εκλεκτή νοικοκυρά. Λίγο μετά τη γνωριμία τους, πραγματοποιήθηκε και ο γάμος τους και αμέσως αργότερα εγκαταστάθηκαν στο ξακουστό κόκκινο σπίτι. Η Ευρυδίκη, ή αλλιώς «Σμυρνιά» όπως συνήθιζαν να την αποκαλούν, δεν άργησε να κάνει απογόνους. Γέννησε στην αρχή τρία αγόρια το ένα μετά το άλλο, έπειτα ένα κορίτσι και τέλος ένα ακόμα αγόρι.
Πέρασαν τα χρόνια και ο πόλεμος έφτασε στην Ελλάδα, σαν μια κακή είδηση και πήρε μακριά όλους άντρες της οικογένειας. Τα παιδιά νεαρά ακόμα καθώς ήταν γελούσανε και υπόσχονταν πως θα επιστρέψουν πίσω νικητές. Μονάχα η μικρή Κατίνα έμεινε πίσω στην οικογένεια, η οποία λίγα χρόνια αργότερα θα γεννούσε την κόρη της , τη μικρή Ευρυδίκη , την ομοδιηγητική αφηγήτρια του πεζογραφήματος.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν μαύρα, όπως και το χρώμα που θα μπορούσε να περιγράψει και τον ίδιο τον πόλεμο. Θάνατοι, εξορίες, φυλακίσεις και βασανιστήρια ήταν όλα όσα θα ακολουθούσαν, με μοναδική ελπίδα σε όλα αυτά την ελευθερία και την ανάγκη για επιβίωση.
Από το οπισθόφυλλο του πεζογραφήματος
Το χαμπέρι έφτασε και στο χωριό της πλαγιάς. Έφτασε σαν το κακό πουλί. Κι εσκέπασε σφιχτά με τις φτερούγες του τον ανθισμένο λόφο. Και τον έπνιξε.
Πρωί πρωί η «κυρία είσοδος» του κόκκινου σπιτιού έκλεισε μ’ ένα βρόντο σαν τη στριγκλιά. Και το μπρούντζινο χέρι με το δαχτυλίδι τινάχτηκε δυο φορές στον αέρα και χτύπησε δίχως σκοπό.
Τακ. Τακ. Περάστε! είπε η μοίρα στη συφορά. Κι εκείνη πέρασε ευγενικά κι εστρογγυλοκάθισε στον καναπέ, δίπλα στο μαντολίνο του Νικόλα και στα δαντελένια μαξιλαράκια της κυρίας Κατίνας.
Κείνη τη μέρα μαζευτήκανε όλοι στο σπίτι της Σμυρνιάς. Από κει θα φεύγανε οι πέντε άντρες.
«Θα ’ρθουμε πίσω», λέγανε. Γιατί προσπαθούσανε να δώσουνε κουράγιο στις γυναίκες. Και γελούσανε. Μα το γέλιο έπεφτε από το μισό τους χείλι σαν τ’ αποτσίγαρο. Κι έσβηνε…
Λίγα λόγια για την Αλκυόνη Παπαδάκη
Η Αλκυόνη Παπαδάκη γεννήθηκε στο Νιο Χωριό, κοντά στα Χανιά. Αφού αποφοίτησε από τη Γαλλική Σχολή, ήρθε στην Αθήνα με το όνειρο να αλλάξει τον κόσμο. Με την εμφάνισή της στη λογοτεχνία κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό, το οποίο την ακολουθεί πιστά σε όλη τη συγγραφική πορεία της. Τα έργα της, τα οποία ανήκουν στη σύγχρονη μυθιστορία, διακρίνονται για την προσωπική, λυρική γραφή της. Μέσα στις σελίδες των βιβλίων της αναλύει, συνθέτει, αγωνίζεται, δημιουργεί, διακινδυνεύει και διδάσκει ήθος, σε μια δύσκολη εποχή που αναζητεί οδηγούς και πρότυπα ζωής. Από το 2018 τα βιβλία της το Χαμόγελο του Δράκου, Στην άκρη του Βράχου και Κόντρα στο κύμα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Διόπτρα.
