Patrick Rothfuss, ένας συγραφέας που σίγουρα συζητείται και θα συζητηθεί ακόμα περισσότερο στο μέλλον, για την σειρά βιβλίων του με τίτλο “The Kingkiller Chronicle” και στα ελληνικά τον τίτλο του πρώτου του βιβλίου “Το Όνομα του Ανέμου”. Ο κόσμος που έχει πλάσει o Rothfuss είναι αδιαπραγμάτευτα από τους καλύτερους κόσμους του φανταστικού που έχουμε συναντήσει. Τόσο καλοφτιαγμένος, τόσο αληθοφανείς και τόσο αριστουργηματικά δοσμένος. Δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε ένα σημείο στην διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου που να μην με μάγεψε και να μην με έκανε να συνδεθώ με τον πρωταγωνιστή. Ας αναλύσουμε λοιπόν περαιτέρω για κάποια πιο συγκεκριμένα πράγματα πάνω στην ιστορία του βιβλίου.
Λίγα Λόγια για την Πλοκή
Ο ήρωας μας με το ιδιαίτερο όνομα Κβοθ, είναι ένα παιδί που ζει με τους γονείς του ως μέλος ενός περιπλανώμενου θιάσου. Έχει ζήσει μία αρκετά συναρπαστική μα και γεμάτη αποστροφή προς την φυλή του περίοδο. Όλα αυτά τον έχουν βοηθήσει πολύ στο να αναπτύξει ιδιαίτερες επικοινωνιακές μα και διαφορετικές δεξιότητες. Μία από τις πιο σημαντικές για τον ίδιο, όπως και θα διαπιστώσει όποιος διαβάσει το βιβλίο, είναι το μουσικό ταλέντο του μικρού μας Κβοθ. Φυσικά, κάποιος θα έλεγε πως αυτό το παιδί γεννήθηκε κάτω από άστρο, που σημαίνει πως ό,τι και αν αποφασίσει να κάνει στη ζωή του θα είναι απλά ο καλύτερος σε αυτό χωρίς κάποιος να μπορεί να τον ανταγωνιστεί (Μπεν, αυτός και αν είναι ένας από τους πιο ξεχωριστούς και ιδιαίτερους χαρακτήρες του βιβλίου αυτού). Πολλοί θεωρούν ότι αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που έχουν σχεδόν όλοι οι ήρωες στο κομμάτι του φανταστικού, όμως όχι. Δεν είναι το ίδιο με κάποια αναγνώσματα που δίνουν στον ήρωα τους ικανότητες να ξεμπλέκει από παντού. Είναι ένα βιβλίο που ο ήρωας του είναι εξ’ αρχής φτιαγμένος για μία μοίρα που δεν μπορεί να αποφύγει.
Ξεκινώντας λοιπόν την ανάγνωση γνωρίζουμε έναν μεγαλύτερο Κβοθ, καταβεβλημένο από τα γεγόνοτα του παρελθόντος, να ζει σε ένα πανδοχείο κρυμμένος απ’ όλους. Σίγουρα αυτό μας προϊδεάζει για τα όσα πιθανόν να πέρασε. Μας περιγράφει λοιπόν τα γεγονότα του παρελθόντος ξεκινώντας να μας δείχνει την ζωή του σαν παιδί στον θίασο. Όπου γνώρισε τον Μπεν, ο οποίος τον έκανε μαθητή του και προσπάθησε να του διδάξει κάποιες τεχνικές μαγείας η οποίες αναλύονται με τόσο μοναδικό τρόπο και τόσο κοντά σε επιστημονική εξήγηση που σχεδόν δεν πιστεύεις ότι είναι μαγεία. Μαθαίνοντας λοιπόν όλα αυτά, καταλήγει από ένα τραγικό γεγονός εντελώς μόνος παρέα με το λαούτο του, το μοναδικό δικό του αντικείμενο. Χαμμένος και περιπλανώμενος για καιρό, σε μία τόσο μικρή ηλικία με τόσο φριχτά γεγονότα, που ενώ ο Κβοθ είναι μόλις 13 με 14 χρονών κατορθώνει να μπει στο Πανεπιστήμιο, που τόσο ήθελε, για να εκπαιδευτεί περαιτέρω για όσα είχε μάθει από τον Μπεν. Η ζωή όμως ακόμα και μέσα στο πανεπιστήμιο ποτέ δεν είναι εύκολη για κάποιον που ενώ όπως λένε όλοι έχει ταλέντο να ξεμπλέκει από όλες τις αναποδιές που μπορεί να του τύχουν, έχει ένα εξίσου μεγάλο ταλέντο όμως να μπλέκει σε άλλες τόσες λόγω του εκρηκτικού χαρακτήρα και της αστείρευτης περιέργειάς του.
Χαρακτήρες:
Όλοι οι χαρακτήρες του βιβλίου αυτού είναι ιδιαίτεροι με κρυφά χαρίσματα και εξίσου κρυφές ζωές και ψέματα. Δεν είναι εύκολο στο πρώτο αυτό μέρος να ανακαλύψεις μυστικά και ποιος σίγουρα είναι καλός ή όχι. Φυσικά, υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις, καθώς ο Rothfuss έχει ένα μοναδικό ταλέντο να σε κάνει να αντιπαθείς κάποιους χαρακτήρες εντελώς. Ακόμα και αν αυτοί είναι πρωταγωνιστές. Π.χ. έχω να πω πως η πρωταγωνίστρια του βιβλίου μου είναι αρκετά αντιπαθής. Όμως αυτό μου φαίνεται αρκετά σκόπιμο από πλευράς του συγραφέα. Πολλοί χαρακτήρες είναι εκκεντρικοί, ιδιαίτεροι και ακόμα αθώοι και εύθραυστοι. Εύκολα πάει το μυαλό κάποιου διαβάζοντας την τελευταία λέξη στην Άουρι, μία από τις πραγματικά αγαπημένες μου προσωπικότητες. Είναι μαγευτική με κυριολεκτικό και μεταφορικό τρόπο, ιδιαίτερη και αρκετά εξωπραγματική. Είναι ένας χαρακτήρας που απολάμβανα σε κάθε σελίδα που υπήρχε και συνεχώς ζητούσα κι άλλο. Κάτι που εισακούστηκε καθώς η νουβέλα που είχε γραφτεί για εκείνην μεταφράστηκε πριν λίγο καιρό στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis, με τίτλο “Η Μουσική της Σιωπής”. Δεν είναι εύκολο να μαντέψει κανείς πόσο μοναδική είναι, προτείνω πραγματικά να διαβάσει κάποιος την συγκεκριμένη ιστορία.
Ιδιαίτερες Σκηνές
Ένα κομμάτι που έχω ακούσει εξίσου αρκετά είναι ότι κάποιες στιγμές ο Rothfuss είναι αρκετά κουραστικός από άποψη του πόσο αναλύει πράγματα που φαντάζουν ανούσια. Δεν μπορώ να βρω ούτε ένα σημείο που να μου φάνηκε ανούσιο και να μην ήταν τόσο αχώριστο κομμάτι της ιστορίας. Το πως έπαιζε για μέρες την μουσική του μέχρι να ματώσουν τα δάχτυλά του, το πως αγόρασε ένα άλογο και το ίππευε δίνοντάς του ένα όνομα που αρχικά φαινόταν να μην του ταιριάζει, μα ακόμα και αυτό ήταν απλά άψογο χωρίς καν να το γνωρίζει ο ίδιος κ.α πολλά. Και εδώ περνάμε στην υπέρτατη μαγεία, θα έλεγε κανείς, του σύμπαντος αυτού. Τον Ονοματισμό. Όλα τα πράγματα γύρω μας έχουν το δικό τους όνομα, όχι αναγκαστηκά αυτό που γνωρίζει ο κόσμος, μα ένα όνομα που τα καθορίζει. Αυτό ακριβώς μπορεί να σου δώσει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις τα στοιχεία της φύσης γύρω σου. Κάτι που βλέπουμε αρκετά νωρίς στο βιβλίο καθώς ο Μπεν έκανε χρήση τους ονόματος του Ανέμου και φυσικά μας μάγεψε όλους.
Η τελική μάχη του βιβλίου ήταν αυτή που με έκανε να δω τον Κβοθ όπως ακριβώς ήλπιζα να είναι. Όχι όσο αλαζόνας θα θεωρούσε ο καθένας έναν άνθρωπο τόσο χαρισματικό. Αλλά τόσο ανθρώπινος όσο κάποιος που σκότωσε ένα υπέροχο πλάσμα μόνο και μόνο για να προστατεύσει τον κόσμο και ας το θεωρούσε λάθος. Όταν όλοι σε ονομάζουν ήρωα μα εσύ δεν νιώθεις ηρωική την πράξη σου, εκεί ξεχωρίζεις πραγματικά για το ποιος είσαι.
Από το Οπισθόφυλλο του Rothfuss:
“Το όνομά μου είναι Κβοθ.
Έχω κλέψει πριγκίπισσες από στοιχειωμένους βασιλιάδες. Έκαψα συθέμελα την πόλη του Τρέμπον. Βάδισα στο φεγγαρόφωτο σε μονοπάτια που άλλοι φοβούνται ακόμα και να τα αναφέρουν κατά τη διάρκεια της μέρας. Έχω μιλήσει με θεούς, έχω αγαπήσει γυναίκες και έχω γράψει τραγούδια που κάνουν τους τροβαδούρους να δακρύζουν.
Ίσως με έχετε ακουστά…”
Με τα λόγια αυτά ξεκινά μια αφήγηση που αφήνει ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στη σύγχρονη λογοτεχνία φαντασίας. Μια ιστορία σκοτεινή και λυρική, μια ιστορία εκδίκησης και εσωτερικής αναζήτησης, μια ιστορία ατσάλινης θέλησης, επιβίωσης και ηρωικών πράξεων. Αυτή είναι η ιστορία ενός αληθινού ήρωα – ενός ανθρώπου που έγινε θρύλος…
“Αυτός Rothfuss είναι φοβερός.”
George R.R. Martin,
συγγραφέας του Game of Thrones
“…η γραφή του διαθέτει την ακρίβεια που κατά τη γνώμη μου είναι απόλυτα αναγκαία στη λογοτεχνία φαντασίας και ταυτόχρονα ηχεί σαν αληθινή μελωδία… Τι αγαλλίαση!”
Ursula K. Le Guin
“Ένα μοναδικό βιβλίο, μια εξαίσια ιστορία που σε καθηλώνει και διαβάζεται μονομιάς.”
Anne McCaffrey
“O νέος μεγάλος συγγραφέας που όλοι περιμέναμε… ένα εκπληκτικό βιβλίο.”
Orson Scott Card
“Πλημμυρισμένο μουσική, έρωτα και σκοτεινά γεγονότα, το μαγευτικό βιβλίο του Patrick Rothfuss μάς συγκλόνισε.”
amazon.com
Λίγα λόγια για τον Rothfuss:
O Αμερικανός συγγραφέας Patrick Rothfuss γεννήθηκε το 1973 στο Madison του Wisconsin και σπούδασε στο University of Wisconsin– Stevens Point και στο Washington State University. Το 2002 τιμήθηκε με το βραβείο Writers of the Future για το διήγημα The Road to Levinshir, που εντάσσεται στο φανταστικό κόσμο της σειράς The Kingkiller Chronicle, του έργου που τον έκανε διάσημο. Το πρώτο βιβλίο της σειράς με τίτλο The Name of the Wind (Το Όνομα του Ανέμου) κατέκτησε το Quill Award του 2007, συμπεριλήφθηκε στη λίστα των βιβλίων της χρονιάς του Publishers Weekly και απέσπασε διθυραμβικά σχόλια από τους κριτικούς, το κοινό, αλλά και διάσημα ονόματα του χώρου, όπως η Ursula LeGuin, ο George R.R. Martin, ο Orson Scott Card, η Anne Mcaffrey κ.α. To 2011, το δεύτερο βιβλίο της σειράς, με τίτλο The Wise Man’s Fear βρέθηκε στην κορυφή των bestsellers των New York Times. Αυτό τον καιρό, ο Rothfuss ασχολείται με τη συγγραφή του τρίτου και τελευταίου βιβλίου της σειράς The Kingkiller Chronicle.
