Ένα από τα βιβλία για τα οποία μεγάλη συζήτηση έχει γίνει τελευταία, είναι το Σανατόριο της Βρετανής Sarah Pearse. Πρόκειται για ένα κλειστοφοβικό, γκόθικ θρίλερ που στέκεται ικανό να στοιχειώσει το μυαλό κάθε, “ανθεκτικού” στο τρόμο, αναγνώστη.
Η Έλιν και ο σύντροφος της ο Γουίλ, επισκέπτονται ένα απομονωμένο ξενοδοχείο στις Ελβετικές Άλπεις. Ένα κτίριο που μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες, άνθρωποι άφηναν την τελευταία τους πνοή στους τοίχους του εξαιτίας της φυματίωσης, ένα πρώην Σανατόριο. Η Έλιν, αποκομμένη τον τελευταίο καιρό από το επάγγελμα του ντεντέκτιβ και ζώντας μέσα στον ενοχικό και κομπλεξικό μικρόκοσμο που όρισε για τον εαυτό της, κάνει το μεγάλο αυτό ταξίδι ως εκεί για να συναντήσει επιτέλους τον αδερφό της και να γιορτάσουνε τους αρραβώνες του. Τίποτα όμως από όσα προγραμματίζουν δεν θα φτάσει να αγγίξει την πραγματικότητα. Μια σειρά από αποτρόπαιες δολοφονίες, ο αναγκαστικός περιορισμός των ενοίκων λόγω των καιρικών συνθηκών και η εμμονή της Έλιν να βρει απαντήσεις τόσο από το δικό της προσωπικό παρελθόν, όσο και από τις απαρχαιωμένες ιστορίες του κτιρίου, θα καλοσχηματίσουν ένα ανθρωποκυνηγητό που ξεφεύγει από τα σύνορα της ανθρώπινης λογικής.
Σε κλίμα παγωμένο και διάθεση άκρως χειμερινή, η συγγραφέας περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την μυστηριώδη ατμόσφαιρα των Ελβετικών Άλπεων. Χιόνι, σκοτεινός ουρανός, αλλά και η χλιδή των διάσημων ελβετικών καταλυμάτων δημιουργούν άψογες περιγραφικά εικόνες. Τα ψυχογραφικά πορτρέτα των πρωταγωνιστών, με τον ίδιο συγγραφικό ζήλο, ορθώνονται ολοζώντανα στην αναγνωστική μνήμη όποιου κρατά το συγκεκριμένο βιβλίο, αποφεύγοντας συνήθως περιγραφές εμφανισιακού χαρακτήρα. Η ποικιλία και η διαχείριση προσώπων και χαρακτήρων αποτελεί μάλλον το φετίχ της πρωτοεμφανιζόμενης Sarah Pearse.
Υπάρχει ωστόσο κάτι, που μέχρι ένα προχωρημένο σημείο του βιβλίου, αφήνει στον αναγνώστη την μετέωρη γεύση του προλόγου.
Ενώ η πλοκή στο Σανατόριο τρέχει με γοργούς ρυθμούς, οι σελίδες του καταφέρνουν να κρατήσουν μια υποτυπώδη απόσταση μεταξύ αναγνώστη και πρωταγωνιστών. Είναι ίσως ο ιδιόρρυθμος και αποστασιοποιημένος χαρακτήρας της κεντρικής πρωταγωνίστριας ή ακόμα και η κουλτούρα και η νοοτροπία των Βορειοευρωπαϊκών χωρών που δίνουν την αίσθηση ενός μικρού χάσματος στις ανθρώπινες σχέσεις. Επίσης η προσπάθεια της δημιουργού να αγγίξει και να εστιάσει σε πολλά θέματα ταυτόχρονα, έχει ως αποτέλεσμα ουκ ολίγες φορές να αφήνει στην άκρη βασικά στοιχεία και περιγραφές σχετικά τόσο με την ιστορία, όσο και με γενικότερες λεπτομέρειες, καθοριστικές όμως για την δημιουργία ατμόσφαιρας.
Το Σανατόριο είναι ένα βιβλίο αποκλειστικά για τους λάτρεις του τρόμου και της αστυνομικής λογοτεχνίας. Πλούσιο σε συναίσθημα, όπως αυτό της αγωνίας και του φόβου, καταφέρνει να σοκάρει, να τρομάξει και τελικά να αιφνιδιάσει με το τέλος του. Ένα τέλος πολλά υποσχόμενο αφού δίνει την εντύπωση πως η ιστορία της ντετέκτιβ Έλιν δεν έχει τελειώσει εδώ…
