Confiteor στα λατινικά σημαίνει ομολογώ τις αμαρτίες μου, εξομολογούμαι και, σαν λέξη, αποτελεί έναν τίτλο βιβλίου βαρύ και ακατάληπτο σχεδόν για τους περισσότερους. Συνδυάζεται με ένα ζεστό και ιδιαίτερο εξώφυλλο που αναπαριστά ένα παιδί να διαλέγει βιβλία από μια παλιά βιβλιοθήκη. Σίγουρα δεν κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλο (μονάχα), ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση, η εικόνα μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Ρώτησα αμέσως τον βιβλιοπώλη τι θεματολογία πραγματευόταν αυτό το ιδιαίτερα ογκώδες βιβλίο των 736 σελίδων που έγραψε ο Ζάουμε Καμπρέ. Η απάντησή του ήταν αφοπλιστική: έχει ως κύριο ήρωα ένα βιολί…
Όλα αυτά συνήνεσαν στο να το προμηθευτώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Και δεν το μετάνιωσα… Το Confiteor αποτελεί ένα από τα βιβλία εκείνα που γίνονται συντροφιά και ζεστή παρέα. Που περιμένεις να ξεκλέψεις ένα μισάωρο τη μέρα για να διαβάσεις λίγο ακόμα και που πραγματεύονται τόσο ευρεία ποικιλία θεμάτων που σίγουρα θα ταυτιστείς με κάποιο ή κάποια κομμάτια του.
Πρόκειται για ένα ανάγνωσμα που απευθύνεται σε απαιτητικούς και έμπειρους αναγνώστες, καθώς περιλαμβάνει εγκιβωτισμούς, αναδρομές, πολλές και διαφορετικές ιστορίες που εναλλάσσονται από το χθες στο σήμερα… Η Ιερά Εξέταση, η δικτατορία του Φράνκο, η Ευρώπη του ’50, η κλασική παιδεία και η μουσική αποτελούν ένα ιδιαίτερο ψηφιδωτό που δίνει τη βάση για την περίπλοκη ιστορία του ήρωά μας. Εκείνος και το ανεκτίμητης αξίας Στοριόνι του πραγματοποιούν ένα περιπετειώδες ταξίδι όπου ο Αντρία μεγαλώνει και αλλάζει και εκείνο – το βιολί- πάντα επιτελεί τον ίδιο ρόλο, δρώντας επικουρικά, ελαφρυντικά και ενίοτε επηρεάζοντας τη ζωή του πρώτου σαν έμψυχο υποκείμενο.
Περιδιαβαίνοντας τις σελίδες αυτού του βιβλίου, καλείσαι να αναλογιστείς διάφορα θέματα. Ποια παιδεία είναι αυτή που σε εκφράζει; Πόση ιστορία κρύβει ένα μόνο αντικείμενο; Η ευθύνη για γεγονότα του παρελθόντος αντικατοπτρίζεται στο σήμερα ή ξεχνιέται όσο περνούν τα χρόνια;
Ωστόσο, πέρα από όλα αυτά, ιδιαιτέρως συγκινητικός είναι ο τρόπος που ξεκινά το κλείσιμο της ιστορίας. Λίγο μετά τη μέση του κειμένου, μπαίνει αργά και σταθερά η ασθένεια του Alzheimer την οποία ο συγγραφέας μπορεί και προσεγγίζει με συναρπαστική λεπτότητα και αμεσότητα. Ξεχωρίζω το απόσπασμα του ήρωα από τη σελίδα 412 του βιβλίου: «Μου λένε ότι δεν θα νοσταλγήσω ούτε τα βιβλία ούτε τη μουσική, κάτι που δεν μπορώ να πιστέψω. Μου λένε ότι δεν θα σας αναγνωρίζω, μην είστε πολύ σκληροί μαζί μου. Μου λένε ότι αυτό δε θα με στεναχωρεί. Γι’ αυτό, μη στεναχωριέστε ούτε εσείς. Να είστε επιεικείς με την επιδείνωση της κατάστασής μου, που θα είναι σταδιακή αλλά συνεχής».
Όταν ένα βιβλίο σου προσφέρει τόση γνώση, σου γεννά τόσα ερωτήματα και σου κρατά καλή παρέα δεν μπορεί παρά να είναι καλό. Ένα λοιπόν καλό βιβλίο που αξίζει τον χρόνο και την προσοχή μας. Confiteor.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις
