Ταξίδι στη χώρα του «ποτέ»

nixon-o-tsipras-tha-odigisei-tin-ellada-stin-katastrofi-w_l

Δεν είναι κρυφό ότι τη σημερινή εποχή η πολιτική σκηνή έχει κατακλυστεί από πολιτικούς που εκτελούν και χρέη μελλοντολόγων. Τα «θα…» και τα «προσπαθούμε να…» έχουν περίτεχνα πλαισιώσει ένα σύστημα υποσχέσεων και απαιτήσεων, αφήνοντας στην άκρη τις υποχρεώσεις και αυτά που επιτάσσουν τα «πρέπει». Οτιδήποτε εσωκλείεται εντός αυτού του συστήματος θρέφει και μετέπειτα σκοτώνει οποιαδήποτε πτυχή του κράτους, δημιουργώντας έτσι μία χώρα του «ποτέ ».

Οι αφερέγγυες υποσχεσιολογίες  έχουν εγχαραχτεί αρκετά βαθιά στη μνήμη του ελληνικού λαού. Η παρουσία τους έχει καταστεί τόσο μόνιμη ώστε να έχει εδραιωθεί ως αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτικού αλλά και του κοινωνικού βίου. Ένα πλαίσιο που δημιουργήθηκε από την πλάνη και επιμένει στο να στοχεύει σε αυτήν. Άλλωστε εάν βρίσκεσαι συνέχεια στο σκοτάδι τότε ίσως σταδιακά να νομίζεις πως έγινες τυφλός. Αντίστοιχα και η πολιτική χωρίς τις υποσχεσιολογίες μοιάζει να μην είναι πολιτική.

Οι παθιασμένοι και γεμάτοι υποσχέσεις πολιτικοί λόγοι υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Δεν είναι όμως η πολιτική που τους τρέφει αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος ευθύνεται για την ύπαρξή τους. Σε έναν κόσμο που περιστρέφεται γύρω από τον άνθρωπο, το δόγμα ”ο άνθρωπος για τον άνθρωπο” έχει εξοστρακιστεί. Τα πάντα έχουν θυσιαστεί στο βωμό του κέρδους που απορρέει μέσα από την εξαπάτηση. Καθετί είναι πλήρως ισοπεδωμένο και πάνω στα χαλάσματα έχει χτιστεί ένας κόσμος ψέματος και ανηθικότητας. Μέσα σε αυτό το χάος τα ”πτώματα” της πολιτικής συνεχίζουν να εναποτίθενται το ένα πάνω στο άλλο, δίχως αρχή και δίχως τέλος, επεκτείνοντας με την άκρατη εθελοτυφλία τους  τη δημιουργία μίας ”νεκρή” κοινωνίας.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει ένας λαός που ”θαλασσοδέρνεται”.  Ως άλλος Οδυσσέας πασχίζει να βρει την πατρίδα αυτή που θα του προσφέρει λύτρωση και σωτηρία. Η δική μας η πατρίδα ίσως όμως να μην είναι μία Ιθάκη αλλά το νησί της Καλυψώς και η πολιτική η ίδια η Καλυψώ. Εγκλωβισμένοι και χαμένοι πασχίζουμε να βρούμε ένα τέλος, μία ηρεμία.  Σε εμάς το ταξίδι του γυρισμού θα είναι πολύ μεγαλύτερο, ίσως να μην φτάσουμε και ποτέ, ίσως όμως και να φτάσουμε…

 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Χανιά. Οι σπουδές μου πραγματοποιήθηκαν στη Φιλοσοφική Σχολή, στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών στο Ρέθυμνο. Όταν δεν ''φιλοσοφώ'' ασχολούμαι με τη δεύτερη μεγάλη μου αγάπη που είναι η αρθρογραφία και δη η πολιτική αρθρογραφία.

Περισσότερα από τη στήλη: Χωρίς κατηγορία

Χωρίς κατηγορία

Ζώντας με το… Σύνδρομο του απατεώνα….

Παρά τις ικανότητες και τις επιτυχίες, πολλά άτομα κουβαλούν μια μόνιμη αμφιβολία για τον εαυτό…

Χωρίς κατηγορία

Μία ματιά στην αθηναϊκή δημοκρατία

«Το πολίτευμα που έχουμε σε τίποτα δεν αντιγράφει τα ξένα πολιτεύματα. Αντίθετα, είμαστε πολύ περισσότερο…

Χωρίς κατηγορία

Έρωτας και Επιβίωση… με έναν Ναρκισσιστή

Ο έρωτας έχει τη δύναμη να μας απογειώνει. Να μας κάνει να νιώθουμε ότι βρήκαμε…

Χωρίς κατηγορία

Αγάπη, Ταυτότητα, Φύση: Η Ομοφυλοφιλία ως Κανονικό Μέρος της Ζωής

Κάθε καρδιά που χτυπά ζητά μόνο ένα πράγμα: να αγαπά και να αγαπιέται. Δεν ζητά…

Χωρίς κατηγορία

Όταν το παιδί νιώθει απομονωμένο στην τάξη: Στρατηγικές για στήριξη από το σπίτι

  Στην τάξη επικρατεί ζωντάνια. Τα παιδιά μιλούν, γελούν, μοιράζονται μυστικά και ιστορίες. Κι όμως,…

Χωρίς κατηγορία

Oδηγός απελπισίας για απελπισμένους

Ένας πλήρης οδηγός απελπισίας για απελπισμένους ή αλλιώς τι να κάνεις όταν απελπίζεσαι. Σου έχει…

Χωρίς κατηγορία

Χωρίς χαμόγελο: θλίψη ή παιδική κατάθλιψη;

πηγή:https://boro.gr/137670/h-katathlipsh-sta-paidia-ayta-einai-ta-vasika-xarakthristika-ths/   Παρατηρείτε ότι στο πρόσωπο ενός παιδιού δεν υπάρχει πια το χαμόγελο του. Ή…