Το παγκόσμιο φαινόμενο που σαγήνεψε τις πέντε ηπείρους, περισσότερες από 100 πόλεις και πάνω από 3 εκατομμύρια θεατές, υποδέχτηκε η χώρα μας. Μετά την Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν η σειρά της Ελλάδας να μπορέσει να απολαύσει την μουσική πανδαισία υπό το φως των κεριών. Με την άφιξη των Candlelight Concerts, δημόσιοι και ιστορικοί χώροι φωτίζονται – όχι με προβολείς, αλλά με κεριά αυτή τη φορά.
Οι παραστάσεις Candlelight Concert δίνουν την δυνατότητα να απολαύσει ο καθένας το είδος μουσικής που προτιμά, έχοντας ευρύ μουσικό ρεπερτόριο. Πέρα από την κλασική μουσική, με την όποια συχνά συνδέεται η εικόνα τους, προσφέρονται αντίστοιχες συναυλίες τζαζ, κινηματογραφικών σάουντρακ, σύγχρονων καλλιτεχνών, μουσική video games και anime και πολλών άλλων στο πρόγραμμά τους.
Το κονσέρτο με τα κεριά ξεχωρίζει από τις συμβατικές βραδιές τέχνης, καθώς δεν αποτελεί μία συνηθισμένη ερμηνεία μουσικής. Το σκοτάδι συμπρωταγωνιστεί, συμβιώνοντας με τις αναρίθμητες μικροσκοπικές φλόγες, κάνοντας την κάθε νότα να ακούγεται σαν πρώτη φορά. Πιο καθαρά. Πιο αληθινά.
Οι συμβολισμοί των κεριών
Η επιλογή των κεριών δεν είναι τυχαία, καθώς δημιουργεί μία τελετουργική διάσταση και η εμπειρία ξεπερνά την απλή ακρόαση. Παύει να είναι μία συνηθισμένη συναυλία και ταυτίζεται με τον ορισμό της μυσταγωγίας του ήχου και του φωτός, δίνοντας την εντύπωση πως η μουσική αναδύεται μέσα από τον κόσμο των κεριών. Το ημίφως «κατεβάζει» τις εντάσεις της καθημερινότητας και βοηθά να μεταδοθεί η ενέργεια του καλλιτέχνη στο κοινό. Οι ψιθυριστές λάμψεις δεν αποτελούν διακοσμητικό στοιχείο, αλλά χωρικό εργαλείο.
Η φλόγα του κεριού συμβολίζει την κάθαρση και την εσωτερικότητα, εκεί όπου βιώνεται πραγματικά η μουσική. Για αυτό και η τοποθέτησή τους γίνεται με σεβασμό και μια υποδόρια αναγνώριση της ιερότητας που τους αποδίδεται. Η παρουσία των κεριών οδηγεί σε μία πιο έντονη διακύμανση συναισθημάτων, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα σχεδόν υπνωτιστική. Εκεί που το σκοτάδι αφήνει χώρο στο συναίσθημα, η αρχιτεκτονική σιωπής και φλόγας σού θυμίζει πως μπορείς να συγκινηθείς χωρίς λόγια και οι άνθρωποι συνδέονται σιωπηλά με τον διπλανό τους.
Οι επιλογή των χώρων
Πολύ συχνά πραγματοποιούνται σε παραδοσιακές εσωτερικές αίθουσες για ένα περιορισμένο κοινό. Πλέον, τα έργα των μεγαλύτερων συνθετών αντηχούν σε μοναδικές τοποθεσίες που αποτελούν ζωντανά κομμάτια της πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε πόλης. Συναυλίες υπό το φως των κεριών έχουν πραγματοποιηθεί σε κάθε είδους ειδυλλιακούς χώρους, που εκτείνονται από σύγχρονες στέγες με υπέροχη θέα μέχρι εμβληματικούς καθεδρικούς ναούς, παλάτια, βιβλιοθήκες και κήπους. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν το Atomium (Βρυξέλλες), τον Πύργο του Άιφελ (Παρίσι), το Burj Al Arab Jumeirah (Ντουμπάι), το Victoria Hall (Γενεύη), το Central Hall Westminster (Λονδίνο), το Palau de la Musica Catalana (Βαρκελώνη), τους Καταρράκτες του Νιαγάρα (Οντάριο), το Ενυδρείο Νότιας Αφρικής (Σιγκαπούρη) και πολλά άλλα σε πάνω από 150 πόλεις σε όλη την Αμερική, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ασία-Ειρηνικό. Μεγάλες ιστορικές εκκλησίες, όπως η εκκλησία St Mary le Strande στο Λονδίνο ( χτισμένη μετά τη Μεγάλη Πυρκαγιά του 1724 ), είναι μεταξύ των εκκλησιών που φιλοξενούν συναυλίες υπό το Φως των Κεριών, με κλασικά αριστουργήματα όπως ο Ραχμάνινοφ και ο Βιβάλντι.
Οι εξωτερικοί χώροι
Το θέαμα των Candlelight Concerts δεν περιορίζεται σε ψηλούς τοίχους, όμως. Η υπαίθρια εμπειρία και η αίσθηση του καλοκαιριού είναι πιο έντονη σε ένα αμφιθέατρο χωρίς οροφή, όπου ο χώρος ανοίγεται, αγκαλιασμένος από την πέτρα και το συναίσθημα απλώνεται στη φύση, στο χώμα και στο σκοτάδι. Ο ερεβώδης ουρανός λειτουργεί ως αόρατος θόλος και τα αστέρια μοιάζουν με διάσπαρτες νότες.
Μια αρχιτεκτονική λιτή, με ταπεινότητα και φυσική σιωπή. Η γεωμετρία των καθισμάτων, η καμπυλότητά τους και η συμμετρία του αμφιθεάτρου οδηγεί τα βλέμματα των θεατών απευθείας στην σκηνή. Η μουσική δεν διαχέεται μόνο από τα μικρόφωνα, αλλά με αγγελιοφόρο τον άνεμο, φτάνει στο κοινό. Μυριάδες τρεμάμενες φλόγες σπειροειδώς ή ημικυκλικά τοποθετημένες γίνονται το σκηνοθετικό αφήγημα και εισβάλουν ανάμεσα στα σκαλοπάτια και τα περάσματα, φτάνοντας στους θεατές σαν κύματα φωτεινής λίμνης. Οι λίθινες βαθμίδες κρατούν την ανάμνηση της βραδιάς, σφραγίζοντας την στιγμή, χωρίς να την διεκδικήσουν.
Χιλιάδες κεριά σε επιμελημένη τοποθέτηση φωτίζουν το χώρο, δίνοντας μία ρομαντική νότα στην νύχτα. Ο λεπτός φωτισμός αγκαλιάζει τους καλλιτέχνες που κάθονταν στην μέση της σκηνής σε ημικυκλική θέση. Κάτω από τα αστέρια και με μόνο οδηγό τις μικρές ηλεκτρικές φλόγες των κεριών, οι ερμηνευτές καθηλώνουν το ακροατήριο.
Η επιλογή τέτοιων χώρων απαιτεί ειδικό σχεδιασμό, από την ακουστική μέχρι και την απόσταση των θεατών. Το Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη», ο κήπος του Βυζαντινού & Χριστιανικού Μουσείου και το Κηποθέατρο Αλκαζάρ αποτελούν κάποιους από τους χώρους που επιλέχθηκαν στην Ελλάδα για τις θερινές συναυλίες.
Η εμπειρία της θερινής συναυλίας
Μια τέτοια παραμυθένια βραδιά έζησαν πριν μερικές μέρες οι παρευρισκόμενοι στο κηποθέατρο Αλκαζάρ της Λάρισας. Στην πόλη του Ιπποκράτη, το πρώτο βράδυ των τριών παραστάσεων της περιοδείας ήταν αφιερωμένο σε μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες μορφές της κλασσικής μουσικής, τον Ιταλό συνθέτη Αντόνιο Βιβάλντι.
Οι λιτές γεωμετρίες του αμφιθεάτρου, σε συνδυασμό με τον φυσικό φωτισμό των κεριών, δημιούργησαν ένα σκηνικό που μετέτρεψε την μουσική εμπειρία σε αρχιτεκτονικό βίωμα, Το κονσέρτο γέμισε τον χώρο με συναισθήματα από την πρώτη νότα και για μία ολόκληρη ώρα, που φάνταζε μόλις δέκα λεπτά. Τα δοξάρια χόρευαν με χάρη πάνω στα έγχορδα όργανα, κάνοντάς τα να κελαηδούν αιθέρια. Τα δάχτυλα των βιολιστών χάιδευαν τις χορδές στο σφενδάμινο λαιμό των οργάνων και η θαυμάσια ακουστική τους επέτρεψε στις μελωδίες να φτάσουν, μέχρι τα αυτιά των περαστικών, εκτός του Κηποθέατρου, τραβώντας ακόμα κι αυτών την προσοχή.
Ακούστηκαν οι τέσσερις εποχές (Le Quattro Stagioni), το αριστούργημα της κλασικής μουσικής σε Σολ ελάσσονα, που συντέθηκαν το 1718 και πρωτοακούστηκαν το 1723.
Η βραδιά προοριζόταν να ολοκληρωθεί με τους μουσικούς να ερμηνεύουν τη διάσημη σύνθεση Λα Φολία (La Folia – Τρέλα), το έργο ορόσημο για την μουσική, που αφιερώθηκε Κόμη Βάτσλαβ Μόρζιν και σηματοδότησε την μετάβαση από το μπαρόκ κοντσέρτο γκρόσο στο μοντέρνο σόλο κοντσέρτο, γοήτευσε το πλήθος, παρασύροντας το σε ένα χορό μελωδιών άλλης εποχής.
Η έκπληξη των μουσικών
Η παράσταση ολοκληρώθηκε τελικά με το Palladio, ένα μουσικό κομμάτι του Karl Jenkins. Το τελευταίο ήταν εκτός προγράμματος και οι μουσικοί το επέλεξαν για να ευχαριστήσουν το κοινό για τα μεγάλα χειροκροτήματα και την κατανόησή τους στα απρόοπτα που προέκυψαν.
Κατά την εκτέλεση του «Χειμώνα» του Βιβάλντι, η μουσική έπαψε να είναι αναπαράσταση κι έγινε πραγματικότητα, σαν να την άκουγε ο ουρανός. Η φύση έγινε σκηνοθέτης και οι κεραυνοί φώτισαν το τοπίο, σαν να είχαν γραφτεί στην παρτιτούρα και ήθελαν να συμμετάσχουν στο δράμα της σκηνής. Εκείνη την στιγμή δεν ήξερες ποιος καθοδηγεί ποιον – ο Βιβάλντι τον ουρανό ή το αντίθετο. Ο «Χειμώνας» δεν παιζόταν απλά. Ερχόταν. Κυριολεκτικά. Η εμπειρία ξεπέρασε το αισθητικό και άγγιξε το μυθικό, με τους μουσικούς και το κοινό αφοσιωμένο στις νότες.
Ερμηνευτές ήταν το Thessalic String Quartet.
Πηγές:
https://medium.com/illumination/candlelight-concerts-psychology-historical-significance-fever-globally-2cd2ebd0adf1
https://newsroom.feverup.com/en-CA/239568-candlelight-concerts-bring-classical-music-to-every-taste-boosting-visibility-for-local-musicians-and-celebrating-unique-venues-worldw
