Στις 3 Μαρτίου του 1945 έρχεται στη ζωή η Αργυρώ-Νικολέτα Τσάπρα, κατά κόσμον Αρλέτα. Ένα ταλέντο που αναδείχθηκε νωρίς, αγαπήθηκε από τον κόσμο και συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου.
Φίλη της πόλης και ειδικά των Εξαρχείων
Γεννημένη στην Αθήνα, συνηθίζει να επευφημεί την πόλη και ιδιαίτερα τα Εξάρχεια. Μετακομίζοντας εκεί από πολύ μικρή ηλικία, υπερασπίζεται την περιοχή που από πολλούς αποφεύγεται, θεωρώντας την επικίνδυνη. Λέγοντας πως δε διέσχισε απλώς την περιοχή ‘για να βγει κάποιο βράδυ’, αλλά έχει ζήσει εκεί για 50 ολόκληρα χρόνια, χαρακτηρίζει τα Εξάρχεια ως την πιό ανεκτική γειτονιά.
Χαιρόταν να ζει στην Αθήνα, με τα στέκια και τα φώτα της, γιατί «αν και κατεστραμμένη όπως είναι τώρα» καθώς έλεγε, μπορείς να χαθείς μέσα της.
Μιλά για την μετάβασή της στο Αρσάκειο, σαν μια απόφαση της μητέρας της, προκειμένου να καταφέρει να την ‘ημερέψει’. Τονίζοντας πως κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη, μιλάει για τα προηγούμενα χρόνια που πέρασε στο δημόσιο σχολείο, σαν τα πιο ευτυχισμένα της.
Επιλέγοντας διάφορα επαγγέλματα
Σε συνέντευξή της αναφέρει πως από μικρή ηλικία ‘εξάσκηση το επάγγελμα του λούστρου (καταστρέφοντας αμέτρητα παπούτσια) και πως όνειρό της ήταν να γίνει κι η ίδια λούστρος μια μέρα. Στη συνέχεια αποφασίζει να ασχοληθεί με τη Ζωγραφική και μετά από εξετάσεις περνάει με μεγάλη ευκολία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Κατασταλάζοντας στο τραγούδι
Η Αρλέτα συνεχίζει να δείχνει την καλλιτεχνική της φύση συμμετέχοντας, από τη δεκαετία του ’60, στο λεγόμενο: «νέο κύμα» της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Ονόματα με τεράστιο κύρος, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις κι ο Γιάννης Σπανός συνεργάζονται μαζί της, από τα πρώτα της κιόλας δισκογραφικά βήματα.
Το 1981 πραγματοποιεί την ηχογράφηση του πρώτου της δίσκου: ‘Ένα καπέλο με τραγούδια’, με αποκλειστικά δικές της δημιουργίες.
Τα έτη 1984 και 1985 γίνεται ακόμη πιο γνωστή στο ευρύ κοινό, ερμηνεύοντας τραγούδια του Λάκη Παπαδόπουλου και της Μαριανίνας Κριεζή, κυκλοφορώντας τους δίσκους: ‘Τσάι γιασεμιού’ και ‘Περίπου’.
Το κοινό της εποχής την επευφημεί, ενώ τα τραγούδια της ακούγονται σε όλες τις μπουάτ των Αθηνών.
Μεγάλες επιτυχίες της θεωρούνται: ‘Τα ήσυχα βράδια’, ‘Το λέει και το τραγούδι’, ‘Σερενάτα’, ‘Μπαρ το ναυάγιο’ και πολλά ακόμα.
Μετά την ολοκλήρωση των πανεπιστημιακών σπουδών της, εργάζεται για την εικονογράφιση βιβλίων και το σχεδιασμό εξωφύλλων δίσκων. Πραγματοποιεί ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής σε Αθήνα και Τζιά, ενώ το έτος 1979 συνεργάζεται με τις Εκδόσεις «Οδυσσέας». Αναλαμβάνει την εικονογράφηση του βιβλίου: ‘Ο Μπαρμπα-Έντε’ του Μπέρτολ Μπρεχτ, ενώ το 1986 εικονογραφεί το βιβλίο: ‘Το αλογάκι-φωτιά’, του Μαγιακόφσκι.
Τέλος, το 1997 κυκλοφορεί το βιβλίο: ‘Από πού πάνε για την Άνοιξη’, από τις εκδόσεις «Καστανιώτη». Με περιεχόμενά του: κείμενα, στίχους, ζωγραφιές και σχέδιά της, επιτρέπει στο λογοτεχνικό κοινό να γνωρίσει την Αρλέτα, ακόμα καλύτερα.
Ασυμβίβαστη μες στην επιτυχία
Σε συνεντεύξεις της, αναφέρει πως δεν επεδίωξε να κάνει καριέρα. Απέρριψε τραγούδια, τα οποία θα της έδιναν σίγουρα αναγνωρισιμότητα, απλώς επειδή δεν ένιωσε να την εκφράζουν. Τολμά να πει πως δεν ακολούθησε την πεπατημένη και έκανε όσα δεν πρέπει να κάνει ένας τραγουδιστής. Χωρίς να ασχολείται ποτέ με την εξωτερική της εμφάνιση, ξεκινάει να γράφει τραγούδια για όσα νιώθει και οχι για να καταφέρει να γίνει ‘αποδεκτή’ από το κοινό. Δεν ενδιαφέρθηκε να ‘διαφημίσει τον εαυτό της, ενώ οι κριτικοί φτάνουν να ανακαλύπτουν τραγούδια της και να την επαινούν, ακόμη και μετά από διάστημα δέκα ετών. Τονίζει τη χαρά της όταν βλέπει να ταυτίζονται με τα τραγούδια της, ακόμα και οι νεότερες γενιές, όμως πάντοτε με ένα παράπονο, που χρειάστηκε να περάσει τόσος πολύς καιρός.
Σημαντικότερο προσόν ενός τραγουδιστή θεωρεί την ‘αλήθεια’ του. Υποστηρίζει τους λαϊκούς τραγουδιστές, πιστεύοντας πως συνεχίζουν να ‘υπηρετούν’ το χώρο και το τραγούδι μέσα στο οποίο μεγάλωσαν. Τους τραγουδιστές αυτούς, που δεν απομακρύνονται απ’ τις ρίζες τους, προσπαθώντας να υποδυθούν κάτι που δεν τους ταιριάζει. Κατακεραυνώνει όσους απαρνιούνται τον τόπο και τον τρόπο που μεγάλωσαν, με σκοπό να δείξουν ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για πράγματα και πρόσωπα, που δεν τους αγγίζουν στο ελάχιστο.
Υποστηρίζει φυσικά όσους μορφώνονται πάνω σε άλλα είδη μουσικής. Πάντοτε όμως θεωρεί: «διαχρονικό έναν καλλιτέχνη, ακόμα κι όταν έχει πιά πάψει να ηχογραφείται η φωνή του, εφόσον παραμένει ο εαυτός του!»
Η μεγαλύτερη χαρά της, φαίνεται να είναι το κατόρθωμα να ζει χάρη στα τραγούδια της. Το ότι όσα μπόρεσε να δημιουργήσει στη ζωή της, ήταν χάρη στις δικές της δυνάμεις και ότι κατάφερε να μετατρέψει την αγάπη της, σε δουλειά που της απέφερε χρήματα.
Τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόστος
Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, αναφερόμαστε στο κόστος της Υγείας. Όπως αναφέρει η Αρλέτα, η υγεία της ήταν πάντοτε εύθραυστη, αλλά με την καριέρα της στο τραγούδι, καταστράφηκε εντελώς. Σε μια απ’ τις τελευταίες της συνεντεύξεις, φαίνεται να απορεί για το πώς βρίσκεται ακόμα εν ζωή, ενώ δύο με τρεις φορές έφτασε πολύ κοντά στο θάνατο. Μέσα σ’ αυτή την ταλαιπωρία χάνει αρκετούς ανθρώπους της εμπιστοσύνης της, οι οποίοι όμως δεν έμειναν κοντά της στις δύσκολες στιγμές. Ταυτόχρονα βέβαια, αναδεικνύονται και οι πραγματικοί της φίλοι. Άνθρωποι που έμειναν δίπλα της για μήνες και τελικά την βοήθησαν να ξανασταθεί στα πόδια της – όπως ομολογεί. Στις 11 Φεβρουαρίου του 2008, λίγα λεπτά πριν την συναυλία της στον Βόλο, λιποθυμά καθώς υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία. Νοσηλεύεται στο νοσοκομείο του Βόλου, σε σοβαρή κατάσταση, όμως και πάλι καταφέρνει να κρατηθεί στη ζωή. Ο θλιβερός επίλογος γράφεται στο νοσοκομείο «Αγία Όλγα», μετά από νοσηλεία πολλών μηνών. Η Αρλέτα φεύγει από τη ζωή στις 8 Αυγούστου του 2017, έχοντας υποστεί εγκεφαλικό σε συνδυασμό με έμφραγμα.
Το νόημα του Έρωτα στη ζωή της
Από την πρώτη της συνέντευξη, όταν ήταν 20 χρονών και ρωτήθηκε από τον Γιώργο Πηλιχό εάν είναι ερωτευμένη, η απάντησή της ήταν: «Με άνθρωπο;» ‘Κατακρίνει’ την ιδέα πως πρέπει και μπορούμε να ερωτευόμαστε μόνο ανθρώπους, καθώς η ίδια δηλώνει πως ερωτεύεται τοπία, ζώα, γενικότερα τα πάντα…
Είχε δηλώσει πως ποτέ δεν επιθυμούσε να δημιουργήσει οικογένεια, ενώ με θάρρος τονίζει πως στη ζωή της δεν υπήρξε ποτέ ‘γλυκερή’. Ούτε εκείνη, ούτε και το: ‘νέο κύμα’, το οποίο αντιπροσώπευε. Ίσως να χαρακτηριζόταν λυρικό ή αφελές, αλλά ποτέ ‘γλυκερό’.
Η Αρλέτα αγαπήθηκε από το κοινό και τους συνεργάτες της, αφήνοντας φτωχότερο τον κόσμο της Μουσικής από τον Αύγουστο του 2017. Οι ερμηνίες και τα τραγούδια της μένουν αθάνατα, με τραγουδιστές κι ακροατές, να συνεχίζουν να τα τιμούν…
Στη συνέχεια παρατίθεται βίντεο με ένα από τα πιο γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια της Αρλέτας.
Πηγές
http://portal.kithara.gr/modules.php?name=kiSongdb&file=index&func=bio&who=arleta
https://www.cnn.gr/style/psyxagogia/story/92476/pethane-i-arleta
http://www.in.gr/2016/03/29/plus/interviews/arleta-mia-afigisi-ek-bathewn/
