[punica-dropcap]Τ[/punica-dropcap]υχοδιώκτης, άγιος, διακορευτής, προφήτης· αυτά είναι μερικά από τα επίθετα που χαρακτήριζαν τον αμφιλεγόμενο Γκριγκόρι Ρασπούτιν, που γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1869. Μολονότι αγράμματος, κατάφερε να διεισδύσει στους στενούς κύκλους της άρχουσας τάξης, να δημιουργήσει μια σκανδαλώδη σχέση με την Τσαρίνα Αλεξάνδρα και να διατηρήσει -κατά τη διάρκεια της ζωής του αλλά και μετά- ένα σκοτεινό θρύλο γύρω από το όνομα του.
Η αρχή
Γεννήθηκε στο χωριό Ποκρόφσκογιε από γονείς αγρότες και στα 18 του χρόνια μυήθηκε στη διδασκαλία των Μαστιγούμενων (ονομάζονταν εναλλακτικά και Πειθαρχούμενοι, Κουκουλοφόροι ή Δερόμενοι). Τα μέλη της αίρεσης αυτής μαστιγώνονταν για λόγους εξιλέωσης και μετάνοιας. Σύντομα όμως, ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν ίδρυσε δικό του δόγμα, σύμφωνα με το οποίο το μέσο για να επιτευχθεί η ένωση με το Θεό, αλλά και η επίτευξη της λεγόμενης θείας αταραξίας, πραγματοποιείται μόνο μέσω του αχαλίνωτου σεξ. Παρότι το 1889 παντρεύτηκε, ωστόσο δε σταμάτησε ούτε λεπτό να αποπλανεί γυναίκες, να διακορεύει κορίτσια και να βιάζει πόρνες. Έγινε διαβόητος σε ολόκληρη τη Ρωσία για τα ερωτικά του σκάνδαλα, τα σεξουαλικά όργια στα οποία συμμετείχε, αλλά και για τις θεραπευτικές του ικανότητες, αφού παραπλανούσε τον αναλφάβητο λαό, πως μπορούσε να γιατρεύει τους αρρώστους με τα μαγικά του ελιξήρια. Επιπλέον, υποστήριζε πως μπορούσε να προφητεύει το μέλλον και να συνομιλεί με το Θεό.
Η ανάμειξη με την αριστοκρατία
Το 1903 καταφθάνει στην Αγία Πετρούπολη και γίνεται αποδεκτός από τους αυλικούς κύκλους ως μέγας μυστικιστής, καθώς εκείνη την περίοδο εντρυφούσαν ιδιαίτερα στον αποκρυφισμό. Δύο χρόνια αργότερα, έρχεται σε επαφή με το αριστοκρατικό ζεύγος, τον Τσάρο Νικόλαο και την Αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα. Με τα γιατροσόφια του υποστήριζε πως θεράπευε το γιο τους Αλέξιο, ο οποίος ήταν αιμοφιλικός. Σύμφωνα με επιστήμονες η υγεία του παιδιού βελτιώθηκε, όχι φυσικά από τα ματζούνια, αλλά από την παύση χρήσης ασπιρινών που του χορηγούσαν οι γιατροί και που άθελά τους με τον τρόπο αυτό δυσχέρεναν την κατάστασή του. Η αφελής Τσαρίνα, όμως, ήταν ενθουσιασμένη μαζί του και τον θεωρούσε άγιο. Εκείνος από τη μεριά του την κολάκευε τεχνηέντως και ισχυριζόταν πως την ονειρευόταν με φωτοστέφανο και με το Χριστό στο πλάι της.
Η έκλυτη ζωή
Διατρανώνοντας πως η συνεύρεση μαζί του είχε ιαματικές και εξαγνιστικές ικανότητες, κατόρθωσε να συγκεντρώσει γύρω του πολλές γυναίκες ακολούθους. Εκείνες ικανοποιούσαν αγόγγυστα τις σαδιστικές σεξουαλικές του ορέξεις, διότι ήταν πεπεισμένες, πως έτσι έδιωχναν το Διάβολο από μέσα τους. Ο ίδιος με τη ρητορική του, το έντονο βλέμμα, και την ικανότητα να γυρνά τους βολβούς των ματιών του, τους ενέπνεε δέος. Ακόμα και οι αριστοκράτισσες, οι δούκισσες και οι κοντέσες, τον αντιμετώπιζαν ως επίσκοπο, τον επισκέπτονταν τακτικά ιδιαιτέρως, και έκαναν θελήματα για αυτόν. Οι ακόλουθοί του δεν υποψιάζονταν καθόλου την απάτη, και μάλιστα θεωρούνταν τυχερές, εάν αποκτούσαν ένα από τα χυδαία προσωνύμια που τους απέδιδε. Παράλληλα, είχε κυκλοφορήσει η φήμη, πως ο σκοτεινός καλόγερος είχε ξελογιάσει την Αυτοκράτειρα και τις κόρες της, αφού αντάλλασσαν αλληλογραφία με μηνύματα αμοιβαίας λατρείας και συναντιόντουσαν αργά τη νύχτα στα δωμάτιά τους. Κάτω από πιέσεις ο Τσάρος τον εξόρισε, αλλά η Αυτοκράτειρα επέμενε να επανέλθει, και τελικά έτσι και συνέβη με τον ευνοούμενό της.
Η τρομακτικών διαστάσεων ισχύς του
Η δύναμή του ενισχύθηκε μετά το 1915, όταν ο Νικόλαος αναχώρησε για το μέτωπο στη διάρκεια του Α Παγκοσμίου πολέμου. Σημειωτέον δε, πως ο Τσάρος έσπευσε στο μέτωπο μετά από παρότρυνση του ίδιου του Ρασπούτιν, καθότι τον προειδοποίησε, πως διαφορετικά θα ηττούνταν ο στρατός τους, σύμφωνα με όραμά του. Έτσι ο καλόγερος άσκησε σημαντική επιρροή, με την Τσαρίνα να του δείχνει τυφλή εμπιστοσύνη, και να τον συμβουλεύεται συχνά για τη λήψη αποφάσεων. Έπαυε ανθρώπους με πολιτικά αξιώματα κατά βούληση, εξευτέλιζε υπουργούς και προέβαλε συνεχώς τη μανία και την αλαζονεία που τον είχε κυριεύσει, αποκτώντας έτσι πολλούς εχθρούς.
Το τέλος
Η πρώτη απόπειρα δολοφονίας του έγινε από μια πρώην πόρνη, τη Χιόνια Γκούσεβα, το 1914. Ήταν μαθήτρια του μοναχού Ηλιόδωρου, ο οποίος σχημάτισε μια σέχτα από γυναίκες που είχε βλάψει ο Ρασπούτιν. Η Γκούσεβα τον μαχαίρωσε στο στομάχι, και όταν είδε τα σπλάχνα του να ξεπροβάλλουν, φώναξε: Σκότωσα τον αντίχριστο. Όμως, ο καλόγερος χειρουργήθηκε και επέζησε.
Η δεύτερη και επιτυχημένη απόπειρα ανθρωποκτονίας έγινε το 1916. Την ταραγμένη εκείνη περίοδο, που η αυτοκρατορία και η δυναστεία των Ρομανόφ έπνεε τα λοίσθια, η παρουσία του αγράμματου χωρικού στα πολιτικά πράγματα ήταν πιο ανυπόφορη από ποτέ. Έτσι λοιπόν, συνωμότησαν εναντίον του συγγενικά πρόσωπα του Τσάρου. Συγκεκριμένα, ο πρίγκιπας Γιουσούποφ κάλεσε στο σπίτι του τον Ρασπούτιν με δόλωμα την όμορφη σύζυγό του (και ανιψιά του Νικόλαου) Ιρίνα. Εκεί του προσέφεραν δηλητηριασμένο κρασί και γλυκό. Έφαγε, αλλά δεν έπαθε τίποτα (οι επιστήμονες ισχυρίζονται πως η ζάχαρη του γλυκού εξουδετέρωσε την επίδραση του δηλητηρίου). Για αυτόν το λόγο, τον πυροβόλησαν στην καρδιά. Ο Ρασπούτιν όμως, κατάφερε να συρθεί μέχρι την αυλή, όπου έσπευσαν οι συνωμότες, και άδειασαν έναν ολόκληρο γεμιστήρα πάνω του, φανερά εξαγριωμένοι, και με την υπομονή τους να έχει εξαντληθεί. Μολαταύτα δε ξεψύχησε, προτού τον ρίξουν με βαρίδια στον ποταμό Νέβα, όπου και πέθανε τελικά από πνιγμό.
Ο θρύλος
Όταν η Ρωσία ολάκερη πληροφορήθηκε πως η δολοφονία του καλόγερου ήταν τόσο επεισοδιακή, δημιουργήθηκαν θρύλοι. Οι χωρικοί έκαναν λόγο για το φάντασμά του, που θα επέστρεφε οργισμένο για εκδίκηση και προσκυνούσαν φοβικά το λείψανό του. Οι Μπολσεβίκοι που είχαν επικρατήσει τότε, δεν ανέχονταν τον παραλογισμό αυτό, οπότε διέταξαν την αποτέφρωση και την ταφή του. Πολλοί μάρτυρες είδαν στην πυρά το σώμα του να ανακάθεται στις φλόγες, γεγονός που αναζωπύρωσε το μύθο γύρω απ΄ο το όνομά του. Οι επιστήμονες όμως υποστηρίζουν πως αφού το σώμα δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για τη φωτιά (δεν είχαν σπάσει τα οστά όπως έπρεπε), αυτό λύγιζε και συσπώνταν, δίνοντας τη ψευδαίσθηση της λανθάνουσας κίνησης.
Ο θάνατος και το τέλος του μάλλον ταιριαστά μπορούν να θεωρηθούν με το βίο του. Υπήρξε διαβόητος, εκκεντρικός, ένας τσαρλατάνος, που κατάφερε να ξεγελάσει τον αναλφάβητο λαό, τους ευκολόπιστους αριστοκράτες και τις κυρίες τους, που ήταν βυθισμένες στη ραστώνη τους και που λογικό ήταν να μαγευτούν. Εκμεταλλεύτηκε την εμπιστοσύνη πολλών ανθρώπων και με το πρόσχημα της αγιοσύνης του, έζησε μια ζωή που δεν προορίζονταν για αυτόν. Το σίγουρο είναι βέβαια, πως ακόμη και σήμερα, 102 χρόνια μετά το τέλος του, η ζωή του εξακολουθεί να κεντρίζει το ενδιαφέρον και την περιέργεια των ανθρώπων.
Όταν οι Boney M έγραψαν έναν παιάνα προς τιμήν του Ρασπούτιν:
Πηγές
Πρώτο Θέμα
