Ο Λεονάρντο ντι Σερ Πιέρο Ντα Βίντσι, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1452. Μεγάλωσε και σπούδασε στην Ιταλία, ενώ από μικρή ηλικία υπέστη κοινωνικές διακρίσεις, λόγω της οικογενειακής του κατάστασης.
Οι τομείς ενασχόλησής του ήταν αρκετοί, περικλύοντας την Αρχιτεκτονική, τη Ζωγραφική, τη Μουσική, την Ιατρική κ.α. Πρωτοστατώντας κι αφήνοντας το στίγμα του, σαν προσωπικότητα, η λατρεία για τα έργα του και η έρευνα για τη ζωή του έφτασαν στα πιο βαθιά επίπεδα.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του
Ο Λεονάρντο γεννήθηκε στην περιοχή Βίντσι της Ιταλίας, με γονείς τον Πιέρο Ντα Βίντσι και την Κατερίνα. Το ζευγάρι αυτό δεν ήταν ποτέ μαζί νόμιμα. Ο Πιέρο, συμβολαιογράφος της εποχής, επέλεξε να παντρευτεί την κόρη ενός πλούσιου, επίσης συμβολαιογράφου, ένα μόλις χρόνο μετά τη γέννηση του γιού του. Η Κατερίνα πιθανότατα ήταν ταπεινότερης καταγωγής, ενδεχομένως υπηρέτρια, κι ένα χρόνο αφότου έφερε στη ζωή τον Λεονάρντο, παντρεύτηκε έναν εργάτη υψικαμίνου, τον Αντόνιο Ντι Πιέρο.
Ο γιός της, μεγαλώνοντας, κατηγορούσε τη μητέρα του για εσφαλμένες επιλογές, οι οποίες τον είχαν φέρει στη δύσκολη θέση που βρισκόταν. Με τη συγκεκριμένη περίπτωση ασχολήθηκε αργότερα ο Σίγκμουντ Φρόυντ, αναφέροντας πως η νόθα καταγωγή του ζωγράφου συνδεόταν με τα ανολοκλήρωτα έργα του. Το σύμπλεγμα αυτό ονομάστηκε Σύμπλεγμα του Λεονάρντο. Επιπρόσθετα, ο ψυχίατρος απέδιδε την ομοφιλοφυλία του στην εγκατάληψη που βίωσε από τη μητέρα του και τη βεβαρυμένη ψυχική του κατάσταση στην άδικη μεταχείριση που είχε σε σύγκριση με τα αναγνωρισμένα παιδιά του πατέρα του.
Φοίτησε στο σχολείο του χωριού, ενώ την ανατροφή του ανέλαβαν οι παππούδες και ο θείος του. Δεν καταγράφεται οτι φοίτησε στα ίδια σχολεία με τα ετεροθαλή αδέλφια του. Το ότι ήταν εκ του φυσικού του αριστερόχειρας, δε διευκόλυνε τη σταδιοδρομία του εκείνα τα χρόνια κι αν και έμαθε μόνος του Λατινικά στην ηλικία των 25 ετών ανέφερε συχνά πως η ακριβής έκφραση των σκέψεών του – στη μητρική του γλώσσα – ήταν κάτι δύσκολο.
Βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις
Όσα γραπτά του Ντα Βίντσι διασώθηκαν, αποδεικνύουν πως αντιπαθούσε το σαρκικό έρωτα και απεχθανόταν τα γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα. Επέλεγε να αποτυπώνει στα έργα του τα ανδρικά αναπαραγωγικά όργανα, ενώ διάλεγε να δίνει έμφαση μόνο στα χέρια και στα πρόσωπα των γυναικών. Ήταν κάθετος στις απόψεις του, χαρακτηρίζοντας ως κτήνος, όποιον κυριευόταν από τις λάγνες ορέξεις του. Αναφορικά με το Θάνατο, πίστευε πως η μόνη διέξοδος ήταν η συνεχής και αδιάκοπη εφευρετικότητα και σκέψη! Ήταν αδιάφορος απέναντι στον τομέα της εργασίας και των χρημάτων, όντας μονίμως απορροφημένος στην Τέχνη του. Κακολογούσε όσους ασκούσαν την τέχνη της Αστρολογίας, δηλώνοντας πως εξαπατούσαν τους ανθρώπους, για να βγάζουν χρήματα. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν ποτέ θρησκόληπτος και δεν εντοπίζονται αναφορές του στα Θεία, αν και μεγάλωσε σε περιβάλλον βαθιάς Καθολικής Πίστης. Δεν υποστήριξε ποτέ την ύπαρξη μιας μεταθανάτιας ζωής, αν και διατήρησε τις τυπικές διαδικασίες που είχε διδαχθεί από την οικογένειά του. Πριν το θάνατό του, ζήτησε να πραγματοποιηθούν πολλές λειτουργίες στη μνήμη του, να ταφεί στην Εκκλησία Σαίν Φλωριέν και να δοθούν ελεημοσύνες στους φτωχούς της περιοχής. Είχε πραγματοποιήσει έρευνα σε βάθος, αναφορικά με τις επιστήμες, όπως τη Γεωγραφία, την Αρχιτεκτονική, τα Μαθηματικά, αναφέροντας πως εάν κάποιος είχε ασχοληθεί με έναν τομέα απ’ αυτά, ήταν εύκολο να μεταπηδήσει στον επόμενο.
Ο Ντα Βίντσι ήταν εκ πεποιθήσεως χορτοφάγος. Πίστευε πως: «ό,τι μπορεί να περπατήσει, μπορεί και να πονέσει». Ένας μεγάλος φόβος του ήταν πως θα πέσει θύμα λογοκλοπής. Γι’ αυτό το λόγο, συνήθιζε να χρησιμοποιεί κώδικες στα γραπτά του και κρυπτογραφήσεις, για να προστατευτεί. Χαρακτηριστικά, αναφέρει σε σημειώσεις του το φόβο πως κάποιος βοηθός του, ενδέχεται να υποκλέψει τις ιδέες του. Κάτι τέτοιο όμως, ποτέ δε συνέβη.
Σταδιοδρομία
Ξεκινώντας από τη Φλωρεντία, το έτος 1464 κι ενώ ήταν μόλις 14 ετών, έγινε μαθητευόμενος του ζωγράφου κι αρχιτέκτονα Αντρέα Ντελ Βερρόκκιο. Χρειάστηκαν μόλις 6 χρόνια για να εγγραφεί σα δάσκαλος στη συντεχνία των ζωγράφων Ένωση Ζωγράφων του Αγίου Λουκά, γεγονός που δείχνει την ταχύτατη εξέλιξή του. Στο έργο του Η Βάπτιση του Χριστού λέγεται πως ο δάσκαλός του παραδέχτηκε πως η ζωγραφική ικανότητα του Ντα Βίντσι ήταν μεγαλύτερη από τη δική του. Ο σύγχρονός του, Βαζάρι, ανέφερε πως αυτός ήταν κι ο λόγος που ο δάσκαλός του δε ζωγράφισε ποτέ ξανά. Ήδη από τη δεκαετία του 1470, ο Ντα Βίντσι είχε καθιερωθεί σαν ζωγράφος. Σημαντικά έργα που του ανατέθηκε ήταν Η Προσκύνηση των Μάγων και Ο Άγιος Ιερώνυμος. Ταυτόχρονα, διδάχτηκε γλυπτική, ενώ εμπλούτιζε τις γνώσεις του στη Φιλοσοφία και τις Επιστήμες από τους λόγιους που επισκέπτονταν το εργαστήριο του Βερρόκκιο. Το πρώτο δημιούργημά του, που μέχρι και σήμερα βρίσκεται στην Πινακοθήκη της Φλωρεντίας, ήταν το Σχέδιο τοπίου στην Κοιλάδα του Άρνου. Πηγές ανέφεραν πως μυήθηκε στην ομοφιλοφυλία από την ηλικία των 15 ετών, πράγμα συνηθισμένο στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής.
Το έτος 1476 o Λεονάρντο Ντα Βίντσι κατηγορήθηκε μαζί με άλλους 3 φίλους του για σοδομισμό εις βάρος του Jacobo Salterelli. Οι κατηγορίες αποδείχθηκαν ψευδείς, ενώ η ιστορία είχε κατασκευαστεί με σκοπό να βλάψει ένα νεαρό από την παρέα του, ο οποίος ανήκε στους Μεδίκους.
Φεύγοντας από τη Φλωρεντία, ταξίδεψε στο Μιλάνο. Από το έτος 1482 εργάστηκε ως μηχανικός, ζωγράφος και γλύπτης στον ηγεμόνα του Μιλάνο, Λουδοβίκο. Το πρώτο έργο που του ανατέθηκε, ήταν αυτό της Παναγίας των βράχων από τους Φραγκισκανούς Μοναχούς. Αυτό τον καθιέρωσε και σαν καλλιτέχνη στο Μιλάνο. Εκτός από την καλλιτεχνική του ενασχόληση, προχώρησε στο σχεδιασμό μηχανών, όπλων και οχημάτων για το στρατό. Έως το 1490, χαρακτηρίστηκε ως προσωπογράφος, ζωγραφίζοντας Την κυρία με την ερμίνα, αλλά και το πολύ γνωστό του έργο Ο Μυστικός Δείπνος.
Το 1500 βρίσκει τον Ντα Βίνττι να επιστρέφει στη Φλωρεντία, μετά την ήττα του προστάτη του, Λουδοβίκου, από το Γαλλικό στρατό. Εκεί ζωγραφίζει το αριστούργημά του, την Τζοκόντα, σύζυγο του Φραντσέσκο ντελ Τζοκόντο. Ο πίνακας εκλάπη από το Λούβρο, το 1911, ενώ βρέθηκε στη Φλωρεντία, δύο χρόνια αργότερα. Η Τζοκόντα φαίνεται να καθιέρωσε ένα ιδιαίτερο είδος προσωπογραφίας στους καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής. Ο Λεονάρντο δεν παρέδωσε ποτέ τον πίνακα στον παραγγελειοδότη του, καθώς άρχισε να ασχολείται με το έργο Μάχη του Ανγκιάρι, το οποίο και άφησε ημιτελές.
Στο τέλος των χρόνων του
Από το 1508, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι φαίνεται ν’ αναλαμβάνει τελετές της Γαλλικής αυλής στο Μιλάνο και ταυτόχρονα να εργάζεται σαν αρχιτέκτονας στο αρδευτικό σύστημα.
Στη συνέχεια, εργάζεται για τη δημιουργία του αγάλματος του στρατηγού Τζαντζάκομο Τριβούλτσιο. Τα σχέδια του Ντα Βίντσι ήταν πολλά, όμως το έργο αυτό ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.
Στα τέλη του 1513 κι ενώ βρισκόταν στην παπική αυλή της Ρώμης, αναλαμβάνει μόνο την αποξήρανση των ελαιών του Ποντίνι, λόγω προστριβών με τους ανθρώπους της αυλής. Την ίδια εποχή, εισάγει το στυλ Σφουμάτο, με βάση το οποίο έφτιαξε και τον πίνακα του, Ιωάννης ο Βαπτιστής. Προβλήματα υγείας περιόρισαν την καλλιτεχνική του δραστηριότητα προς το τέλος της ζωής του, επιτρέποντάς του να ασχοληθεί μόνο με το σχεδιασμό των εορτών της αυλής και το αρδευτικό σύστημα. Απεβίωσε στις 2 Μαΐου του 1519, στο Κλος Λουσέ.
Στη συνέχεια παρατίθεται ένα βίντεο αναφορικά με την Zωγραφική του Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Πηγές
https://www.wikidata.org/wiki/Q27302
https://www.wikidata.org/wiki/Q170109
