Η 21η Σεπτεμβρίου αποτελεί μια μέρα παγκοσμίως αφιερωμένη στην Ειρήνη. Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε το 1981 από τον Ο.Η.Ε. με σκοπό να δημιουργήσει ένα κλίμα ομόνοιας μεταξύ των λαών και να πετύχει τον περιορισμό των περιστατικών βίας, ανά τον κόσμο. Ετησίως, κατά τη μέρα αυτή λαμβάνουν χώρα δραστηριότητες και εκδηλώσεις από πολλούς διεθνείς οργανισμούς και όχι μόνο, με σκοπό να προωθήσουν στον κόσμο το μήνυμα της ειρήνης και της ενότητας. Ωστόσο, τη στιγμή που συμβαίνουν αυτά, σε πολλές περιοχές του πλανήτη, η λέξη «ειρήνη» έχει άγνωστη σημασία. Το γεγονός αυτό καλύπτεται από ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων που διαταράσσουν το ειρηνικό κλίμα ποικολοτρόπως, με τα κυριότερα πλήγματα να εντοπίζονται στο περιβάλλον και στην κοινωνία, με την φτώχεια και τον πόλεμο.
Η έννοια της Ειρήνης το 2018
Η έννοια της ειρήνης υφίσταται περισσότερο ως ιδέα παρά ως πραγματικότητα. Παρατηρώντας αρχικά το περιβάλλον και μόνο καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό έχει υποστεί τη βία του ανθρώπου και έχει διαταραχθεί η αρμονία της φύσης. Η ρύπανση κάθε είδους που μαστίζει τον αέρα, το νερό, το έδαφος και όλη την ατμόσφαιρα επηρεάζει τόσο τους ζωντανούς οργανισμούς του πλανήτη, είτε τους ανθρώπους, είτε το ζωικό βασίλειο, όσο και την διάρκεια ζωής της φύσης σε βάθος χρόνου. Οι κλιματικές αλλαγές είναι ήδη εμφανείς, είδη ζώων εξαφανίζονται, ενώ ακόμη και οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα υγείας λόγω αυτής της καθολικής ρύπανσης και όλα αυτά αποτελούν συνέπεια της παρέμβασης του ίδιου του ανθρώπου στη φύση. Ακόμη, δεν θα αμφισβητούσε κανείς το γεγονός ότι οι πόλεμοι προκαλούν σοβαρές υλικές ζημιές στο περιβάλλον, με τα πυρηνικά όπλα τα οποία είναι επιβλαβή για όλους μας.
Όσον αφορά στο κοινωνικό επίπεδο, είναι δύσκολο να μιλάμε για ειρήνη, όταν υπάρχουν παιδιά, οικογένειες και πόσο μάλλον ολόκληροι λαοί που πεινάνε, όταν η εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη αποτελούν είδη πολυτελείας. Η κατάσταση αυτή δεν αφορά μόνο τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, αλλά ακόμη και την σύγχρονη Ευρωπαϊκή κοινωνία λόγω των οικονομικών κρίσεων και των πολιτικών διαμαχών που πλήττουν αρκετές χώρες και οδηγούν τους πολίτες στη μετανάστευση που αυξάνεται ραγδαία. Από την άλλη πλευρά, είναι και οι πολίτες που προσπαθούν να βρουν μια διέξοδο μακριά από τη δείνη του πολέμου. Μετράμε αρκετές εμπόλεμες ζώνες, με οικονομικά και θρησκευτικά συμφέροντα, να μαίνονται κυρίως στην Ασία και να στερούν τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους, ενώ είναι τεράστιος και ο αριθμός των προσφύγων που προσπαθούν να ξεφύγουν από τα συντρίμια των περιουσιών και της πατρίδας τους, αναζητώντας ένα ειρηνικό καταφύγιο σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα που θα τους αγκαλιάσει και θα τους προσφέρει τη θαλπωρή και την προστασία που χρειάζονται.
Οι παράγοντες που επηρέασαν το ειρηνικό κλίμα στον κόσμο
Παρατηρώντας την διατάραξη της ειρήνης σε κάθε μορφή της, θα περίμενε κανείς, εν έτει 2018, σε μια εποχή που κυριαρχεί η γρήγορη και εύκολη πληροφόρηση και οι άνθρωποι είναι ενημερωμένοι για τις δυσχερείς καταστάσεις που βιώνουν κάτοικοι κάθε γωνιάς της γης, να υπάρχει ευαισθητοποίηση και βελτίωση των παραπάνω προβλημάτων. Ο υλισμός, ο υπερκαταναλωτισμός και η επιφανειακότητα έχουν κυριεύσει την κοινωνία και έχουν αντικαταστήσει τα αλτρουιστικά συναισθήματα του ανθρώπου, ο οποίος βιώνει γενικότερα μια σημαντική κρίση αξιών. Αναντίρρητα, ο θρησκευτικός φανατισμός είναι από τους κυριότερους παράγοντες που ταλανίζουν την κοινωνία στις μέρες μας.
Μετρώντας μερικές δεκαετίες από την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Ειρήνης, δεν βλέπουμε ανθρώπους πια να παλεύουν για να ένα καλύτερο μέλλον. Βλέπουμε ανθρώπους αγέλαστους και σκυφτούς πάνω από μια οθόνη κινητού, να σκέφτονται την επόμενη δημοσίευση που θα κάνουν στο διαδίκτυο και θα είναι πιο αρεστή στους εικονικούς τους φίλους. Αυτός είναι άλλωστε και ο τρόπος που δείχνουν οι άνθρωποι στις μέρες μας το ενδιαφέρον και την γνώμη τους για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, γύρω μας. Πρόκειται για ανθρώπους αδρανείς, χωρίς ενεργό συμμετοχή στην κοινωνία, υποχείρια του «φαίνεσθαι» και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Θα έλεγε κανείς πως αυτή η υπερβολή της αυτοπροβολής στο διαδίκτυο έρχεται σε αντίθεση με την αδράνεια και την απάθεια του κόσμου ως προς τον εκτοπισμό της ειρήνης στα διάφορα επίπεδα της, ακόμη και αν προωθούνται συνεχώς μέσω του διαδικτύου καμπάνιες και δράσεις ανθρωπιστικού χαρακτήρα από Μ.Κ.Ο.
Διαφυλάσσοντας την ειρήνη
Αξίζει να σταθούμε σε δύο «αγγελιοφόρους της ειρήνης» του Ο.Η.Ε. που θέλησαν να περάσουν το δικό τους μήνυμα προς τις δυσχερείς καταστάσεις που βιώνουν κάποιοι συνάνθρωποί μας. Πρόκειται για τη Midori που θέλησε να αναδείξει τη μουσική ως μέσο προσέγγισης της ειρήνης και για τη Jane Goodall, η οποία προώθησε τα προγράμματα του οργανισμού για την καταπολέμηση της φτώχειας.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να καλλιεργηθεί ο ανθρωπισμός στους πολίτες όλου του κόσμου, σε βάθος. Η εκπαίδευση είναι αυτή που διαθέτει τα ισχυρότερα «όπλα» για να το καταφέρει αυτό. Τα σχολεία, εκτός από πυρήνες γνώσεων, αποτελούν και σημαντικούς πυλώνες αξιών. Οι εκπαιδευτικοί αποτελούν στην προκειμένη περίπτωση τους αγγελιοφόρους που μεταφέρουν στους μαθητές ηθικές και πνευματικές αξίες, σε ηλικίες που η προσωπικότητα των παιδιών είναι εύπλαστη. Είναι σημαντικό λοιπόν να διαμορφώσουν ανθρώπους που σέβονται τα δικαιώματα των συνανθρώπων τους και να αντιλαμβάνονται τη διαφορετικότητα ως κάτι φυσιολογικό και όχι ως εμπόδιο για την ειρηνική συνύπαρξή τους.
Σήμερα είναι μεγάλη η βαρύτητα της προπαγάνδας των Μ.Μ.Ε. Ειδικότερα με την χρήση του διαδικτύου, οι πολίτες λαμβάνουν μεγάλο όγκο ειδήσεων και πληροφοριών σε πολύ γρήγορες ταχύτητες. Σε αυτό το σημείο τίθεται το ζήτημα της ποιότητας της πληροφορίας, καθώς ανάμεσα σε όλες τις πηγές πληροφόρησης κρύβονται κάποιες που δεν είναι έγκυρες και αντικειμενικές, ενώ παράλληλα υπάρχουν σελίδες που προσπαθούν να περάσουν στον κόσμο μηνύματα μίσους και διχόνοιας απέναντι σε άλλα κράτη, παραπληροφόρησης και κακής προπαγάνδας.
Το μεγαλύτερο βήμα ωστόσο για να περιοριστούν οι εχθρικές διαμάχες μεταξύ των κρατών και να περιοριστούν πολλά από τα προβλήματα που έχει δημιουργηθεί με την καταπάτηση της ειρήνης, αφορά τις κυβερνήσεις και την πολιτική που ακολουθούν. Είναι αναγκαίο στη σύγχρονη εποχή που ζούμε οι πολιτικοί να ακολουθούν μετριοπαθείς τρόπους επίλυσης των προβλημάτων μεταξύ των κρατών. Οι διαφορές που προέρχονται από το παρελθόν είναι καλύτερο να παραμείνουν εκεί και οι κυβερνήσεις να ενδιαφέρονται για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών μεταξύ τους, γεγονός που μπορεί να επιτευχθεί μέσω συμφωνιών. Το σημαντικότερο είναι να διαφυλαχτεί η ισότητα και να παταχθούν οι κοινωνικές, πολιτικές και θρησκευτικές διαφορές που αντιμετωπίζουν τα κράτη στις μέρες μας.
Βρισκόμαστε σε μια εποχή κατά την οποία πλήττεται πολυπλεύρως η ειρήνη με αποτέλεσμα να καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ισότητα, η ασφάλεια των ανθρώπων και να επηρεάζεται και το ίδιο το περιβάλλον από την εχθρική εισβολή του ανθρώπου σε αυτό. Οι πόλεμοι αφήνουν πίσω τους φτώχεια, δύσκολη διαβίωση, υλικές ζημιές στο περιβάλλον, πρόσφυγες, τραυματίες, θύματα μέχρι και αφανισμό ολόκληρων πόλεων και λαών. Στο να ελαχιστοποιήσουμε τα αποτελέσματα αυτά, αλλά και να αποφύγουμε τον πόλεμο ως μέθοδο επίλυσης των κρίσιμων κρατικών προβλημάτων, αξίζει να συμβάλλουμε όλοι, καθώς η ειρήνη αποτελεί το βασικότερο ανθρώπινο δικαίωμα και αγαθό, που μας αφορά όλους και οφείλουμε να το διαφυλάξουμε.
Πηγές
